İMKANSIZ DEĞİL

ilk gün

Ben Defne 19 yaşındayım, üniversitede 1.yılım her şey olması gerektiği gibi normal.Rutin bi hayatım var evden okula okuldan eve, ailemle yaşıyorum.Açıkcası bi öğrenci evim yok.ailem bana çok düşkündür bu yüzden evim üniversiteyle aynı semtde.kendimi anlatayım: kumralım,ela gözlüyüm,1.65 boyundayım,zayıfım,dürüstüm,kıskancım,duygusalım ve gözükarayım,azcıkda çirkefimdir.

Evet meşur okulumuza geldik. Bu gün okulda ilk günüm aman ne güzel!Hiç bilmediğim bir yer hiç bilmediğim bir sürü insan,sanki hepsi bana bakıyormuş gibi hissediyorum ama tabikide bakmıyolardır .Benim gibi çirkin birine kim bakar ki?

İlk derse girdim,önümde iki tane taş çocuk vardı.Kulaklarım duyduklarıma inanamadı desem az olur esmer olan sarışına yeni gelen kız buysa eğer, anlatılandan daha güzelmiş dedi .Anlamadığım 2 şey var birincisi ben gerçekyen güzelmiyim ikincisi anlatılan ne,bunlar beni nerden tanıyor,kim ne anlattı. Ders bitince direk lavaboya gidip kendime baktım karşıdaki ben olamazdım!Ben ne ara bu kadar güzel olmuştum.Kaç yıldır aynaya bakmıyorum acaba?

Birdaki dersin olduğu sınıfa gittim,en arkaya oturdum.Yanıma biri gelince kafamı kaldırıp baktım.Offf bakmaz olaydım. Taşın teki yanımda oturuyo.Göz göze gelince bana

"Görüşmeyeli nasılsın"dedi.

ben şaşkınlıkla yüzüne bakarken birden"Ben murat çocukluk arkadaşın "dedi.Dediği anda yüzüme engel olamadığım bi tebessüm yayıldı.Tam anlamıyla şok olmuştum.10 yıl önceki arkadaşımla aynı üniversitedeyim!

Ağzımdan salakca birşekilde "haaaa" çıktı.Tamam rezil oldum diye geçerken bana

"hiç degişmemişsin"diyince utandım sonra devam etti "hala çok kabasın" dedi. Doğru haaa ne ya off neyse ben söze girdim

"Sen çok değişmişsin" dedim devam ettim "Beni nasıl tanıdın"dedim.

"Hiç unutmadım ki"dedi.

"Beni herkese anlatan senmisin?" dedim

"Evet" dedi

"Neden"dedim

"Eğer benim gibi fame birinin arkadaşıysan tanınacaksın" dedi.

Niye bilmiyorum ama çok gıcık olmuştum.İnsan arkadaşı fame diye fame olmak zorundamı.Benim adıma karar almıştı.Hem o daha geçen gün (geçen gün dediğim 10 yıl önce) sümüklü murat değilmiydi, şimdi üniversitede fame olmuş vay beeee.Ama yukarda allah var çok yakışıklı.

"Sende çok güzelsin" dedi aniden.

Ama nasıl olur yoksa yine sesli mi düşünmüştüm? Hayır hayır eminim ona yakışıklı olduğunu söylemediğime. Tabi ya hayranlıkla uzun süre bakakalmıştım . Ah ne kadar da aptalım !

"Teşekkür ederim" diyebildim sadece.

Nihayet ilk gün sendromunu atlatmıştım(!) Murat'ın varlığı hoşuma gitmişti en azından ukala olsada arkadaşımdı . Eve gidip yatağıma attım kendimi yorulmuştum.uyudum.Sabah kalkdığımda salonda
tanıdık birinin sesini duydum.(kimki acaba?)

Salona girdiğimde keşke gitmeseydim ayaklarım düğümlenseydi dedim.Murat(!) Allahım tam anlamıyla rezil olmuştum.Mickeyli pijamam dağınık saçlarım ve yarı açık gözlerimle O'nun karşısındayım. Off ya ilk defa concon olmak istiyordum..Karşımda 1.80 boyunda kumral bebeksi yüzüyle tüm genç kızların hayal ettiği kaslara sahip müthiş etkileyici cool bakışlı bir çocuk duruyordu.Ama ben Aslanın karşısındaki fare gibiydim (!) Kendimi toparladım.

"Günaydın" dedim

Sırıtarak "Bence senin için gün hâlâ aymamış" deyip bir kahkaha attı annemde ona eşlik ediyordu.