The Wattpadgames~Melissa

Opdracht 3

Ik sta in de badkamer. We zijn gisteren na een lange treinrit aangekomen. Op de rand voor de spiegel staan een heleboel flesjes. Van de helft weet ik niet wat het is maar sommige dingen herken ik wel. Scrub en reinigingscrème. Ik gebruikte modder altijd als scrub en Maya had het altijd over reinigingscrème. Ik geloof niet dat ze deze had. Die ziet er zo duur uit! Ik durf ze niet eens uit te proberen, te bang dat het eigenlijk niet mag of dat ik het flesje breek. De flesjes zijn beplakt met diamantjes en hebben verschillende kleuren. Ik besluit gewoon mijn gezicht te wassen met water. Als ik mijn gezicht heb afgedroogd kijk ik in de spiegel. Mijn gezicht dat nu nog normaal is maar straks onder handen wordt genomen ziet er uitgeslapen uit. Ik wrijf over mijn wangen. Ze zijn zacht zoals altijd. Het moet dan maar. Ik heb mezelf als vrijwillig gemeld dus moet ik ook de consequenties ondergaan. Ik laat mijn pyjama aan omdat ik straks toch allemaal andere kleding aankrijg en loop naar buiten. Ik ga aan tafel zitten. 'Je bent laat,' zegt Carolina. 'We moeten goed doorwerken willen we nog op tijd komen.'
Mijn mentor, Thomas, kijkt me aan. 'Komt wel goed hoor,' zegt hij. Ik glimlach, ik mag hem wel. Thomas is rond de 30 en 100% van district 11. Ik leg een boterham op mijn bord en doe er wat bruine, langwerpige korreltjes op die ruiken naar chocola. Het lijkt een beetje op de chocolade pasta van thuis maar dan anders. Een avox schenkt mijn glas vol met water en ik knik dankbaar. Ik weet dat dat eigenlijk niet mag maar hé. Ik ga straks dood in de arena op tv. Ik mag nog iets leuks maken van de komende dagen en doen wat ik wil. Tenminste, sommige dingen mag ik doen. Ik moet nog wel beleefd blijven en andere mensen mag ik geen pijn doen. Ik eet boterham op terwijl Carolina de hele tijd op mijn lip zit. 'Schiet je wel op?' vraagt ze steeds. Ik word er gek van maar besluit mijn mond te houden. Als ik mijn glas drinken pak staat ze op. 'Nou, kom maar mee. Dat kun je onderweg nog wel drinken,' zegt ze. 'Zeg! Laat dat kind is even rustig ontbijten!' roept Thomas die het nu ook zat is. Oké, ik mag hem heel erg veel. Carolina kijkt hem beledigd aan en gaat weer zitten. Ik drink rustig mijn water op. Niet per se omdat ik Carolina wil pesten maar meer omdat ik altijd sloom ben met mijn drinken. Als ik alles op heb sta ik op. 'Succes meid,' zegt Thomas met een glimlach. Ik loop achter Carolina aan de lift in. Ze drukt op het onderste knopje en de lift gaat naar beneden. 'Ze gaan je nog mooier maken. Het gaat misschien een beetje pijn doen maar dat is snel over,' zegt Carolina. Ik knik. De rest van de afdaling verloopt in stilte. De lift staat stil. De deuren. Waarom gaan de deuren niet open? Ik krijg het benauwd. Carilina loopt naar voren en probeert de lift deuren open te trekken. 'Melissa, zou je het heel erg vinden om te helpen?' vraagt ze. 'O uh, natuurlijk,' zeg ik en ik trek en duw mee. Carolina stopt met duwen en drukt op een knop. 'Je bent toch niet claustrofobisch?' vraagt ze. Ik denk even na. Ik heb eigenlijk nog nooit in een kleine ruimte vast gezeten. Ik schud mijn hoofd om de situatie niet nog hectischer te maken. 'Mooi, want we zitten vast,' zegt ze. Oké, misschien ben ik toch een klein beetje claustrofobisch. Mijn handen beginnen te zweten maar ik dwing mezelf kalm te blijven. 'Hoe kom ik nu bij mijn voorbereidingsteam?' vraag ik. 'Ik weet het niet. De technici zal denk ik proberen dit zo snel mogelijk op te lossen maar tot die tijd zitten we vast,' zegt ze. 'Op welke verdieping zitten we?' vraag ik. 'Melissa, ik weet het niet! Oké?!' roept ze. Ik kijk naar beneden, bewust van mijn daad. 'Sorry,' fluister ik bijna onhoorbaar. Ik loop naar de deuren en trek mijn pantoffel uit. Ik probeer het tussen de deuren te wrikken maar het is te dik. Met mijn schouder beuk ik in. 