The Wattpadgames~Melissa

Opdracht 6

'Hoe krijg je het voorelkaar!?' roept Carolina. 'Je hebt nog anderhalf uur! Opschieten!' Lekker bezig Melissa. Ik stap mijn bed uit en was mijn gezicht. Dan loop ik naar de eetkamer en ga aan tafel zitten. 'Weet je nog wat we besproken hebben?' vraagt Thomas. Ik knik. We hebben over tactieken in de arena gepraat en al dat soort dingen. Ik zie Carolina tegenover me een traan wegvegen. Ik krijg medelijden met haar terwijl ik dat eigenlijk met mezelf zou moeten hebben. Ik sta op en loop naar haar toe. Als ik achter haar stoel sta sla ik mijn armen om haar heen. Haar schild breekt en de tranen stromen over haar wangen. Als ik haar weer los laat veegt ze met een servetje haar tranen weg en zucht ze eens diep. 'Ik weet dat je het kan,' zegt ze met een glimlach. Ik ga weer zitten en eet wat. Mijn drinken gaat zoals altijd sloom. 'Aangezien je straks de arena ingaat en we weten dat je de lift niet zo prettig vindt, mag je vandaag met de trap,' zegt Thomas. Ik kijk opgewekt. 'Maar dan moet je wel goed doorlopen want er zijn veel traptreden. Denk er maar even over na.' Nou dat hoeft niet. 'Ik ga met de trap,' zeg ik als ik mijn laatste slok water heb doorgeslikt. 'Neem nog een glas,' zegt Thomas. 'Dan hoef je in de arena minder snel water te zoeken.' Ik knik en een avox schenkt mijn glas weer vol. Ik probeer het zo snel mogelijk achterover te gieten en sta dan op. Thomas loopt naar me toe en omhelst me stevig. 'Je kan het,' fluistert hij in mijn oor. Hij laat me los en ik loop samen met Carolina naar de trap. Op een drafje rennen we de traptreden af. Het voelt bijna als vliegen en ik geniet ervan. Als we er zijn staat mijn voorbereidingsteam me op te wachten. Harmony omhelst me. 'Mijn meisje. Het lukt je wel,' zegt ze en ze geeft me een kus op mijn voorhoofd. Evangelie doet hetzelfde. 'Laat ze boeten Melis,' zegt ze. Jinx staat voor me met haar hand, tot een vuist, uitgestoken. Ik geef haar een box en glimlach. Dan komt ze naar voren en geeft ze me de dikste knuffel die ik vandaag heb gehad. 'Win,' zegt ze. Jaylon komt aangerend en zwaait naar me. Ik draai me om naar Carolina en ik moet bijna huilen om haar zo te zien. Ik omhels haar. 'Het komt goed. Echt,' zeg ik. Als ik haar loslaat neemt Jaylon me mee naar een hovercraft. Alle andere tributen zitten er ook in. Een vrouw komt voor me staan. 'Je arm,' zegt ze. Ik steek mijn arm uit en ze spuit iets in mijn arm. Een volgzender heet zoiets volgens mij. Als we aankomen lopen Jaylon en ik naar een ruimte waar ik me klaar kan maken. Een Startkamer. 'Wil je douchen?' vraagt Jaylon. Ik weet het niet. Het is misschien wel handig maar ik weet niet of ik dat wil met hem in de buurt. Bovendien heb ik gisterenavond al gedoucht. Ik schud mijn hoofd. 'O, oké,' zegt Jaylon. Hij heeft een setje kleding in zijn handen die hij aan mij geeft. Ik trek mijn pyjamabroek uit en de andere broek aan. Er zitten grote zakken in. Handig voor bessen en zo. Dan trek ik mijn pyjamashirt uit en trek het zwarte T-shirt aan. Jaylon doet een legerjasje bij me aan en doet mijn haar in de knot die ik ook had bij de trainingen. Ik doe de sokken aan en stap in de regenlaarzen. Ik kijk Jaylon aan. 'Zo mooi,' fluistert hij. Mijn lichtbruine huid kleurt inderdaad mooi bij de outfit. Jaylon omhelst me en zoent me in mijn nek. Ik kijk hem boos aan. 