Cindelella story เจ้าหญิงใจร้าย กับ เจ้าชายเย็นชา

Part 10: เข้าค่าย กับ ความรัก 2

"นานมาแล้ว มีชายคนนึงกำลังเดินไปตัดฝืนกลางป่าใหญ่ท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก ในตอนนั้นสายตาของเขาก้ได้หันไปพบกับ นกกระเรียงแสนสวยตัวนึงที่ติดกับดักของนายพราน"
"ชายหนุ่มผู้นั้นตัดสินใจปล่อยนกกระเรียงไป... หลายวันต่อมาชายหนุ่มได้พบกับหญิงสาวนิรนามอยู่หน้าบ้าน"
"ชายหนุ่มหลงรักเทอตั้งแต่แรกเห็น ทั้งคู่ได้อาศัยอยู่กินกันมาหลายปี ความสุขและความรักกำลังเบิกบาน จนกระทั่งวันนึง โชคชะตาได้เล่นตลก ชายหนุ่มล้มป่วยอย่างหนัก"
"ครอบครัวที่จนๆอย่างพวกเราจะหายารักษาได้ยังไง หญิงสาวคิด ทันใดนั้นนางได้ตัดใจทอผ้าทั้งวันทั้งคืน ทุกวันนางดึงขนจากปีกและร่างกายมาใช้ในการทอผ้า..."
"หยุดๆๆๆๆๆ" เพื่อนคนนึงพูดแทรก ตอนนี้ก้เป็นอีกวันที่มาเข้าค่าย เวลานี้ประมาน 4โมงเย็น รุ่นพี่คนนึงกำลังเล่านิทานเกี่ยวกับชายหนุ่มและนกกระเรียงให้ฟัง
"นี้มันนิทานอะไร พอๆๆ ฉันหิวแล้ว" นีน่าพูดเสียงดัง แล้วหันมามองทางฉัน
"ช่วยทำอะไรให้กินหน่อนสิ มิเสะ" ยาย่าพูดขึ่นมา ฉันจึงจำใจลุกไปที่เต้นท์อาหารแล้วลงมือทำอะไรง่ายๆที่ไม่เสียเวลาไป ก้คือ ไข่เจียว
ฉันทอดไข่เสร็จแล้วก้เอาไปตั้งไว้ที่โต๊ะ จากนั้นก้แยกตัวออกมาจากคณะ ฉันเดินเลาะไปตามริมแม่น้ำเรื่อยๆและเห็น คารัวนั่งเหม่ออยู่ที่โขดหินก้อนนึง ฉันจึงเดินเข้าไปหา
"คารัว เป็นอะไรหรอ ?" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
"คราวโกรธผม..." คารัวตอบเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้
"เกิดอะไรขึ่นหรอ ถ้าไม่เป็นไรจะเล่าให้..."
"อืม... ผมบอกคราวว่าผมชอบเค้า..."
หะ อะไรนะ 0-0 เมื่อกี้ฉันได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่าาาา คารัวชอบคราว แบบไหน พี่น้อง? ฟะ แฟนน ?!
"เอ่อ...นายหมายความว่าไง..?" ฉันลองถามออกไป จะทำให้ลำบากใจรึป่าวนะ ?
"ผมชอบคราว ชอบครับ ชอบ..." คารัวพูดขึ่นมาหน้าแดงๆ
"งั้นลองเล่ามาซิ" อยู่ๆก้มีเสียงนึงมาจากข้างหลัง ฉันหันไปก้พบ ลอกัสยืนอยู่
คารัวพยักหน้า

//คารัว//
-บ้าน คราวและคารัว-
"อาหารเสร็จแล้วน้าาา" เสียงคราวตะโกนขึ่นมาจากชั้นล่าง
"โอเค ลงไปเดี่ยวนี้ล่ะครับบบ" ผมตะโกนตอบและเก็บสมุดการบ้านลงในกระเป๋า จากนั้นก้เดินลงไปชั้นล่างและมุ่งหน้าไปยังโต๊ะอาหาร
"โหหห อาหารน่าอร่อยจังเลย :)" ผมพูดแล้วรีบไปล่างมือ และมานั่งที่โต๊ะทันที คราวยิ้มแล้วก้นั่งลงตรงข้ามกับผม
"อร่อยไหม?" คราวถามหลังจากผมตักอาหารคำแรกเข้าปาก
"อื้ม อร่อยสิ อาหารที่คราวทำน่ะ อร่อยที่สุดเลย" ผมตอบ จากนั้นเราสองคนก้นั่งกินข้าวกันจนอิ่ม ผมเดินไปอาบน้ำและลงมานั่งดูทีวีข้างล่างข้างๆคราว ผู้ชายที่ผมรัก ฝาแฝดของผมเอง...
"นี้คารัว พรุ่งนี้อยากกินอะไรเป็นอาหารเช้า?" คราวถามแล้วยิ้มมาให้ผม ผมรักรอยยิ้มนั้น จนไม่อยากให้ใครได้เห็นมัน อาจฟังดูเห็นแก้ตัว และผิด แต่ผมก้ห้ามใจกับรอยยิ้ม เสียง และทุกๆสิ่งของคราวไม่ไหว ใจผมแทบจะหลุดออกมาทุกครั้ง
"อะไรก้ได้ที่คราวทำ ผมชอบทุกอย่างเลย ^_^" ผมส่งยิ้มตอบแล้วหันหน้าไปดูทีวีต่อ
"แล้วชอบผมด้วยรึป่าว?"
อึก คำถามเมื่อกี้ทำให้ผมหน้าแดงและค่อยๆหันหน้าไปหาคราว
"ทะ ทำไมถึงถามแบบนี้หล่ะ?"
"ก้คารัวทำเหมือนชอบผมเลยนี้หน่า เวลาอยู่ที่ รร นายก้ชอบแอบมองผม.. ใช่ไหม?" รู้ตัวด้วยหรอเนี้ย? น่าอายชะมัด ><
"นะ นายพูดบ้าอะไรคราว.." ผมรีบหลบตาของคราวและก้มหน้าลง
"ชอบผมใช่ไหมล่ะ..?"
"ใช่ ผมชอบนาย.." พูดไปแล้ว.... ผมค่อยๆหันหน้าไปมองคราว หน้าของเขาที่ค่อยๆแดงระเรื่อ นะ น่ารักชะมัด.. ผมค่อยๆก้มหน้าลงไปจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน... ริมฝีปากใกล้กันจนแทบจะประกบ
ผลัก!!
"ขะ ขอโทดนะที่ถามอะไรแปลกๆ อย่าคิดมากเลยนะ!!" คราวพูดแล้วรีบวิ่งขึ่นไปบนห้องของตัวเองทันที
ผลาดแล้วสินะ ตัวผม...
//คารัวจบ//