İMKANSIZ DEĞİL

Benimle çıkarmısın

Muratlar gitmişti saat 00:00'e geliyordu. Çok yoruldum,perişan durumdayım,üstümü değiştirdim ve kendimi direk yatağa attım. Tam yorganımı üstüme çekecektimki telefonumun sesiyle irkildim. Telefonu bulduğumda keşke uyusaydım, keşke telefona hiç bakmasaydım diye yalvarışlara geçtim ama artık çok geçti. Murat'dan mesaj gelmişti. Yine ne oldu diye düşünürken ekranda gördüğüm kelimelerle kan beynime sıçradı. Saat olmuş 00:00, sırf canımı yakmak için "İyi geceler bücür" diye mesaj atıyor.

Gıcık,kas yığını, uyuz, öküz,egoist, pislik, salak, yalancı daha sayamıyacağım ama onun hakettiği bir sürü hakaretle uykuya teslim oldum.

SABAH...

Alarmın insanı deli edecek sesiyle istemeyerekte olsa gözümü açtım. Ben daha uyuyalı ne kadar olmuştu ki bu alarm çok erken çaldı diye düşünürken dün gece aklıma geldi. Sahi ne zaman uyumuştum ben?

Banyoya gittim gözlerimin açılması ve kendime gelmem için duşa ihtiyacım vardı. Sıcak suya kendimi teslim ettim . Çok iyi gelmişti bütün kaslarım gevşemişti ve kendime gelmiştim kıyfetlerimi giydim saçımıda düzleştirip odadan çıktım annem kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu. Masaya oturdum.

"Günaydın annecim" dedim.

"Günaydın kızım." dedi.

Ses tonu soru sorar gibiydi ona döndüğümde bana bakıyordu.Ne olduğunu anlamamıştım.

"Birşey mi oldu anne?" Dedim.

"Dün gece Sen ve Murat neden iki düşman gibiydiniz? "Dedi.

Bu çok ani olmuştu yanaklarımın kızarmaması için dua ediyordum en iyisi hiç cevap vermeyip, bi bahaneyle konuyu kapatmaktı. Saatime baktım ve

"Annecim okula geç kalacağım." Dedim

Onun cevap vermesini beklemeden öptüm ve kendimi can havliyle dışarı attım. Bugün hava güzeldi okula kadar yürümeye karar verdim. Zaten Murat'ta gelmemişti beni almaya.Okula doğru yürürken birinin "günaydın." Dediğini duydum arkamı döndüğümde Emre yi gördüm. Emre karşı sınıftaydı gayet yakışıklı ve iyi bi insandı. Ece (üniversitede ki tek arkadaşım) onun beni sevdigini düşünüyordu . Neymiş efendim bana bakarken yakalamış ne var yani gözü kaymış olamazmı?

"Günaydın". Dedim ve gülümsedim.

"Nasılsın ?" Dedi.

"İyiyim sen ?" Dedim

Konuşmaya devam ediyorduk okula gelip bahçedeki banklardan birine oturduk.

Birinin kolumdan tutmasıyla irkildim . Muratı ilk defa bu kadar sinirli görmüştüm ve bana değil Emre'ye bakması korkmama sebep olmuştu. Niye bu kadar çok kinle bakıyordu ki ben onun hiçbirşeyiydim. Emre benim sadece arkadaşımdı. Ayrıca o hangi hakla benim kolumu çekiştirebiliyor ? Sen kimsin be çocuk (!)Emre

"Kimsin lan sen!? "dedi.

Emre'nin sesi ilk defa bu kadar sert ve sinirli çıkmıştı. Az önce ki arkadaş canlısı sevecen halinden eser yoktu.Murat

"Ben-" dedi.

Cümlesini bitirmesine izin vermeden hemen atladım.

"Murat benim abim gibidir. "dedim.

Emre'nin yüzü hemen düzelmişti. Murat'a döndüğümde çenesi katılmıştı. Kendini zor tuttuğunu anlayabiliyordum. Ama çok geçmeden Emre'nin yüzüne yumruk attı. Emre yere düşerken Murat kolumdan tutmuş beni peşinden sürüklüyordu .

Okuldaki herkes bize bakıyordu. Ama dikkatimi çeken bir çift göz oldu evet bu oydu ! Dün muratla öpüşen kız! Kolumun acısıyla Murat'a döndüm. Artık bahçede değildik. Okulun kullanılmayan fen laboratuvarındaydık beni duvara yapıştırıp kapıya yöneldi napıyordu bu çocuk! Kapıyı kilitleyecekti hemen koştum ama artık çok geçti Murat kapıyı kilitlemiş anahtarı da cebine koymuştu.