Hayatın Adı "Biz" (Raflarda)

29. Bölüm

Bir aydan fazla zaman geçmişti ama Lorenza'nın ulusal ve uluslararası bütün girişimlerinden henüz hiçbir ses çıkmamıştı. Cuma'nın ilk başlardaki umutlu bekleyişi artık umutsuzluğa dönüşmüştü. Lorenza ona söz vermişti ama böyle umutsuzca bekleyiş arttıkça o da Cuma'ya karşı kendini mahcup hissetmeye başlamıştı.

Bir sabah Cuma yine erkenden uyanmıştı. Acaba yeni bir mülteci grubu gelmiş midir diye kampın giriş kapısına doğru gitti. Ortalıkta pek kimseler görünmüyordu. Kamp alanını yavaş adımlarla baştanbaşa dolaştı. Bu sabah yeni bir mülteci grubu gelmemişti. Gözleri kamp alanında Lorenza'yı arıyordu, en son dün akşam 11.00 gibi görüşmüşlerdi. Lorenza her sabah uyandığında direkt Cuma'nın yanına gelirdi. Ama bu sabah kamp alanında görememişti onu. Bir işi çıkmıştır diye düşünmeye başlamıştı Cuma.

Saatler geçiyordu, Lorenza hala ortalıklarda yoktu. Cuma merak etmeye başlamıştı onu. Kamp alanındaki güvenlik görevlilerinden birkaçına sorma gereği duydu. Ama sorduğu hiçbir güvenlik görevlisi de onu görmemişti. Merakı iyice artmaya başlamıştı, hatta onun için endişeleniyordu da. En iyisi kampın idari kısmına gidip oradaki görevlilere sormaktı. Onlar Lorenza'nın nerede olduklarını biliyorlardır diye düşünmüştü. Kampın idari binasına girdi, İngilizce konuşabildiği için meramını herkese anlatabiliyordu. Yetkili birini aradı gözleri, kampın müdür yardımcısının odasında olduğunu öğrendi. Kapıyı çalarak odaya girdi, Bayan Lorenza'yı sordu. Bugün hiç görmemişti kamp alanında, merak ettiğini söyledi. Müdür yardımcısı Lorenza'nın bugün kampa gelmediğini, bir haftalık izin aldığını söyledi. Cuma da teşekkür ederek ayrıldı odadan.

Lorenza, çok yüksek tempoda çalışıyordu. İzine ayrılması gayet doğaldı. Ama Cuma onun için herhangi biri olmadığını biliyordu. En azından izine ayrılacağını ona önceden söylemesi gerektiğini düşünüyordu. Belki de akşam evindeyken aniden rahatsızlanmıştı. Şimdi böyle peşin yargılı olup onun hakkına da girmek istemiyordu. Ne olursa olsun Lorenza onun için birçok şey yapmıştı. Hele kızı Zeynep'i bulmak için insanüstü bir gayret göstermişti.

Dışarı çıktığında Lorenza gibi kampta görev yapan başka birinin yanına gitti. Eğer Lorenza'nın evine uğrarsa benim geçmiş olsun dileklerimi de iletir misin diye rica etti. Görevli adam da eğer giderse bunu zevkle yapacağını söyledi Cuma'ya.