Yazım yanlışlarım olabilir.Affedin.;)
Kızın arada kaşları çatılıp,Parmakları oynuyordu."Çok güzel."Diye mırıldandı Storm.Jean'de kafasını sallarken."Evet öyle."dedi.Daha sonra ekledi."Sizce ne yaşamış olabilir?"Logan omuz silkerken"Düşünce okuyan sensin."diye yanıtladı."Geçmişini göremem sadece düşüncelerini okuyabilirim.Ancak şuan uyuyor belki profesör zihnine girerek bizi aydınlata bilir."Charles yavaşça kafasını salladı."Yapamıyorum.Zihnine bir duvar örmüş gibi onu aşamıyorum...Çok fazla ses var."Logan yaslandığı duvardan doğruldu."Sanırım cevaplar almak için uyanmasını bekleyeceğiz."Kapıya doğru ilerledi. Jean adamın arkasından seslendi."Nereye gidiyorsun?","İçmeye."
Maze, mavi, beyaz renklerin ve ışıkların hakim olduğu laboratuvar tarzı odada gözlerini açtı.Kafasını yavaşça kaldırıp etrafında göz gezdirdiÇarşafı kaldırdığında üzerinde ki farklı kıyafetleri fark etti.Ona bu siyah tayt ve siyah tişörtü Jean'in giydirdiğini biliyordu.Son derece rahatsız olan sedyeden kalktı ve odada gezindi.Farklı renkte ki tüpleri incelerken içeri Jean girdi."Demek uyandın.Nasıl hissediyorsun?"Kız ellerini kaldırarak düzelmiş tenine baktı.Kafasını yavaşça aşağı yukarı salladı."Neredeyim ben?","Gel son kontrollerini yapalım.Daha sonra gidip profesörle konuşabilirsin.İstediğin her cevabı ondan alabilirsin."Jean kıza güler yüzlü ve sıcak kanlı davranmasına rağmen kız hep ondan uzak durmaya çalışıyordu.Sanki ona dokunmak istemiyormuş gibi bir hali vardı kızın.Maze yerine geri oturduğunda içeri Logan girdi."Uyanmışsın."Kız kafasını iri adama döndürüp onu süzerken,adının Jean olduğunu öğrendiği kadında yan tarafta bir kaç tüp ilaçla uğraşıyordu.Kız adama baktı.Sanki sürekli sinirli gibi duruyordu.Ukala olduğu konuşmasından yeterince net anlaşılıyordu.Ellerine baktı adamın, o demir pençeler oradan her defasında nasıl çıkabilirdi."Acıtıyor mu?"Adam kıza baktığında neyden bahsettiğini çok iyi anlamıştı."Her defasında."Diyerek bir elini yumruk yaparak kızın görebileceği kadar yukarı kaldırdı.Yavaş yavaş pençeler elinden çıktığında kız kaşlarını yukarı kaldırdı.Logan keskin demir pençelerini hızlıca geri sokarken yarım ağız gülümseyip kıza göz kırptı.Maze ise buraya geldiğinden beri ilk defa tebessüm ediyordu.Burada bile kendine sinir edebileceği birisini bulmuştu."Etkileyici ama iğrenç."Dedi kız bilmişçe.Jean kızın yanına gelirken verdiği tepkiye gülüyordu."Ellini uzat tatlım."Maze sanki tokat yemiş gibi afallarken,Jean'in ona uzanan ellerinden hızlı bir hareketle kurtuldu."Sorun nedir?"Kız kadından uzaklaşırken kafasını sallıyordu."Hayır bunu kaldıramam.Görmek istemiyorum.Hissetmek istemiyorum!Acı çekmekten nefret ediyorum!"Maze girdiği korku kriziyle etraftaki her şeyi parçalamaya başladı.Jean elindeki ilaçları kenara koyup.Kıza doğru giden Logan'a elini kaldırarak."Dur."Dedi.Logan teredütle olduğu yerde beklerken,Jean yavaşça kıza doğru yaklaşıyordu."Sakin ol Maze .Bizden korkmana gerek yok.Sana yardım edebiliriz."Maze yavaşça bir kenara çekilerek sırtını duvara yasladı.Göz yaşları sel gibi akarken elleriyle onları sildi."Logan'a baktı."Lütfen...Lütfen bana dokunmayın...Bu kadar acıyla yaşayamam."Logan ve Jean birbirine baktıktan sonra tekrar kıza baktılar. Logan yavaşça kıza yaklaşırken üzerinde ki ceketi çıkarıp eline aldı.Kız korkarak olduğu yere çökerek Logan'ın acısını hissetmek için beklediğinde hiç bir şey olmadı.Logan sadece Kızın sırtına ceketini koydu ve kızın tenine değmemeye çalışarak onu yavaşça yerden kaldırdı."Hadi gidip Charles'ı görelim."Kızı yönlendirirken Jean onlara kapıyı açtı."Dikkatli olun."Koridora çıkıp sessizce yürürken, kız ceketini çıkarıp adama geri uzatarak teşekkür etti."Büyük koridorda yürürlerken etrafı inceliyordu.Eski zamanlardan kalma dekoru hoşuna gitmişti.Neredeyse Her yeri ahşaptan olan okulun bir tek en alt katları farklıydı.Kocaman okulda insan nasıl kaybolmaz diye düşündü.Profesör'ün odasına girdiğinde ise Tekerlekli sandalyede oldukça genç gözüken uzun saçlı bir adam görmeyi beklemiyordu.Adam onlara gülümseyerek bakarken Logan kenara geçip oturdu.Charles kıza eliyle oturmasını işaret ederken konuşmaya başladı."Merhaba Maze.","Merhaba."Maze adamın konuyu uzatmasını beklerken Charles ona kendini ve okulda ki çoğu mutantı tanıtmıştı.