'Sorry,' zegt hij. Een stem zegt dat het tijd is en ik loop naar de metalen cirkel. Een buis sluit zich om me heen. Ik houd mijn adem in. Jaylon steekt zijn duimen op en ik zwaai naar hem terwijl de buis omhoog gaat. Voor een paar seconden ben ik verblind maar dan wennen mijn ogen aan het licht. Nog 60 seconden. Als ik eerder van het platform afga word ik geëxplodeerd. Ik zoek April. Ze staat vier plaatsen rechts van me. Nog 53 seconden. Ik speur de hoorn af. Ik zie een voedselpakket dichtbij liggen. Die is makkelijk te pakken. Nog 45 seconden. Misschien is een wapen wel handig. Al heb ik dan gezegd dat ik niemand ga vermoorden, wil niet zeggen dat ik me niet ga verdedigen voor de tributen of dieren. Ik speur de hoorn nog een keer af dit keer opzoek naar een wapen. Ik zie een zeis en een zwaard. Allebei kan ik ze niet pakken. Ik zal moeten kiezen. Een zeis kan ik gebruiken om mezelf te verdedigen en om eventuele groente te oogsten. Een zwaard kan ik gebruiken om mezelf te verdedigen en is misschien wat compacter dan een zeis. Bovendien waren de spelmakers erg onder de indruk van mijn kunsten met een zwaard. Nog 25 seconden. Ik moet opschieten nu. Zwaard of zeis. Zwaard of zeis. Nog 10 seconden. Ik moet me klaar gaan maken om naar het voedselpakket te rennen. Nog steeds bedenk ik welk wapen ik neem. Nog 3 seconden. Ach stik erin. De gong gaat. Ik sprint naar het voedselpakket. Hebbes. Ik zie hoe April een bijl en slaapzak vast heeft. Ze gebaard dat ik naar haar toe moet komen en ze rent het doolhof in. Ik ren achter haar aan. In mijn ooghoek zie ik het zwaard liggen. Ik grijp het vast en ren verder naar het doolhof.  Als ik bijna het doolhof in ren hoor ik een angstaanjagende gil. Ik draai om en zie dat de meisjes uit district 4, 5 en 12 onder het bloed op de grond liggen. Het ziet er akelig uit en het meisje van district 12 ligt bloed te spugen. Door rennen, Melissa. April is al die tijd niet gestopt met rennen. 'Wacht op mij!' roep ik hijgend als ik zie dat ik de afstand niet meer gemakkelijk kan overbruggen. Ze draait zich om en rent naar me toe. Ze pakt mijn pols vast en trekt me met haar mee. 'Waar gaan we heen?' vraag ik. Ze stopt en draait zich om zodat ze me aan kan kijken. 'Ooit naar de Hongerspelen gekeken, mevrouw? Regel 1: Zo snel mogelijk weg bij de Hoorn,' zegt ze. 'En hals over kop door een doolhof rennen is wel toe...' zeg ik maar April bedekt mijn mond met haar hand en trekt me achter een muur van haag. 'Wat...' 'Ssst!' sist April. Ze kijkt om de haag heen en steekt één vinger omhoog en daarna twee. District 1 en 2 zijn hier dus. We wachten 10 minuten en komen dan tevoorschijn. Ze zijn weg en ik ben opgelucht dat er geen gevecht is gekomen. April volgens mij ook. Ik weet het niet. 'Ik heb honger,' zeurt April. 'Jij hebt altijd honger,' zeg ik. Ze haalt haar schouders op. 'Je krijgt nog niks,' zeg ik. We lopen door in stilte en ik ben vooral de hele tijd op mijn hoede voor de andere tributen. Langzaam begint het donker te worden. We zoeken een plekje onder een haag en bedekken onszelf met de slaapzak. Bladeren van de haag camoufleren ons. Ik kijk naar de bladeren die een magisch soort groen hebben gekregen in het licht van de maan. 'Melissa,' zegt April opeens. 'Mm?' 'Ik heb iemand vermoord voor deze slaapzak. Het meisje uit 5.' Was dat April? Hoe heeft ze dat gedaan? Ik zie het meisje uit 5 nog liggen en als ik bedenk dat zij dit heeft aangeraakt... Een rilling gaat over mijn rug en ik slik. 'Ik ben bang.' 'Ik ook April, ik ook,' zeg ik. Ik begin honger te krijgen en bekijk het voedselpakket. Er zit een brood in, twee wortels, vlees en eieren. Ik pak een wortel en breek hem door twee. Ik geef de helft aan April. Ze knabbelt eraan. 'Ik ben trouwens jarig vandaag,' zegt ze. Ik lach kort. 'Hier heb je je verjaardagstaart,' zeg ik terwijl ik mijn wortel omhoog steek. 'Ik haat worteltjestaart,' gniffelt ze. 'Ik ook,' zeg ik en we lachen. Het is een aangenaam gevoel. Als we onze "verjaardagstaart" op hebben, proberen we te slapen. Mijn ogen worden zwaar en net op dat moment gaan de kanonnen af en ik schrik wakker. 'Verdorie,' mompel ik. April gniffelt en ik val in slaap.