'Melissa, stop. Het heeft geen zin,' zegt Carolina maar ik ga door. 'Melissa stop!' Ik stop en laat me op de grond zakken. Het is stil. Dan plotseling schiet de lift naar beneden en Carolina valt bijna om. 'Goddank,' fluistert ze. Als de lift voor de tweede keer stil staat houd ik mijn adem in. Dan gaan de deuren open en ik ren eruit. Ik bots tegen een vrouw aan met knal roze haar, roze wimpers en roze wenkbrauwen. 'Sorry we zijn wat laat. De lift had storing,' zegt Carolina die nog steeds in de lift staat. Waarom loopt ze er niet uit? Is ze niet bang dat ze dadelijk weer vast komt te zitten? 'Komt in orde. We zullen wat sneller werken,' zegt de roze vrouw en ze neemt me mee naar een ruimte waar nog twee andere vrouwen staan. Eentje heeft blauw haar, blauwe wimpers en blauwe wenkbrauwen en de ander hetzelfde maar dan in het paars. De blauwe vrouw zegt dat ze Evangelie heet. De roze vrouw heet Harmony en de paarse vrouw heet Jinx. Ze geven me een soort wit laken dat ik aantrek en leggen me op een tafel. Ze beginnen mijn benen te inspecteren en ze plakken een lap stof op mijn been die Jinx daarna er hard aftrekt. Tranen springen in mijn ogen. Dat doen ze vervolgens met mijn beide benen en armen. Ik probeer me groot te houden en niet te gillen. Ik ben heel blij als het voorbij is. Dan schijnen ze met een grote lamp in mijn gezicht en ik knijp mijn ogen dicht. Harmony pakt een pincet en trekt haren uit mijn gezicht. Dit doet meer pijn dan bij mijn benen en er rolt een traan over mijn wang die Harmony weg veegt. Tegelijkertijd plakt Evangelie een lap stof onder mijn oksels en trekt het eraf. Dat valt wel mee. Eigenlijk voelt dat vrij prettig. Als ik volledig onthaart ben smeren ze me in met scrub en daarna met een zalfje. Jinx pakt een soort van flesje. Ze draait het open en een borstel komt tevoorschijn. 'Even naar boven kijken,' zegt ze terwijl ze het borsteltje over mijn wimpers strijkt. Als ze me een spiegel voor houdt zie ik dat mijn wimpers zwarter zijn dan daarvoor en ze een beetje meer omhoog staan. Evangelie pakt een soort tubetje. Ze trekt de dop eraf en smeert het op mijn lippen. Mijn lippen zijn nu mooi rood. Ik moet rechtop gaan zitten van Harmony. Ze heeft een krultang in haar hand. Eindelijk iets wat ik herken, zo'n ding lag ook in mijn Capitool-badkamer. Ze krult mijn haar. Daarna pakt ze een paar plukjes haar en vlecht ze het tot een soort bandje. Ze geven me een badjas aan. 'Succes liefje,' zegt Evangelie. 'Je gaat schitteren straks,' zegt Jinx. Ze geven me allemaal een knuffel en Harmony brengt me naar een kamertje. Niet veel later komt er een man binnen. 'Hey,' zegt hij en hij loopt naar me toe. Ik steek mijn hand uit. 'Melissa.' 'Jaylon.' Jaylon heeft dezelfde huidskleur als ik. Hij heeft zwart haar en groene ogen. Apart. 'Doe je badjas maar uit,' zegt hij. Ik doe wat hij vraagt en hij loopt om me heen. Het voelt niet fijn om een man die je niet kent om je heen te laten lopen als je naakt bent. Hij blijft staan achter mijn rug. Ik voel zijn ademhaling in mijn nek en ik krijg het benauwd. Hij legt zijn handen op mijn heupen. Ik sla zijn handen van me af en draai me om. 'Wat doe je?' vraag ik. 'Mijn werk,' zegt hij. 'Meisjes betasten?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd en ik loop naar de stoel waar mijn badjas ligt en trek het aan. 'Doe uit,' zegt Jaylon. 'Nee!' roep ik. Jaylon loopt naar me toe en ik word bang. 'Jinx! Harmony! Carolina! Thomas! Evangelie! Help!' gil ik. 'Sssst!!' sist Jaylon terwijl hij een vinger op zijn lippen legt. 'Doe uit,' zegt hij dit keer vriendelijker. 'Alleen als ik ondergoed aankrijg,' zeg ik. Jaylon zucht en loopt naar een rek. Hij geeft me zwart ondergoed en ik trek het aan. 'Je badjas,' zegt hij met zijn hand open om het aan te pakken. Ik knoop de badjas los en geef het aan hem. Hij loopt weer om me heen en staat weer stil achter mijn rug. 