İZMARİT

Bölüm-7 / Zihindeki Sessizlik

Size bır sır vereyim mi? Benimde kalbim var ve bende zaman zaman üzülebiliyorum bende kırılabiliyorum ve bende ağlayabiliyorum.

Aslında Yağız'ın şu an oynamak istediği oyunu bir türlü ciddiye alamıyorum.

Bana onun yaptığı inandırıcı gelmiyor.

Mesela o,hissettiğim kadar güçlü değil,tehlikeli hiç değil.

Ve gerçeği söylemek gerekirse o normal bir insandan çok daha zeki,zekiden de ziyade kurnaz...

Babamı tanımıyor.Buna dün söylediğinden sonra hiç şüphesiz yemin bile edebilirim.Ne mi söyledi?

'Babana hiç benzemiyorsun.'

Yanılıyordu işte ben en çok babama benzerdim. Bir gün ağladığımda 'Hazar mutlu olmak içinde ağlıyor olabilirsin düşük not aldığın içinde..veya düştün diye ne bileyim erkek arkadaşından ayrıldın diye ama seni ağlatan bensem sıkıntı büyük'demişti O zamanlar erkek arkadaş ne bilmezdim.Babamın ansızın hiç beklemeden gideceğininide. 'Sensin' demiştim. Şimdi olsam dilim kurusada söylemezdim ya neyse.

'Ben babam gibi değilim Hazar.' demişti ve yanağından yaş akmıştı.

Ağlama şeklim mesela babama benzer,onunda ailesiyle geçinememesi bana benzer.

Babam öz babasını sevmiyordu,ben öz annemi ne fark ederdiki.

Bencilsin dediler bana. Ben mi bencildim? Annem bencildi. Kendi istekleri yüzünden beni eve almayacak kadar ve Şahta aynen anneme benziyordu kendi nefreti yüzünden beni bir eve tıkacak kadar belkide Şahtan olumlu elektirik alamamamda bundandır.

Seesizce düşündüm olanları.Beni bu eve hapsetmesine ne kadar çabuk alışmıştım.Kendime sinirlendim. ben güçlü değildim ki konuşarak sorunlarımızı haledemezdik. Ben herkezin bildiği Hazardım. Kim yapacağıma acizlik desede İntikam alacaktım.

"Yağız" diye bilmem kaç kere bağırdım.Gelmedi ayağa sakince kalkıp öfkeyle kapıya vurmaya başlayınca Yağız gelmişti.

Tanımaya başlamıştım onu. Onun anladığı tek çözüm zorluktu.Eğer kazanmak istiyorsam zor oynamam gerekiyordu. 

"Oyun oynayalım mı?" diye soru sordum.

İlk önce ciddiye almamış olacak ki "İntikam mı almak istiyorsun hacker?"dedi

"Hayır,basit bir oyun oynayacağız mesela..." diyerek biraz düşünüyormuşum gibi yaptım çünkü gerçekten ne oynayacağımızı belirlemiştim.

"Şise çevirmeceye ne dersin?"

Kafasıyla onayladı ve "Az bekle"dedi.Biraz zaman geçtikten sonra elinde şişeyle içeriye girdi.

" Ben belirleyeceğim."

"Neyi?"

"Yalan söyleyene ne olacağını."

"Çoçuk musun Hazar?" diye soru sordu.

"Birşeyler mi saklıyordun YAğız Şah?"

Biranda gülmeye başladı gülüşlerinin arasında "Yağız Şah mı?" diyerek gevelediğini duyabiliyordum.

"Senden ne saklayabilirim ki hacker daha adımın tam olarak ne olduğunu bilmiyorsun."

Elimle yani işareti yaptım.

"Adım Yağız Şah değil Yağız Şahuslu."dedi

"Şu oyuna başlayabilirmiyiz hakkında birçok şey merak etmeye başladım."

Bişey demeden beyaz tüylü halının üzerine oturduk Yağız şişeyi çevirince soru sorma yönü bana gelmişti bu durumda Yağız benim soruma cevap verecekti.

"Ama bir dakika Yağız... yalan söyleyen?"

"Ne olsun Hazar? Ne olsun akşama kadar senimi dinleyeceğim."

Aslında bunuda önceden düşünmüştüm benim umrumda olmayan ama beni tam olarak tanımayan insanlar için korkutucu olan birşey.

"Yalan söyleyenin annesi ölsün Şahuslu."

"Saçmalama!" dedi

"YAlan söylemeye meyillimiydin yoksa ŞAhuslu."

Kafası azıcık önde gözlerime bakarak güldü yanakları gülünce azıcık şişiyormuydu?

"Soracakmısın Hazar?"

"Doğruluk mu cesaret mi?"

"Doğruluk"dedi hiç lafı dolandırmadan. Yani top tekrar bendeydi. Gerçekten sorabileceğim birsürü soru vardı ama nedense ilk bunu sormak istiyordum.

"Benden ne istiyordun Şahuslu?"

"Ne öğrenmek istiyorsun"

"Benden ne istediğini."

"Kendini komik sanıyorsun değil mi çok yanılıyorsun."dedi ciddi bir ifade ile.Sonra alaycı bir ifadeyle güldü ve yine konuşmamızı birbirimize düşman olacak şekilde bitirmemiz için açtı.

''Sen tam bir aptalsın.Kendini mutlu etmek için başkalarını ölüme sürükleyebilecek kadar ve hatta ona uyuşturucuyu tavsiye edecek kadar.İtiraf etsene Hazar madde kullnarak mı kendini öldürmek istedin . Hazar öldürdüğüm gibi değil , öldürmek istediğim gibi öleceksin !!..''