The Wattpadgames~Melissa

Opdracht 4

Er wordt hard op de deur gebonsd. 'Schiet op! De trainingen gaan over een uur beginnen!' roept Carolina. Goed bezig Melissa, tweede dag in het Capitool en tweede keer dat je hard moet doorwerken om op tijd te komen. Slaperig loop ik de deur uit. Carolina gooit meteen de deur weer dicht. 'Eerst omkleden!' roept ze door de deur door. Ik zucht en speur mijn kamer af. Op de deurknop van de kast hangt een setje kleding, mijn trainingstenue. Ik trek het vlug aan en was mijn gezicht met water. Van mijn haar maak ik een knot en ik loop de deur uit. Bijna krijg ik weer de deur in mijn gezicht maar ik kan het net op tijd tegenhouden. Ik schraap mijn keel. 'Sorry,' zegt Carolina en ze houdt de deur voor me open. Ik ga aan tafel zitten en leg wat eten op mijn bord. 'Als ik jou was zou ik eerst vooral overlevingstechnieken trainen en daarna pas vechttechnieken,' zegt Thomas. Ik knik en werk mijn ontbijt verder naar binnen. We staan met zijn drieën op en lopen naar de lift. Er gaat een koude rilling door me heen. Ik denk dat ik een angst voor liften heb ontwikkeld na gisteren. Ik slik als de deuren langzaam open gaan. Ik wil niet en blijf staan. Carolina en Thomas staan al in de lift. Thomas loopt naar me toe en neemt me mee de lift in. 'Nee! Ik wil niet met de lift! Nee! Laat me los!' roep ik maar het is al te laat en de lift gaat naar beneden. Ik raak volledig in paniek. Ik hyperventileer en probeer te huilen maar omdat ik adem tekort heb stromen er alleen tranen langs mijn wangen en blijft het geluid uit. Thomas komt achter me zitten en legt mijn bovenlichaam in zijn schoot waardoor ik niet om kan vallen. 'Heb je water?' hoor ik hem vragen. Carolina schudt haar hoofd. Ik zie golfjes dansen voor mijn ogen en ik probeer voldoende adem te halen. Het lukt niet. Ik wil weer in paniek raken maar de woorden van Thomas kalmeren me. Hij zet me verder overeind en steekt mijn handen in de lucht zodat mijn longen meer lucht kunnen opnemen. Als de lift stopt en de deuren in één keer opengaan, probeer ik op te staan. Het stuitert nog een beetje voor mijn ogen maar ik kan wel overeind blijven staan. Ik loop de lift uit en kijk achterom waar Carolina en Thomas nog steeds in de lift staan. Ik zwaai en de deuren gaan dicht. Ik loop verder de zaal in en veeg een traan weg. Ik zie meteen April en ik zwaai naar haar met een zwakke glimlach. Ze zwaait terug met een oprechte glimlach. Het duizelen neemt weer toe en ik ga op de grond zitten en buig mijn hoofd met handen voor mijn ogen in mijn schoot. Ik verwacht dat iedereen meteen over me begint te fluisteren maar dat valt mee. Waarschijnlijk denken ze dat het door de spelen komt. Ik voel een hand op mijn schouder en kijk om. Ah! Te snel! Mijn hoofd doet pijn en ik grijp mijn hoofd vast. Ik zie het hoofd van April voor me. 'Gaat het wel?' vraagt ze. 'Nee,' zeg ik. 'Mijn hoofd doet pijn.' Ze helpt me voorzichtig overeind en laat me haar aankijken. Ze is kleiner dan ik dus ik moet naar beneden kijken. Ze neemt me helemaal in zich op. 'Heb je iets gebruikt?' vraagt ze. 'Nee, ik ben in paniekgeraakt in de lift,' zeg ik. Ik heb geen zin in een bezorgde April dus zeg ik dat het zo wel overgaat. April knikt en laat me los. De vrouw die onze trainingen begeleid roept ons bij elkaar. Ze houdt een praatje over de onderdelen. Wat hebben de mensen uit het Capitool toch met speeches? Na de speech lopen April en ik allebei naar een ander onderdeel. Ik loop naar het vallen zetten. Er staat een ander meisje. Volgens mij die uit district 9. Ja, ik weet het zeker. District 9. In eerste instantie ben ik van plan haar te negeren. Oké, hoe moet dit? Ik pak een touw en blader door het boek. Ik kom op een bladzijde waar wordt uitgelegd hoe je een basis strop moet maken. Ik lees het aandachtig en volg alle stappen keurig maar het ziet er niet uit. Eigenlijk zit er nu alleen een extra knoop in en heb ik helemaal niks. Ik zucht en het meisje kijkt naar me. Ik blijf door stuntelen. 