Corenqueque, de vlucht van de vuurvogel

Op naar Ecuador, hoofdstuk 7.

De dagen tussen ons weekend en onze huwelijksreis zijn echt chaotisch. Als we op ons werk aankomen, worden we aan alle kanten bevraagd over de reddingsactie. Gelukkig gaat het snel voorbij, maar dat wil nog niet zeggen, dat ik af ben van lastige reporters. Maar ik geef ze geen enkele reactie en negeer ze. En bovendien veroudert nieuws snel en al snel ben ik voor hun niet meer interessant.

Wel heb ik Henk en Ilona nog bedankt voor de mooie telefoon. Henk vertelt me, dat de ouders van het kind behoorlijk geschrokken waren en nog wel even tijd nodig hebben om van de schok te bekomen. Ze zijn vrijwel direct, nadat hun kind uit het ziekenhuis was ontslagen, naar huis gegaan. Ook daar waren weer zwermen journalisten, maar nu had het park er beter op ingespeeld en ze de toegang tot het park geweigerd. Ze hebben aan Henk en Ilona gevraagd of ze aan ons wilden vragen, of het goed was, dat ze na onze vakantie persoonlijk kennis kwamen maken. Nu hadden ze even wat te veel aan hun kop, de jongen moet nog steeds herstellen van het ongeluk. Die paar minuten onder water hebben toch wat lichte schade aan de hersenen aangebracht, maar Henk vertelt me, dat de doktoren verwachten, dat het niet blijvend is.

Het is woensdagmiddag en we zijn wat vroeger naar huis gegaan, om nog wat boodschappen te doen. Cindy rijdt naar de supermarkt en zegt: 'We hebben toch niet zo veel nodig, je hoeft niet mee te gaan.'

'Het maakt niet uit, Cindy. Ik kijk wel wat etalages.'

'Als het je niets uitmaakt, dan haal ik ook nog wat gebak bij de bakker.'

'Lekker! Daar zeg ik geen nee tegen.'

Cindy glimlacht, ze weet wel wat ik lekker vind.

Terwijl Cindy de boodschappen doet, slenter ik langs de etalages. Opeens stop ik bij een fotozaak. Ik bekijk me de mooie foto's die er uitgestald zijn en dan ook de camera's, die ze aanprijzen. Ik bekijk ze me aandachtig, het lijkt me wel iets om een goede camera te hebben, voor als we naar Ecuador gaan. Het is een prachtig land, maar ik zou ook graag eens wat andere foto's maken als de normale toeristen foto's. Bovendien zou ik ook graag foto's willen maken van de haciënda. En wie weet komen we er nog wat wilde beesten tegen.

Maar de camera's zijn best prijzig. Het is niet dat ik het geld er niet voor zou hebben, maar ik heb nu een gezin en kan me niet alles zo maar kopen.

Ik heb niet eens in de gaten, dat Cindy al klaar is met haar boodschappen en ze ziet me de etalage van de winkel aandachtig bekijken. Ze komt naast me staan en zegt: 'Wat ben je aan het bekijken, Peter?'

'Ik was erover aan het denken, een goede camera te kopen om mooie foto's te maken in Ecuador. Maar ik vind ze nogal prijzig.'

'Dat is toch geen slecht idee, Peter. Waarom doe je het niet?'

'Kom op, Cindy. Die camera's zijn behoorlijk duur. Als ik een beetje camera wil, met wat lenzen, dan ben ik al snel tweeduizend euro kwijt.'

'We kunnen het ons veroorloven, Peter. En als jij graag een goede camera wilt kopen, dan doe je dat toch. We hebben nog geld van de bruiloft en zelf heb je ook nog wel wat. Gun je zelf ook eens wat. En als jij het niet doet, dan koop ik er eentje voor jou.'

Ik sla een arm om haar middel en trek haar naar me toe. 'Ik houd van je, Cindy.' Ik geef haar een zoen en dan lopen we samen de winkel binnen.

De verkoper blijkt een enthousiaste man, die niet alleen als beroep fotograaf is, maar ook fotografie als hobby heeft. Ik leg hem uit, waar we naar toe gaan en wat voor foto's ik wil maken. Het liefste had ik een zeer robuuste camera, die ook zware omstandigheden kan overleven en toch niet al te zwaar is. Dat blijkt niet echt mogelijk te zijn, maar uiteindelijk vinden we toch iets, waarmee ik uit de voeten kan. Het wordt een spiegelreflexcamera, met een waterdichte behuizing, en wat extra lenzen, zodat ik ook panoramafoto's kan maken, maar ook close-ups. De verkoper doet er dan nog een kleine compacte camera als cadeau bij en dan rekenen we af. Het is wel veel duurder geworden, dan ik gedacht had, maar Cindy stond erop, dat ik de camera zou kopen. Ze zei dat ik al zo veel sieraden voor haar gekocht had, dat ik mezelf ook eens wat mocht gunnen. En dat heeft me overgehaald om de stap te zetten.