İMKANSIZ DEĞİL

onsuzum

1 hafta sonra

Odamda kulaklıkla son ses müzik dinliyordum . Annem odaya girdi.

"Bir haftadır odadan çıkmıyorsun Defne. Böyle yapmaya devam edersen seni teyzenin yanına göndereceğiz."dedi

Nee! Teyzem Amerika'da oturuyordu. Ve annem az önce beni oraya göndereceğini söylemişti. Buralardan, Muratdan uzaklaşmak belki iyi gelirdi ama asla aileme ve Murat'a o kadar uzak bi yerde yaşayamazdım.

"ASLA!"diye bağırdım

Annem tek kaşını yukarı kaldırdı şaşırmış olmalıydı. Bu kadar tepki göstereceğimi beklemiyordu. Yüzü aniden ifadesizleşti tam cevap vermesini beklerken kapıyı kapatıp odadan çıktı.

Hayır hayır hayır gidemezdim. 1 haftadır ölüyordum zaten onu bir daha hiç görememe fikri nefesimi kesti. Banyoya gidip yüzümü yıkadım.

Sakin ol Defne eğer annen ile babanı iyi olduğuna ikna edersen seni göndermekten vazgeçerler.

İç sesime hak verdim güçlü olmalıydım. Bu kadar hassas olmamalıydım hem bende onun duygularıyla oynamıştım. Acaba o ne haldeydi ? Beni öptüğü günden beri görmemiştim o da iki kez tek aramıştı zaten.

Saate baktım ilk dersim 1 saat sonra başlıyordu. Üstümü giydim saçlarımı düzleştirdim ve eyelinerle en sevdiğim pembe rujumu sürdüm. Aynanın karşısına geçip kendime baktım. Güzel görünüyordum yüzüm solgun ve göz altlarım uykusuzluktan halka halka olsada fena değildim .

Salona indiğimde annemle babam şaşkın şaşkın bana baktılar onlara gülümsedim nede olsa iyi olmak zorundaydım annem gülümsediğimi gördüğünde sıcacık bir şekilde karşılık verdi babamda işte benim kızım der gibi gülümsedi onların yanına gidip kahvaltı yapmaya başladım. Kahvaltı boyunca konuşmadık saatime bakıp ayağı kalktım.

"Ben geç kalacağım okula gidiyorum "dedim

Annemi öptüm ve sonra babamı.

"İyi dersler kuzum " dedi annem.

Gülümsedim ve evden çıktım.

Sonbahar yerini yavaş yavaş kışa bırakıyordu. Havada güneş olmasına rağmen soğuktu. Kulaklıklarımı taktım montuma daha sıkı sarılıp okula doğru yürümeye başladım. Okul bize yakındı 20-25 dk sonra okulda olacaktım.

Birinin kulaklığımı çekmesiyle daldığım hayallerden çıkıp kendime geldim. Arkamı dönüp küfürler saydıracakken.

"Defne gerçekten senmisin ? " dedi.

Sorduğu saçma soru karşısında yüzümü buruşturarak

"Yok eben" dedim.

Karşısında kanlı canlı durduğum halde Defne senmisin diye sorabiliyorsa benimde bu cevabı vermem çok normaldi. Ne yani bir haftada unutulmuşmuydum hemde Murat'tan benim yüzümden yediği yumruğa rağmen mi?

"Şey özür dilerim. Ben bir hafta sonra seni görünce çok şaşırdım." Dedi Emre.

Az önce verdiğim cevaptan dolayı biraz mahçup olmuştum .

"Tamam sorun değil. Sende terslediğim için kusura bakma ." dedim

Okula yine Emre'yle birlikte girmiştim geçen hafta bugün yaşanan olayları hatırlayınca gözlerim Murat'ı aradı. Ama Yoktu. Emreye

"Benim dersim başlıyor sonra görüşürüz " dediktem sonra hızlı adımlarla sınıfa girdim.

Üstümde ki gözleri görmezden gelerek sırama oturdum. Niye herkes bana bakmak zorundaki altı üstü bi öpücük. Off Defne kimi kandırıyorsun ki o senin ilk öpücüğün hemde Murat'la.