'Laat me je helpen,' zegt ze na een tijdje. 'Kijk.' Ze pakt het touw en doet rustig voor hoe het moet. 'Nu jij,' zegt ze en ze geeft het touw aan mij. 'Ik ben Miryam,' zegt ze. Ik kijk haar aan. 'Melissa,' zeg ik dan. 'Euhm, je moet meer... Nee die kant.. Ja goed zo!' Zo gaat het een tijdje door en na lang oefenen heb ik een aardige strop. 'Yes!' roep ik. 'High five,' zegt Miryam en ze houdt haar hand omhoog. Ik sla er tegenaan en glimlach. 'Dank je,' zeg ik. 'Graag gedaan,' zegt ze. 'Ik denk dat ik maar eens iets anders ga trainen,' zeg ik. 'Ik ook,' zegt ze. 'Doei,' zeg ik en ik zwaai naar haar. Miryam zwaait terug en loopt de andere kant op. Ik loop naar één of ander paneel waar je wordt getraind op je kennis van bessen. Dat is best handig en ik denk dat ik er wel goed in ben aangezien ik uit district 11 kom en veel met groente en fruit te maken heb. Ik ga voor het paneel staan. Er verschijnt een naam en een aantal plaatjes van bessen. Een rood peperboompje. Die ken ik en zijn dodelijk giftig. Wolfskers... hmm. Daar heb ik ooit wel van gehoord. Die is zwart toch? Ik klik de zwarte bes aan en het is goed. Zo ga ik lang door tot ik merk dat er iemand achter me staat. Ik kijk om en zie April. 'Niet slecht,' zegt ze. Ik glimlach. 'Zuurbes,' zegt ze bedenkelijk. 'Dat is die,' zeg ik terwijl ik een plaatje aanklik. 'Wil je meedoen?' Ze knikt en zo gaan we bijna de hele middag door.
De tweede dag gaat ongeveer hetzelfde. Ik sta te laat op en flip in de lift. Waarom mag ik niet gewoon met de trap? Aangezien ik gisteren veel aan overlevingstechnieken heb gedaan mag ik nu wel vechttechnieken oefenen. Ik loop naar een rek waar zwaarden tegenaan staan en pak er één op. Oef.. die is iets zwaarder dan mijn machete thuis. Ik maak dezelfde beweging als ik maak om het maïs te oogsten, van boven naar beneden, en daarna van het graan, van links naar rechts. Het maïs oogsten was thuis altijd het leukste om te doen en ik en mijn broer hadden er vroeger vaak ruzie over. Met een zwaard is het nog weer leuker en het voelt best goed. Ook went het gewicht heel snel en dat is alleen maar fijn. Ik loop naar een pop en hak erop in. Er zitten een paar flinken krassen op de lak en ik ga er overheen met mijn vinger. Het is best scherp. Ik ga nog een tijdje door met de maïs-techniek. Leuke naam al zeg ik het zelf. April staat al de hele tijd te kijken. 'Moet jij niet iets gaan doen?' vraag ik terwijl ik vervolg met de graan-techniek. 'Ik heb net vuur gemaakt,' zegt ze. 'Aha. Moet ik,' begin ik en ik stop met de pop in mootjes hakken, 'je dit leren?' 'Is goed,' zegt ze en ze pakt een zwaard. Ik leer haar zo goed als het kan mijn zelfverzonnen technieken. 'Zal ik je leren omgaan met bijlen?' vraagt ze als we onszelf even rust hebben gegund. Ik knik en we zetten de zwaarden terug. Ik zie hoe April glundert als ze het grote bijlen rek ziet. Ze pakt één van de bijlen. Ze zwaait er een paar keer mee en dan hakt ze plots de bijl in één van de poppen. Ik kijk haar met open mond aan. 'Nu jij,' zegt ze tegen mij en ze geeft me een bijl uit het rek. 'Ik weet niet hoe,' zeg ik een beetje wanhopig. 'Nou het is moeilijk om uit te leggen, het gaat vooral om het gevoel. Je zwaait er gewoon een paar keer en dan hak je ergens op in of je gooit.' 'Ik zal het proberen,' zeg ik. Daar gaat ie Melissa. Ik zwaai met de bijl en haal hem dan uit naar achteren. De botte kant komt vol tegen het voorhoofd van April. Dan gooi ik de bijl recht in de pop zijn borst. 'Wauw! Je bent een natuurtalent!' zegt April enthousiast. 'Dank je,' zeg ik blozend terug. Het is eigenlijk best makkelijk. Je moet gewoon je verstand op nul zetten en ervoor gaan. We trainen nog wat verder en elke slag gaat beter. Elke slag merk ik dat April steeds harder en bozer hakt en gooit. Ik schrik van April als ze met een harde schreeuw het hoofd van een van de poppen afhakt. Ze is zelf ook geschrokken, dat zie ik gewoon. Ik kijk haar aan en loop naar haar toe. Voorzichtig pak ik haar vast om de bijl niet in mijn hersenen te krijgen en omhels haar. Ze legt mijn hoofd op mijn schouder zoals ik ook altijd deed bij Michiel. 