Şimdi sıra okulu tanıp,Kızın güçlerini açığa çıkarmaktı. Adam Dirseklerini masasının üzerine koyup ellerini birleştirdi."Burası bildiğin üzere bir okul.Ancak burada ki herkes senin gibi mutant.Burada yaşayıp güçlerini kullanmayı öğrenebilirsin.Mezun olduktan sonra ise burada öğretmenlik yapabilirsin.Tabi kalmak istiyorsan."Kız kafasını çevirip Logan'a baktı."Beni nasıl buldunuz?","Beni Charles yönlendirdi."Kız Charles'a döndürürken Logan devam etti."Charles insanların zihnine girebilir."Maze kafasını sallarken bu seferde Charles konuştu."Buralara yakın bir yerde olduğun için çok şanslısın.Logan'ı seni bulması için ben gönderdim.Kısa zamanlı da olsa zihnine girmeyi başardım.Doğrusu beni çok zorladın.Böyle bir şeyi ilk defa yaşıyorum.Güçlerinden bize bahseder misin?","Aslında bende tam olarak bilmiyorum.Kanatlarım çıkıyor ve tenim baştan aşağıya değişiyor ayrıca bir şeyler görüp hissedebiliyorum."Charles kaşlarını kaldırırken kızın devam etmesi için kafasını salladı."Acı dolu rüyalar gibi.Ölü ruhlar görüyorum her seferinde yardım etmem için bana saldırıyorlar.Sesler de duyuyorum daha çok fısıltılar ve çığlıklar ama ne olduğunu hiç anlayamadım.Bunların hepsi bir insana dokunduğumda gerçekleşiyor."Charles şaşırmış şekilde kafasını kaldırdı."Bana yardım edebilir misiniz?","Deneye bilirim." Charles sandalyesini sürerek kapıya doğru gitti."Beni takip edin."Logan ve Maze arkasından giderken koridorda ki bütün öğrenciler onlara bakıyordu.En alt kata inip uzun koridorları geçtiler ve yuvarlak kapının önünde durdular.Charles'ın gözlerini okuyan similatör kapıyı açtı.Kocaman ve bomboş bir odada dümdüz uzun bir zemin vardı.Zeminin altı boş ve karanlıktı kim bilir ne kadar yüksektir diye düşündü kız.Adam zeminin en ucunda ki yuvarlak bölgeye geldi ve kafasına bir kask taktı değişik yapıda ki kaskın etrafından bir sürü borular geçiyordu.Adam makineyi çalıştırdığında gözlerini kapattı ve kıza elini uzattı"Elini ver."Kız bir adım öne çıkarak kafasını arkasında ki Logan'a çevirdi.Logan güven verici bir ifadeyle kafasını sallarken,Maze elini charles'a verdi.Charles kızın şimdiye kadar gelişen ve gelişecek olan güçlerini izlemeye başladı.Ancak izlerken kızı değil kendini görüyordu.Sanki kızda ki bütün bu güçler onundu.Fısıltılar kulaklarını çınlatırken acıyla beslendiğini hissetti adam.Sanki yer yüzündeki bütün umutsuzluklar ona güç olarak dönüyordu.Adam kapalı gözleriyle hiç haraket etmeden kızın elini tutarken Maze hiç bir şey hissetmiyordu.Adam kızın elini yavaş yavaş sıkmaya başladığında Logan fark ederek sordu."Ne görüyor?"Maze acıyla inlerken elini adamdan kurtarmaya çalışıyordu."Bilmiyorum."Logan kızın yanına gelerek elini Charles'tan kurtardı.Adamın gözleri açıldığında mas mavi gözleri siyaha dönmüştü.Gözlerini kırptığında eski halini alırken kalbi çıkacakmış gibi atıyordu.Charles hiç böyle bir şeyle karşı karşıya gelmemişti.Kafasını onlara çevirdi."Daha önce hiç bu kadar güçlü hissetmemiştim."
Sınav haftam tam gaz devam ediyor ama kendimi tutamayıp kısa bir bölüm yazmak istedim.Sınavlarım bitsin söz çook uzun bir bölüm yazacağım.Bu arada Charles kısa süreliğinede olsa kızın güçlerini kendindeymiş gibi hissetti.Sizce kızın güçleri neler olabilir? Peki ya Maze X Men ekibiyle neler yaşayacak? Avengers nerelerde? :D siz düşünürken ben gidip ders çalışacağım.Öpüldünüz!
Yeni kapağımız hakkında düşünceleriniz neler?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aftiel | Marvel 'ASKIDA'
Fanfiction"Kalbini kırarım Steve." "Belkide ben seninkini kırarım." "Kimse benim kalbimi kıramaz." Marvel Kurgulu Kısa Hikayedir. ©Bütün Hakları Saklıdır.