Secretly gay?!

21. Live or Death

P.o.v. Louis

Harry heeft net het ziekenhuis gebeld en ik begin erg zenuwachtig te worden. Ik weet dat ik er heen moet maar ik wil gewoon dat Harry mijn wonden schoon maakt. "Louis gaat het?" vraagt Harry en hij gaat naast me zitten. "Niet echt.." "Ey, het komt echt wel goed. Je hoeft je geen zorgen te maken want ik ben en blijf bij je dat beloof ik." Een klein lachje komt op mijn gezicht tevoorschijn en Harry geeft me een knuffel en een kus op mijn wang.

Als ik net wil gaan liggen omdat de pijn erger word gaat de deurbel en schrik ik meteen op. Harry doet de deur open en een paar ambulance mannen lopen naar binnen. Langzaam doen ze mijn shirt een beetje omhoog om te kijken hoe erg de schade is. Daar voel ik me best wel ongemakkelijk bij. "Louis we gaan je rustig op een brancard leggen." Ze komen dichterbij en leggen me voorzichtig op de brancard. Ik voel me gelijk heel ongemakkelijk en begin te zweten.

"Ik neem aan dat u mee gaat in de ambulance?" vraagt een van de mannen aan Harry. "Als dat zou kunnen heel graag ja." De man knikt en Harry stapt de ambulance in om vervolgens naast me te gaan zitten. De motor start en we rijden naar het ziekenhuis. Ik kijk naar het plafond en begin me erg zorgen te maken. Ik lig vast opeen brancard en kan niet eens mijn handen omhoog doen. Harry merkt het en legt zijn hand op mijn hand voor zo ver dat gaat. "Rustig Louis het komt goed." Hij wrijft over mijn hand heen en buigt zich voorover om een kus op mijn mond te geven.

De auto stopt en een paar seconden later gaan de deuren open. Harry stapt uit en daarna halen ze mij uit de auto. Terwijl we naar binnen lopen hou ik Harry's vast. "Sorry Harry maar aangezien Louis' wonden best erg zijn moeten we het beter kunnen onderzoeken en u mag daar niet bij zijn."

P.o.v. Harry

"Sorry Harry maar aangezien Louis' wonden best erg zijn moeten we het beter kunnen onderzoeken en u mag daar niet bij zijn." Louis' ogen schieten wijd open en hij schiet in paniek. "Nee alstublieft laat hem mee gaan." zegt Louis paniekerig. "Het spijt ons maar het mag echt niet." "Meneer, u moet maar blij zijn dat ik voor elkaar heb gekregen dat ik het ziekenhuis kon bellen. Hij houd helemaal niet van dit soort dingen dus laat me alstublieft mee gaan." "Sorry Harry."

"Het spijt me Louis.." Ik buig me naar hem toe en geef hem een kus op zijn mond. Ik doe een stap naar achter en Louis word verder de gang in gebracht naar een kamer. "Harry! Alsjeblieft! Nee, ik wil dit niet!" Hij probeert hevig te gaan bewegen maar omdat hij vast ligt lukt het niet. Hij begint te schreeuwen en zelfs als ze de kamer al in zijn hoor ik het nog.

Het doet me zoveel pijn om hem paniekerig te zien. Ik kan hem niet helpen en moet maar afwachten. Als het na een kwartier opeens stil is begin ik me zorgen te maken. Heeft hij echt een aanval gehad? Is hij bewusteloos? Ligt hij in coma? Ik begin me erg druk te maken en loop naar de kamer waar Louis ligt. Ik probeer door een raampje te kijken maar het is afgedekt zodat ik niks zie. Ik wil dolgraag keihard op de deur kloppen maar misschien gaat er dan wat fout. Ik ga op een stoel naast de deuren zitten en wacht totdat de deuren open gaan.

Er word op mijn schouder getikt en als ik mijn ogen open staat er een assistente voor me. "Fijn dat u weer wakker bent meneer Styles." Blijkbaar was ik dus in slaap gevallen. "Ik wilde u mededelen dat Louis in een aparte kamer ligt dus u kunt naar hem toe gaan. Ik kijk verrasst op en loop achter de vrouw aan naar Louis.

"Hij slaapt nog wel want hij moet nog even bijkomen. In het dossier staat wat we allemaal met hem hebben gedaan." Ik bedankt haar en vriendelijk loopt ze weer weg. Ik pak het dossier en ga op een stoeltje naast het bed van Louis zitten.

Ze hebben allerlei testjes gedaan en hebben wonden gehecht. Ook de wonden in zijn gezicht. Verder heeft hij flink gekneusde ribben en een kleine hersenschudding. Ik zucht en leg het dossier weer weg. Louis ligt vredit te slapen maar hij ziet er slecht uit. Er zitten pleistertjes op zijn gezicht voor de hechtingen en die zitten denk ik ook op zijn buik.

"Meneer Styles, ik heb de familie van meneer Tomlinson geïnformeerd maar omdat het al laat is komen ze morgen kijken. Dat betekent dus ook dat Louis hier in ieder geval een nachtje moet blijven. Als u wilt kunt u ook blijven slapen." "Dan wil ik hier graag blijven slapen, dank u wel." "Okay dan pak ik even een bed voor u."

Het is nu half 11 en ik lig nog steeds wakker. Louis ligt nog steeds hetzelfde en bewoog in de tijd dat ik hier ben niet. Ik hoop echt dat het nog goed met hem komt.

"H-h-harry! H-help!" Ik hoor geschreeuw en schrik wakker. Ik kijk naar Louis en zie dat hij helemaal ligt te trillen. "Louis!" Ik spring uit bed en probeer hem rustig te krijgen. Niks helpt dus druk ik op het alarmknopje dat naast zijn bed hangt. Ik kijk angstig naar hoe Louis er bij ligt. Hij trilt helemaal en kwijlt ook een beetje. Zijn ogen zijn raar aan het doen en het maakt me best wel bang.

Dokters komen de kamer binnen gerend en schrikken als ze Louis zien. Ze proberen hem rustig te krijgen maar ook hun lukt het niet. Zijn hartslag gaat aardig snel en de tranen beginnen over mijn wangen te lopen. "Harry, kom maar even mee." Een zuster brengt me naar de gang omdat het best heftig is. "Rustig maar, ik snap dat je bij hem wil zijn maar de dokters hebben even de ruimte nodig."

Ik kijk verdrietig door het raampje van de deur. Ik hoor vaag een hoge piep en zie dat ze Louis aan het reanimeren zijn. Ik voel me slapper worden en als snel val ik bewusteloos op de grond van de schrik.

Hii, uhm ik heb eigenlijk niet echt veel te zeggen. Maar sorry voor dit zielige hoofdstuk. Als ik eerlijk ben moest ik huilen toen ik het schreef want ik zag het al helemaal voor me. Het is zo zielig 😭😢

Vote?
Comment?
Follow?

Byee XXX Natasha