Secretly gay?!

23. I'm tired of this

P.o.v. Louis

Ik ben blij dat ik weer wakker ben. Ik heb Harry echt gemist. Ook al lag ik in een soort diepe slaap, ik had toch het gevoel dat hij bij me was. Ik hoop alleen wel dat ik snel het ziekenhuis uit mag. Ik wil weer in Harry's armen kunnen liggen en niet met allemaal draadjes op mijn lichaam. Het is zo vreselijk irritant.

''Waar denk je aan?'' vraagt Harry en vervolgens legt hij zijn hand op de mijne. ''Aan jou. Ik wil weg uit dit vreselijke ziekenhuis.'' ''Dat snap ik Lou, maar je bent nog niet helemaal hersteld dus moet je hier denk ik nog wel een tijdje blijven.'' Een traan loopt over mijn wangen en Harry veegt het weg met zijn duim. ''Het komt goed schat.'' ''Dankje Hazz.. Ik hou van je.'' ''Ik hou ook van jou Lou.''

P.o.v. Harry

Het is woensdag ochtend en de wekker gaat. Ik heb besloten om maar naar school te gaan. Ik weet dat het niet zal lukken maar ik heb echt al heel veel gemist. Ik heb het besproken met Louis en hij snapte me gelukkig wel. Hij kan nu ook de rust wel gebruiken. Ik heb ervoor gezorgd dat zijn moeder en zusjes nog bij hem langs gaan zodat hij niet de hele dag alleen is.

Ik rol mezelf uit bed en kleed me aan. Ik doe mijn haar een beetje in model en pak mijn tas om vervolgens naar beneden te gaan. Mijn moeder is zo te zien werken want anders was ze wel beneden geweest. Ik maak een ontbijtje voor mezelf en eet het rustig op. Voordat ik wegga sms ik Louis nog even om hem een 'goede' morgen te wensen.

Ik zit in de wiskunde les en ik staar alleen maar naar buiten. Ik kan me echt niet concentreren nu Louis er niet is. ''Harry, wat is het antwoord van de formule tijd = afstand x 24?'' Er word hard op mijn tafel geslagen en ik schrik op uit mijn gedachten. 'Huh, wat?'' ''Harry je zit totaal niet op te letten en zo spreek je een docent niet aan. Meld je maar bij je mentor.'' Ik zucht diep en pak mijn tas in. Ik verlaat het lokaal en ga naar het kantoor van mijn mentor. Wat kunnen sommige docenten toch zieken zeg.

Ik klop op de deur en er word gezegd dat ik naar binnen mag komen. ''Ha, Harry! Waarmee kan ik je helpen?'' Ik ga op de stoel tegenover haar bureau zitten en zucht weer. ''Ík ben de klas uitgestuurd omdat ik niet zat op te letten en de docent zogenaamd verkeerd aansprak.'' ''En waarom was je dan niet bij de les?'' Ik kijk naar beneden en merk dat de tranen beginnen te komen. ''Harry, je kan alles tegen me zeggen. Ik ben tenslotte je mentor.''

''Mijn vriend ,Louis, ligt in het ziekenhuis. Hij heeft een paar dagen geleden een hartaanval en een hartstilstand gehad.'' ''Wat heftig zeg.. Hoe is het gebeurd?'' ''Louis is hard in elkaar geslagen toen we buiten wandelde. Zijn verwondingen waren zo erg dat hij dus naar het ziekenhuis moest.'' ''Weet je ook wie Louis in elkaar heeft geslagen?'' ze pakt een kladblaadje en een pen waarschijnlijk om aantekeningen te maken.

''Het waren Jace, Mark en Zayn. Het is niet de eerste keer dat ze dit deden. Het is al een keer eerder gebeurd.'' De tranen lopen inmiddels al over mijn wangen. ''Ik zal ze dalijk gelijk uit de les halen want zo ga je niet met klasgenoten om. Harry, ga maar lekker naar Louis toe. Ik snap dat je probeerde om weer naar school te gaan, maar ga maar naar hem toe. Ik snap het. Ik zal je wel voor een tijd afwezig zetten want ik laat je zo niet naar school gaan, Louis zet ik ook wel afwezig. Wens hem maar beterschap van me'' ''Heel erg bedankt mevrouw.'' Ik loop haar kantoor uit en ga richting mijn fiets om naar het ziekenhuis te gaan.

P.o.v. Louis

''Bedankt dat jullie nog even waren gekomen.'' Ik kijk naar mijn moeder en mijn twee zusjes die langzaam hun spullen pakken. ''We komen binnenkort nog wel een keertje langs. Desnoods bel je ons als je ons even wilt zien.'' ''Is goed, dank je mam.'' ''Graag gedaan lieverd.'' Ik ga een beetje liggen en kijk hoe ze weer weggaan. ''Louis, wees maar niet bang dat je alleen zal zijn. Er is iemand voor je die je denk ik heel erg hebt gemist.'' Mijn moeder loopt lachend weg en nog geen paar tellen later komt Harry binnen.

''Harry!'' Ik krijg een lach op mijn gezicht en als hij bij me geeft hij me een kus. ''Maar wacht eens, je was toch pas om 2 uur uit? Het is nu 11 uur. Waarom ben je er al zo vroeg?'' ''Ik ben de klas uit gestuurd omdat ik niet zat op te letten. Ik moest toen naar m'n mentor gaan en ze had gezegd dat ik naar je toe mocht gaan. We zijn ook voor een tijdje op afwezig gezet.'' Ik knik begrijpelijk maar bedenk me dan. ''Heb je tegen haar verteld wat er allemaal met me is gebeurd?" ''Ja, is dat erg?'' ''Harry, nu gaat ze vast naar die jongens toe en dan komen we in de problemen.'' Ik zucht diep en wrijf over mijn voorhoofd heen.

''Maar wij hebben toch niks gedaan? Hun zijn juist degene die de schuld moeten krijgen.'' ''Ik weet honderd procent zeker dat als ze naar de mentor moeten dat ze dan een of ander lul verhaal gaan vertellen. Alleen maar om ons te zieken.'' Ik ga op mijn zij liggen met mijn rug naar Harry toe. Ik heb er geen zin meer in. ''Maar waarom denk je dat ze dat zullen doen om ons te zieken?'' ''Omdat ze ons haten Harry! Ze hebben een bloedhekel aan homo's dus doen ze er waarschijnlijk alles aan om ze zo slecht mogelijk te laten voelen. En raad eens, ze zijn al aardig opweg!''

''Louis wat is er aan de hand? Je bent opeens zo agressief.'' ''Ik word gestoord van dit klote ziekenhuis Harry. Ik voel me nog helemaal hetzelfde en ik verga van de pijn. Ik slik al te veel paracetamollen en mag dus niks meer. De doktoren denken dat ik gewoon weer beter word maar dat zeiden ze jaren geleden ook tegen mijn zus!'' ''Het komt goed Louis echt waar. Het heeft alleen tijd nodig. En ja, bij de ene persoon duurt dat langer dan bij de andere persoon.''

Ik lig nog steeds met mijn rug naar hem toe. Ik ben doodop van dit gesprek. ''Ik ben moe, ik ga slapen.'' ''Wil je dat ik bij je blijf?'' Ik trek de deken over me heen en sluit mijn ogen. ''Nee.''

Hier is weer een nieuw hoofdstuk :)
Wat vonden jullie ervan?

Vote?
Comment?
Follow?

Byee XXX Natasha