Sessiz Kız

3

Yaklaşık bir saat sonra Ceyda'nın odasında konuşuyorduk. Daha doğrusu herzaman olduğu gibi ben konuşuyordum o dinliyordu. Yaşadıklarımı değil düşüncelerimi anlatırdım Ceydaya o da dinlerdi konuşmazdı evet ama dinlerdi.
- Sessiz kalmayı tercih ettiğim için dışlamaları doğru mu beni ? Anlayamıyorum. Boş boş her şeye gülmek ya da boş boş konuşmak yerine susmayı tercih etmek mi anormal olan ?
Ceyda yine sustu. Zaten bir şey beklemem hata olurdu. Ceydanın tepkisi ya sarılmak ya da ne bileyim işte çok gerekli olduğunda belki birkaç cümle. Şu anda da zaten iki saattir ( evet gerçekten iki saat ) ben anlatıyordum o dinliyordu.
- Neyse konuşkan kankam benim. Ben eve gidiyorum.
Eliyle güle güle işareti yaptı ve bende evden çıktım. Evet Ceydacığımı da ziyaret ettiğime göre heyecanlı yaşamıma geri dönebilirim.
                             *****
Eve girdiğimde annem beni bekliyordu. Kollarını açarak beni kucakladı.
- Derin ! Çok özledim seni.
Gülümsedim. Yorgun bir gülümsemeydi bu.
- Bende anne. Yukarı çıkıyorum ben çok yorgunum.
- Yemek yemeyecek misin ?
- Ceydalardaydım ben yedim bir şeyler.
Yukarı çıktım ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.