Cindelella story เจ้าหญิงใจร้าย กับ เจ้าชายเย็นชา

Part 13: ฉันรักนาย เจ้าชายเย็นชา ( จบ )

-ปราสาทของลอร์ดฟีลิม-

เสียงเพลงบรรเลงดังไปทั่ว หญิงงามหลายคนในชุดราตรีกำลังยืนคุยกันท่ามกลางเสียงดนตรี และ ชายหนุ่มรูปงามทั้งหลาย
ตึง!
ไฟได้ดับลง ม่านเวทีกำลังเปิดออก เผยให้เห็นหญิงงามในชุดสาวใช้ กำลังนั่งถูพื้น
"ซินเดอเรล่าาาาา"
"ซินเดอเรเล่าาาา"
เสียงของสองสาวพี่น้องตะโกนขึ่นพร้อมกัน เดินตรงมาก่อนจะเตะถังน้ำคว่ำลงกับพื้น
"ทำความสะอาดใหม่ซะ ไม่งั้นก้จะอดไปงานเต้นรำนะ" หญิงสูงวัยผู้เป็นแม่เลี้ยงกล่าวขึ่น ก่อนจะเดินกลับไปในห้องของเทอเพื่อเตรียมตัวไปงานเต้นรำในปราสาทคืนนี้
ซินเดอเรล่าที่นั่งทำความสะอาด อย่างเร่งรีบและรวดเร็วเพื่อที่จะไปให้ทันงานเต้นรำ แต่โชคชะตาก้เล่นตลก เมื่อ..
"ฉันไม่ให้เทอไปหรอก คนใช้!!" แม่เลี้ยงพูดแล้วเดินไปขึ่นรถม้าพร้อมกับเสียงหัวเราะของสองพี่น้องใจร้าย
"ทำไม?..." น้ำตาของซินเดอเรล่าไหลลงมาเรื่อยๆ เดือดร้อนไปถึงนางฟ้าผู้แสนอ่อนโยน มาจัดการแปลงโฉมสาวน้อยให้งดงามราวกับเจ้าหญิง..

ณ งานเต้นรำ
หญิงสาวสวยในชุดราตรีสีฟ้าสะกดสายตาทุกคนไว้ให้จับจ้องเพียงแค่เธอ...
"ให้เกียรติเต้นรำกับข้าสักเพลงนะครับ" เจ้าชายผู้สูงส่งกล่าว ดวงตาสีเขียวมรกต...
(=_= ลอกัสไง )
งานแสดงดำเนินต่อไปจนถึงฉากจบ.... และงานเลี้ยงก้มาถึง ฉันรีบเดินออกมาสูดอากาศหายใจข้างนอก แต่หางตาก้หันไปเห็นชายหนุ่มคนนึง ผมยาวสีดำถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้า จมูกเข้ากับใบหน้า ทำให้ฉันนึกถึงเบลทันที
"เธอ..." เฮือก ฉันเผลอจ้องเขานานไปหรอเนี้ยย ><
"เอ่อ.. ขอโทดค่ะๆ" ฉันรีบก้าวเท้าเดินออกไป แต่เขาก้คว้าแขนฉันไว้ก่อน
"มาเซเรีย..."
อึก! ชื่อนั้นทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ ชื่อนั้น... ทำไมถึงคุ้นแบบนี้ ทำไม?....
"ปล่อยเทอเดี๋ยวนี้ ท่านพี่..."
ฉันหันไปทางต้นเสียงที่คุ้นเคย.. เบลในชุดเจ้าชาย!!!?
"เบล?!!" ฉันต้องตกตะลึงตาค้างทันทีเมื่อคนที่ฉันเห็นตรงหน้าคือ เบล
"มิเสะ..." เบลมองหน้าฉันก่อนจะเดินเข้ามาขว้างผู้ชายตรงหน้าเอาไว้ เบลเรียกเขาว่าท่านพี่...
"เบล นายกำลังทำอะไรอยู่?" ชายที่เบลเรียกว่าพี่ถามขึ่น
"อย่ายุ่งกับมิเสะ... มิเสะเป็นเพื่อนของผม" เบลกัดฟันพูด พร้อมกับก้มหน้าลง
"เพื่อน..? แกจะบ้ารึไง?!" พี่ชายของเบลเริ่มขึ่นเสียง
"เบล..." ฉันเกาะแขนของเบลเอาไว้ เพราะความตกใจ
"ผู้หญิงคนนี้คือ มาเซเรีย..." ชื่อนั้นอีกแล้ว มาเซเรีย...
"ไม่ใช่!!!" เบลค้านขึ่นมา
"นายจะไปรู้อะไร เบล ฉันกับท่านพ่อเป็นคนพามาเซเรีย ไปฝากไว้กับผู้หญิงคนนั้น.."
อะไรนะ ?!
พวกเขากำลังพูดถึงฉัน.....หรอ?
"เธอคือ มาเซเรีย.. ฉันจำได้ ดวงตาคู่นั้น เหมือนท่านแม่..."
เบลค่อยๆหันหน้ามามองฉัน ก่อนจะถอยหลังไปก้าวนึง
"มาเซเรีย..." เบลทำสีหน้าตกใจมาก ฉันเองก็ตกใจเช่นกัน ที่ได้ยินแบบนั้น ระหว่างที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา รุ่นพี่คนนึงก็มาเรียกฉันกลับเข้าไปในงาน ฉันรีบเดินตามไปทันทีโดยที่ไม่ได้พูดอะไร..