İMKANSIZ DEĞİL

sana aşığım

Defne'nin ağzından

Telefonuma baktım saat 21:28 hava zifiri karanlık, kış ayında olduğumuz için buz gibi soğuk ve yağmur yağıyor. Üniversitedeki akşam dersim anca bitti. Eve yürüyerek gitmeye karar verdim çünkü soğuk aklımı başıma getirir diye düşünüyorum. Sokaklar korkutucu derecede bomboş sadece lambalar ve ben. Eve az kaldı. Köşeyi dönmemle birinin beni duvara yaslaması bir oldu. Bağırmak için ağzımı açmıştımki gördüğüm yüz karşısında afalladım, heyecandan sıcak bastı, kalbimin ritmi hızlandı, elim ayağıma dolandı. Tamam tekrar karşılaşınca kötü olacağımı biliyordum ama sesimin dahi çıkamayacak kadar kötü olacağımı tahmin edemiyordum.

"Defne"dedi.

"Murat"dedim fısıltıyla

"Defneem"diye bağırdı sokak ortasında

"Sarhoşmusun sen?"dedim tereddütle

"Sarhoşum ama içki değil beni sarhoş eden, sensin"dedi.

"Saçmalıyorsun"dedim.

"Konuşmalıyız"dedi ciddi bi şekilde

"Saat çok geç oldu. Eve gitmeliyim. Hem seni daha affetmedim buna hazır değilim"dedim.

Beni duvarla arasına sıkıştırdı. Kafasını boynuma gömdü. Sıcak nefesini boynuma üfledi. Hava soğuk olduğu için bundan zevk almıştım. Kafasını yüz hizama getirdi. Sıcak dudaklarını soğuk dudaklarımla birleştirdi. Çok nazik öpüyordu. Sanki her an kırılabilecekmişim gibi davranıyordu. Beni tekrar üzmemek için böyle yapıyor belli, o da acı çekiyor. Ya da sarhoşluğun verdiği saflıkla böyle, belkide yarın bunların hiç birini hatırlamıyacak. Bir eliyle yanağımı okşarken diğer eliyle düşmemek için duvardan destek alıyordu. Niye bilmiyorum ama ona karşı koyamıyorum. Sanki yaptıklarını unutmuş gibi bende onu öpüyordum. Vucudum benden ayrı hareket ediyordu, ellerimi ensesine attım ve ıslak saçlarını karıştırmaya başladım. Yağmur damlaları yüzümüzden aşağı süzülürken sırıl sıklam olmayı dert etmeden şehvetle öpüşüyorduk çünkü biz zaten birbirimize sırıl sıklam aşık olmuştuk. Nefesimizi düzenlemek için ayrıldık ama sorna tekrar birleştik durabilecek gibi değildik ama ben zaten durmasını istemiyordum. Her geçen sanise onu daha çok arzuluyordum. Kafasını yavaşça geri çekti ve allını alnıma dayadı.

"Benim olmanı istiyorum lan"dedi.

"Senin olmak istiyorum lan"dedim gülerek.

"Seni seviyorum lan"dedi.

Birden ayaklarım yerden kesilmiş herşey dönmeye başlamıştı. Murat beni kucağına almış yağmurun altında döndürüyordu. Şu an bütün acılarım silinmiş yerini kocaman bir mutluluk almıştı. Çünkü Murat yanımda....

"Seni seviyorum lan"diye bağırdım

Kimsenin sesimi duyması umruda bile değildi. Kafamı boynuna yasladım ve günlerdir hasret kaldığım, hava gibi muhtaş olduğum erkeksi kokusunu içime çektim. Beni yere indirdi ve ellerini ellerime, gözlerini gözlerime kenetledi. Derin bir nefes aldı ve bana sıkıca sarıldı. Onu gerçekten çok özlemiştim. Kokusu. Yüzü. Sesi. Kolları. Herşeyiyle hasret kalmıştım ona, alnımı alnıma dayadı.

"Seni seviyorum"dedik ikimiz aynı anda fısıltıyla.

Allahım bu annın bitmesini hiç istemiyorum, n'olur biri zamanı durdursun ama tabikide bu imkansız. Hayaller ay ışığı gerçekler tasarruf lambası. Benim gerçeğimde şu an evde çıldırmış bi şekilde beni bekliyor. Annem.

"Bi sorun mu var?"dedi Murat bi adım gerileyerek.

"Eve gitmem lazım"dedim çekingence

"Tamam hiç sorun değil ne de olsa artık benimsin"dedi az önceki sarhoş halinden hiç eser yoktu.