'Sorry,' zegt ze. 'Het is al goed,' zeg ik terug met de meest moederlijke stem die ik heb. Na een tijdje laat ik haar los en hang ik mijn bijl terug in het rek. 'Ik ga vuur maken, kom je ook?' vraag ik. 'Nee dank je, ik blijf nog even hier denk ik.' 'Oké is goed,' zeg ik en ik loop weg naar het vuur maken. Ik ben er denk ik niet verschrikkelijk slecht erin maar er is zeker plek voor verbetering. Ik pak een stokje en een houtje en ga er goed voor zitten. Het stokje zet ik op het hout en ik duw wrijvend hard naar beneden. Nog niks. Ik doe het nog een keer en nog een keer. Eindelijk zie ik wat rook en ik leg het stukje weg. Ik leg mijn hoofd op de grond zodat ik onder de warmtebron kom en blaas. Ik hoef niet bang te zijn dat mijn haar mee fikt omdat het weer in een knot zit. Het vuur is aan en ik ga weer rechtop zitten. Ik kijk naar de dansende vlammen en ik denk aan de zomerkampvuren in 11. Ik denk aan hoe Maya met Raf zat te flirten maar hij alleen naar mijn keek en mijn wangen die rood werden. Hoe Kaya, Abby en ik onder begeleiding van de gitaar van Jae zongen. Hoe Michiel oudere meisjes als Elisa versierde. Hoe Raf uiteindelijk naar me toe kwam en me vroeg of ik zijn vriendin wilde worden. En bovenal denk ik aan hoeveel plezier we altijd hadden. Er zit een brede glimlach op mijn gezicht. De vlammen worden nu steeds hoger en ik maak het uit voor het uit de hand kan lopen. Met de as van het verbrande stuk hout verdwijnt ook mijn fijne herinnering aan thuis en loop ik naar de lift.
De derde dag doe ik alles een beetje doorelkaar, van vuur maken tot messenwerpen, en bedenk ik vooral wat ik ga doen tijdens de privésessie. Ik twijfel het meest tussen mijn zwaardkunsten laten zien en mijn bessenkennis. Laat ik nu maar goed focussen op de dingen waar ik nog niet zo goed in ben zoals klimmen. Je ziet vaak dat dat heel handig is in de spelen. Als ik net van het klimtoestel afspring worden we bij elkaar geroepen en lopen naar een kamer waar we moeten wachten tot de privésessie. District 1 gaat weg en na een tijdje district 2 ook. April wordt omgeroepen. Ze zwaait niet en ik heb ook niet per se de behoefte om te zwaaien. Miryam mag uiteindelijk ook vertrekken. District 10 is vertrokken en de volgende ben ik. Ik word omgeroepen en loop door de deuren. Ik besef dat ik nog steeds geen keuze heb gemaakt. Hoe moesten ze me ook alweer onthouden? O, ja. Als een badass uit district 11. Goede combinatie, dus niet. Ik kies voor het zwaard en pak een mooie pop waar nog geen krassen in zitten. Ik kijk naar de spelmakers die aandachtig zitten te kijken. 'U heeft tien minuten,' zegt de hoofdspelmaker. Ik gebruik de graan-techniek en sla hard in de pop. Ik roep erbij om er meer kracht achter te zetten. Na tien minuten ben ik dood op en ik kijk aandachtig naar de pop. Ik zie een paar kleine en een paar diepere krassen. Ik weet zeker dat een beroeps dit tien keer beter had gedaan maar ik heb het tenminste geprobeerd. Ik maak een elegante buiging en loop de deur uit. Zodra ik de lift in sta word ik onzeker en heb ik niet eens tijd om in paniek te raken. Ik had misschien toch beter voor de bessen kunnen gaan. Wat als ik super slecht was? Ik laat een kleine traan over mijn wang glijden. Misschien had ik een beschadigde pop moeten pakken zodat het leek alsof ik nog diepere krassen kan maken. En hoe zit het met de andere tributen? Als ik het al over mijn hart krijg iemand te vermoorden valt nu een kwart af. Ik ga mezelf niet doden, Miryam niet en April ook niet. Als de deuren opengaan ren ik naar mijn kamer en schiet ik vol van de stress. Ik trek mijn kleding uit en loop naar de douche. Huilend druk ik knopjes in en laat de stralen op mijn huid neervallen. Wat heb ik gedaan? Wat heb ik gedaan?