Multi: Emir >o<
_____________________________
EZGİ'DEN
Ecem:
Harika bir fikrim var tabii sen sevmiyceksin. Amaaaa Derin'i değiştircem. Onu cool ve $ex$y bir kız yapcam. Ne dersin? O senin ve Sevgi'nin onayını bekliyo.
Hayır bu olamaz. Derin değişemezdi. O masum, saf ve güzel bir kızdı. Elde edilmesi zor ve eline babasının elinden başka erkek eli değmemişti. O kız, erkek kuzenlerinden bile çekinirdi. Hayır hayal bile edemiyordum. Hayır bu olamazdı. Kesinlikle cevabım hayırdı. Teneffüste Ecem'in yalvaracağını biliyordum ama hayır olamazdı. Soğuk yüz ifademe büründüm. Ecem umudunu yitirmiş gibi duruyordu. Telefonum titredi.
Ecem:
Cvp?
İçimi çektim.
Ben:
Hayır.
ECEM'DEN
Oflayarak önüme döndüm. Zil çalmıştı. Sevgi'ye baktım. Yine uyumuştu. Dürterek uyandırdım. "Seninle bir şey konuşmamız gerek."dedim. Başını salladı. Kulağına Derin'i değiştirme olayından bahsettim. "O bunu istiyor mu?"diye sordu. "Evet". "O zaman ona ben engel olmayacağım. İsterse değişsin."dedi. Şimdi son derse girecektik. Derin'e "Bugün sizin evde toplansak sorun olur mu?"dedim masumca. "Tamam"dedi.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Derin'in evinde toplanmıştık. Ezgi'yi de bu değişim olayına sıcak bakmasına ikna etmiştim. Aslında hepimizin babası önemli iş adamlarıydı. Ama bizi kısıtlayarak ileride zorlanmamamız ve şımarık kızlar gibi olmamamız için devlet okulunda okutturuyorlardı. Ben bunları düşünürken Ezgi'nin gürültülü bir şekilde 'oflamasıyla' kendime geldim. "Yok, yok, yok! Kızım senin hiç cool giysin yok! Hazırlanın hemen AVM'ye gidiyoruz!".
Alışverişe bayılırdım. Her kız severdi. Tabii Derin değilseniz. Derin sevmezdi. Ezgi'nin bu önerisine ben mutlulukla bakarken Derin hayır anlamında dik dik Ezgi'ye bakıyordu. Sevgi ise durgundu. Kesin bir işler çeviriyordu bu ama hayırlısı. "Derin? Sen ne diyorsun?"dedi Ezgi. "Alışveriş hakkında ne düşündüğümü hepiniz biliyorsunuz. Ama madem değişeceğim. Hadi gidelim." Derin'in bu düşüncesi tabii ki de hoşuma gitmişti. Sevgi de kendine gelmişti. Neyseki insanlar çanta denilen şeyi icat etmişti. Yanımda bir sürü kıyafet vardı. Hazırlanıp bir taksi çağırdık. Taksiye bindik ve derin bir uykuya daldım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Taksinin durmasıyla AVM'ye geldiğimizi anlamıştım. Uyuşuk bir şekilde taksiden indim. Ezgi'nin "DİKKAT ET!"diye bağırmasıyla irkildim. Üstüme doğru bir araba geliyordu. "ECEM ÇEKİL ORADAN!!"diye bağırdı Ezgi. Derken bir anda duvara doğru uçtum. Ve sonrası karanlık.
SEVGİ'DEN
Ecem yerde gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu. Her şey bir anda olmuştu. Ezgi koşa koşa Ecem'in yanına gitti. "ECEM! İYİ MİSİN?! KANKACIM AÇ GÖZLERİNİ NOLURSUN!"diye bağırıyordu. O sırada orada Derin'le dikildiğimizi farkettik. Hemen Ecem'in yanına koştuk. Sanırım cidden çok dikkatsizim.
Ecem'in yanında bir adam vardı. Gerçi yakışıklıydı da. Ama benim tipim değildi. O sırada Ecem gözlerini açmaya başladı. "N'oluyo? Neredeyim ben?"diye konuşmaya başladığında Ezgi'yi hiç o kadar mutlu görmemiştim. Derin'de hemen Ecem'in boynuna sarıldı. "Kankacımmm! Çok korktum senin için. Ne kadar dikkatsizsin sen ya?! İnsan bi önüne bakar. Salak gibi yürüyorsun yolda! Hiç mi duymadın korna seslerini?! Ezgi'nin çığlıklarını?! Ya da arabanın farlarını?! Sen en kadar gerizekalısın ya!"diye azarlamaya başladı.
Bende Ecem'in yanında duran erkek ile ilgilenmeye başladım. "İyiyim anne. Sorduğun için sağol."dedi Ecem bıkkın bıkkın. "Bu kim?"diye sordu. "Bilmiyorum"dedim. "Kimsiniz?"dedi Ezgi kibarca. "Asıl sen kimsin?"dedi genç çocuk. "Önce ben sordum."diye itiraz etti Ezgi. Sanırım söylemeyi unuttum. Ezgi çok inatçıdır. "Off... Hiç çekilemeyecek biri gibisin. Neyse. Ben Emir. Arabanın önünden çekilmeyi akıl edemeyen kişiyi kurtaran kişiyim."dedi. Anlamıştım. Ezgi kesin yine laf koycaktı. Hemen araya girdim. "Ezgi'nin kabalığını bağışla. Biraz fazla korktu dikkatsiz arkadaşı için." Bu sefer Ecem'in sahte öksürüğünü duydum. "Ben dikkatsiz değilim. Sadece uykuluydum."diye söylendi. "Offf. Kızları cidden anlayamıyorum."diye yakındı Emir. Eyvah! Uyuyan devi uyandırmıştı. "Bence senin beynin olmadığı için bizi anlayamıyorsun. Hastane yaklaşık 2 km sonra. He onu da anlayamazsın. Birazdan sana gösteririz yolu. Yine anlamazsan kendimiz de götürürüz."diye laf koydu Ezgi. Biz orda 3 kız birden "Ooooo..."derken Emir'in siniri bozulmuş gibiydi. "Pardon. Ben Ecem. Kabalığımızı bağışla. Ayrıca uyku bir ihtiyaçtır. Bunu anlamak zor değildir diye biliyorum."dedi Ecem kibarca. Anlamıştım. Ecem aşık olmuştu. Ve bize de onların arasını yapmak kalıyordu. Keşke bende böyle bir aşk yaşasam. Ama ben güzel değilim ki! Ya da olabilir miydim?