'Waarom doe je dat? Kun je niet gewoon mijn kleding geven?' vraag ik. 'Oké,' zegt hij. Als hij me passeert slaat hij op mijn bibs. Ik bijt op mijn lip. Hij wil me helpen bij het aankleden maar ik houd hem tegen. 'Ik kan het wel zelf.' Ik trek het korte spijkerbroekje aan en het hemdje. Dan trek ik het spijkerblouseje aan dat als jasje dient. Daarna de schoenen en de hoed. Ik kijk in de spiegel. Volgens mij moet ik een sexy boerin voorstellen. Eigenlijk is het best mooi maar het is allemaal nogal kort. Ik probeer mezelf te overtuigen dat dat is voor die belangrijke eerste indruk. 'Mag ik je wel helpen met de sierraden?' vraagt hij. Ik knik maar houd hem nog steeds goed in de gaten. Hij doet de armband om en de ketting waarbij hij mijn borsten aanraakt. 'Doe je dat expres?' vraag ik. 'Wat?' vraagt hij. 'Me aanraken.' Hij zwijgt en ik zucht. 'Wacht er ontbreekt nog iets,' zegt hij en hij pakt een riek. 'De stok naar beneden houden en de punten omhoog als je op de wagen staat,' zegt hij en voor het eerst zie ik iets anders dan lust in zijn ogen. Ik knik. 'Je gaat geweldig zijn straks. Ik weet het zeker.' Hij leidt me de deur door en daar staat Carolina. 'Laten we snel naar de wagen gaan,' zegt ze. Als we er zijn is iedereen er al. Ik loop naar de wagen waar nog niemand bijstaat die waarschijnlijk van mij is. Het heeft dezelfde kleur als mijn hemdje en voorop staat in reliëf allerlei verschillende groente afgebeeld. Ik vind het mooi. Ik kijk naar de andere wagens en ik vind ook die bijna allemaal mooi. Hoe zal ik de mensen me laten herinneren? Door het lieve melkmeisje te spelen of de keiharde groenteteelster? Ik denk dat ik er maar tussenin ga zitten. Plots zit er een kerkuil op mijn wagen. 'O hallo daar,' zeg ik terwijl ik het beestje aai. Ik vind uilen leuk. De kerkuil lijkt het geaai fijn te vinden. 'Van wie ben jij dan?' Een meisje met donkerrood haar en een groene jurk komt aangerend. 'Van mij! Ze is van mij!' zegt het meisje. 'Ze was ontsnapt van mijn wagen.' 'Mag jij een uil op je wagen?' vraag ik. 'Ja,' zegt ze. 'Dan had ik graag de paarden omgewisseld voor koeien,' zeg ik. Ze lacht. 'April,' zegt ze terwijl ze mijn hand schudt. 'Melissa.' 'Mooie outfit,' zegt ze. Ik glimlach. 'Jij ook,' zeg ik. Als er wordt omgeroepen dat iedereen naar zijn wagen moet gaan zwaait April naar me, neemt ze haar uil mee en rent ze naar haar wagen. Ik stap op mijn wagen en zie de voorste wagens vertrekken. Ik zie de wagen van April verdwijnen en na een tijdje begint die van mij ook te rijden. Iedereen is door het dolle heen. Ze klappen, schreeuwen en juichen. Ik zwaai naar de mensen en glimlach zoals Maya altijd deed. Een mix van arrogantie en vreugde. Vooraan waar de president staat, staan we stil. De president begint te praten en ik probeer goed op te letten maar, zoals het vaak ook op school ging, verlies ik de concentratie. Na zijn praatje waar ik de helft nog van weet rijden we terug. Ik stap van de wagen af en Carolina loopt naar me toe. 'Je was geweldig!' zegt ze. Ik zie Jaylon naar me kijken en hij klapt. Voor het eerst glimlach ik naar hem. Als we weer op onze verdieping zijn, loop ik naar mijn kamer waar ik mijn kleding uit doe en op een hangertje in de kast hang. Dan stap ik in de douche en druk ik wat knopjes in die Carolina me aanbevolen heeft. Ik droog me af en doe gauw iets comfortabels aan. Ik loop naar de eetzaal en eet wat. 'Het is verstandig dat je op tijd naar bed gaat,' zegt Thomas die naast me zit. Ik knik en als iedereen klaar is met eten loop ik naar mijn kamer en ga onder de dekens liggen. Ik denk nog aan April. Zouden we bondgenoten worden? Ze is waarschijnlijk erg aardig en een goede vriendin maar ze zag er heel breekbaar uit. Het zal ook wel. Bij de trainingen zal ik het haar wel vragen, nu is het tijd om te slapen. Ik trek de deken bijna helemaal over me heen en val in een diepe, droomloze slaap.

Een beetje lang.... *onschuldige glimlach*