İMKANSIZ DEĞİL

aşıkmıyız

Eve geldiğimde rahatlayacağımı düşünmüştüm ama hiç sandığım gibi olmadı.Tam odama gitmek için merdivenler ilerliyordum ki annemin sesini duydum.

"Akşama Zeynep Teyzenleri yemeğe çağırdım."dedi

İşte tam o an ölmek istedim Allah'a ne olur bu gerçek olmasın rüya olsun diye yalvarmaya başladım ama hiç bir çaresi yoktu doğru duymuştum akşam yine Murat 'ı görecektim. Zeynep teyze Murat'ın annesiydi, önceden iyi bir kadındı merak ediyorum hiç değiştimi acaba? Anneme

"Tamam"dedim

Sadece tamam diyebilirdim eğer anneme, anne ben Murat'ı seviyorum o da beni seviyor ama ben ve o BİZ olmadan küstük diyemezdim çünkü annem beni gebertirdi sonrada genç yaşında kalp krizi geçirirdi.Tamam dedikten sonra odama doğru yöneldim sonunda huzuruma, dert vadime, suni cennetime gelebilmiştim.Üstüme rahat bir şeyler giydim ve kendimi direk yatağın üstüne attım.

Çok kötü durumdaydım, bütün gün Muratla uğrşmıştım ve anlaşıldığı üzere akşam da aynı şeyler olacağa benziyordu.Uyumaya ihtiyacım var. Kendimi toplamalıyım, gözlerimi uyumak için kapattım. Annemin içeri girmesiyle yataktan sıçradım.Yine ne olmuştu acaba diye düşünürken annem

"Sen daha hazırlanmadın mı? Misafirler 20:00'de geliyor sen hala pijamalarınlasın çabuk giyiniyosun Defne!!!"dedi.

Bağırarak konuşmuştu, açıkcası tırsmıştım.Anneminde dediği gibi hazırlanmak içim yataktan kalktım.Kalkmak zorundaydım, eğer kalkmazsam annem beni gebertirdi.Çünkü bu bir rica değil emirdi.

Annem kalktığımı gördüğünde odadan çıktı.Aklıma bir şey takılmıştı saat 20:00'de geliyorlarsa annem bana niye bağırmıştı ki diye düşünürken saate baktım ve gözlerime inanamadın saat 19:00'du gelmesine 1 saat var ve ben hala hazır değildim.İyide ben eve geldiğimde saat 16:00'idi ne ara bu kadar zaman geçmişti.Demek ki yaşadıklarımı sadece kalbim değil bünyemde kaldıramamıştı.

Dolabımı açtım ve ne giyimeceğimi düşünmeye başladım.Elbiselere bakarken aynı zamanda kendi kendime bu olmaz, bu hiç olmaz,hayır buda çok dar,bu da çok açık,bu da çok çocuksu diye söylenirken elime siyah kot bir tulum geldi.Tuluma şöyle bir baktımda dikkatimi ilk çeken şey şortlu bir tulum olmasıydı ve rengiyle de müthiş bi uyumu vardı tulumun altına beyaz bir tişört giyince harika olacağını düşündüm. Evet aradığım tam da buydu.Üzerimde nasıl duracağını çok merak ettim.

Zaman kaybetmeden tulumumu giydim saçlarımı tarayıp dalgalı bir şekil verdim. Gözlerimi belli ettirecek şekilde hafif bir makyaj da yaptıktan sonra aynanın karşısına geçip kendime baktım.Aman tanrım bu ben miyim?Daha önceden de söylediğim gibi çok değişmiştim.Ben ne ara bu kadar güzel olmuştum! Her aynaya baktığımda aynı şey oluyo yansımama inanamıyorum.

Tam anlamıyla hazırdım.Onu görücem diye kalbim nasıl hızlı atıyor anlatamam.Sanki aşık olmuş gibi(!) Bir dakkika bir dakika ben ne dedim aşık olmak hiç bana göre bi duygu değildi! Tamam birinden hoşlanabilirim,hatta onu hayvanlar gibi ölesiye sevebilirim ama aşk benlik bi duygu değil. Aşk sonuşta bambaşka bi evren, ne biliyim(?) Belkide kendimi kandırıyorumdur(!)bende bi insanım aşık olmam doğal değilmi? Off daha kendime bile söyleyemiyorum.

Tam odadan çıkmak için kapıyı açmamla Murat'ın içeri girmesi bir olmuştu. Allahım siyah üstü desenli gömleği siyah kotu ve deri ceketiyle Taş gibi olmuştu(multide murat var). Kasları gömleğinin altından biz burdayız diye bağırıyorlardı.Böyle kusursuz birine nasıl aşık olunmaz ki(?) Of nalet olsun yine aynı şeyi dedim "AŞK"

Ben duygularımla boğuşurken, aniden duvara yapıştırıldım ne olduğunu anlamadan onun sıcak nefesini boynumda hissettim kalbim yerinden çıkacak gibiydi, nefes alış verişmi düzene sokmaya çalışıyordum hiçbir şey söylemiyordu benim zaten dilim tutulmuştu, hiçbir tepki veremiyordum.