Diyar'ın son hakiminin ölümüydü Diyar'ı ikiye ayıran,
Aydınlığın ve karanlığın savaşıydı durdurulamayan,
Bir kar kraliçesinin hükmüydü imkansız sayılan,
Deniz insanlarının isyanıydı tahmin edilemeyen,
Ve öldüğü sayılanın yaşamasıydı vaat edilmeyen.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♛ 60. Bölüm ♛
KALSEDON, SAVAŞ VE YOK OLUŞ I
Ak Ülke, Kalsedon
Kara Kraliçe savaşını ilan etti.
Ak Kraliçe savaşı kabul etti.
Kraliçelerin Savaşı'nda işler böyle yürürdü. Her şeyden önce haber verilirdi. Eşit koşullar Diyar Kraliçelerinde önemli bir değere sahipti.
En azından bir zamanlar.
♛
Sedef Saray'ın koridorlarından koşarak geçen, gözleri daha önce hiç olmadığı kadar kızıla parıldayan ve korkusuyla endişesi adımlarından bile belli olan Ak Kraliçe'yi gören muhafızların düşünceleri karışıktı.
Kimisi Kraliçe'nin aklını kaçırdığını düşünüyordu, kimisi bir savaşın geldiğini, kimisi ise Kraliçe'nin bu durumuyla beraber nedenine bile ihtiyaç duymadan korkmaya başlamıştı.
Ak Kraliçe'nin sarı saçları hızlı koştuğu için dalgalanıyordu, dağılmışlardı, yeni uyandığı her halinden belliydi. Açık mavi geceliğinin eteklerine takılan çıplak ayaklarının bastığı beyaz mermer merdivenlerin soğuğunu hissedemiyordu bile. Birkaç muhafız neler olduğunu öğrenmek için Kraliçe'yi takip etmeye başladı. Ak Kraliçe merdivenlerden yukarı çıkarken arkasını döndü. "Savaş geliyor, dostlarım!" dedi bağırarak. "Herkese haber verin! Konseyi de çağırın!"
Gecenin bir yarısı mı? Muhafızların aklından geçen düşünce ise buydu. Fakat Kraliçe'nin sözlerini ikiletmeden koşarak aşağı katlara inmeye başladılar. Ardından Ak Kraliçe yukarı çıkarken onlar gördükleri herkese hazırlanmalarını söylediler. Ak Kraliçe ise korku dolu gözlerle gördüğü her muhafıza savaşı haber veriyordu. Nereye gittiğini biliyordu. Sarayın en üst katlarında bulunan balkonun olduğu katı da koşarak çıktı. Ateş yakmalıydı, başkente ve diğer şehirlere haber vermeliydi. Yardım istemeliydi.
Sedef Saray'ın kulelerinden birinde bir çan vardı fakat Kraliçe'nin saray halkının tamamına ulaşmak için vakti yoktu. Başkente haber vermeliydi. Çünkü saldırı oradan başlayacaktı. Sarayı koruyan sadece oydu, başkent güvende olmalıydı. Kalsedon ve Sedef Saray'ın düşüşü Ak Ülke'nin sonu olurdu.
Var oluş, yok oluş ve yeniden doğuş.
Nmerysa yok olan olmayı istemiyordu. O Ak Kraliçe'ydi, Rhona Nyvesal'dı. Aydınlığın ve batının koruyucusu, Diyar'ın en güçlü insanlarının hükümdarıydı. Kulelere kadar giden koridorlar ve merdivenler boyunca hiç kimseyle karşılaşmamıştı. Duyma yetisini yitirmiş ve onu takip eden insanı bile duyamaz olmuştu. Birden bire soluğu kesildi ve arkasını döndü. "Veilhr?" Elf muhafızın onu ne zamandan beri takip ettiğini bilmiyordu.
"Neler oluyor, Nmerysa?" diye sordu adam endişeyle.
"Savaş geliyor..." Ardından duraksadı, bir an için başı dönmüştü. En yakın duvardan destek alırcasına tutundu ve gözlerini kapattı. "Kapımızdalar. Geç kaldık."
