Nour el (3)ayn.

Hoofdstuk 2

Nour:

Ik hoorde de bel hard doorklinken in huis en hield mijn adem in. Snel veegde ik mijn tranen verwoed weg en stond op. Ik vroeg me af wie dat kon zijn, ik verwachtte niemand. Zonder te vragen wie het was opende ik de deur. Het was Imad.

Onbewust hield ik weer mijn adem in en in de enkele seconden dat we oogcontact hadden bekeek ik hem. Hij was lang, veel langer dan ik en goed gebouwd, breed. Waar mijn huid uren zon nodig had om een mooie tint te krijgen, had hij die tint van nature al. Hij was een mooie man. Sterke kaaklijn en volle lippen met een strakke neus en donkere ogen. Zijn gezicht werd omlijst door een licht baardje en zijn donkere haar was strak naar de zijkant gekamd en glom. Even hield ik zijn blik vast, hard, zoals ik gewend was de laatste tijd. Die seconden leken voor mij haast een eeuwigheid, maar ik wist dat het niet lang geduurd had. Hij keek me even strak aan en liep langs me heen zonder wat te zeggen. Ik sloeg mijn dikke vest steviger om me heen en achtervolgde hem de woonkamer in. Hij pakte snel zijn mobiel en sleutels en verliet vervolgens weer het appartement.

Verdomme Imad. Ik appte hem met de vraag waar hij heen zou gaan. Ik was zijn vrouw, hoe kon hij me zo negeren, alsof ik werkelijk niets waard was in zijn ogen? Ik kreeg meteen een kortaf getypte bericht terug: 'zaak..' Meteen typte ik erachteraan dat het al laat was, maar hij verdween van de app en ik gooide mijn mobieltje op de bank. Ik besloot de troep die ik aangericht had maar eens op te ruimen en naar bed te gaan.

03:17 gaf de wekker aan. Ik lag in bed te draaien en woelen en wist dat ik niet zou slapen zolang hij niet thuis was. Dit deed hij vaker en ik hoorde als zijn vrouw te geloven dat hij aan het werk was, dat wist ik wel..maar toch kreeg ik telkens een naar onderbuik gevoel. Ze sloten al voor twaalven wist ik, daarnaast deden Imad en Redouan nooit het praktische gedeelte. De medewerkers ruimden altijd op. Zij deden meer de zakelijke kant. Ik begreep daarom niet wat hij tot zo laat daar te zoeken had. Toch niet..snel draaide ik me om en kneep mijn ogen dicht.

Ik dacht aan de keer dat ik daar onverwachts langs was gegaan, toen het nog goed ging tussen ons. Ik wilde hem verrassen met een zelfgemaakte lunch. Toen had ik ze samen gezien. Zij met een bezem in haar hand en hij nonchalant leunend tegen de balie. Zij giechelde wat en hij kneep haar in haar arm. Het meisje, een van de dames die vast in het serveerteam zat, tot op de dag van vandaag. Het was een mooi meisje, niet uitzonderlijk mooi, maar zeker wel leuk om te zien. Ze was best vol, maar ik wist dat Imad dat aantrekkelijk vond. Ze had een schattig gezichtje en donkerblond haar in een knot naar achteren.

In mijn ogen was het flirterig geweest, maar volgens Imad stelde ik me aan en hij ging gewoon als een leidinggevende met zijn werknemer om. Dat moest volgens hem toch kunnen. Toch had ik er de vinger niet op kunnen leggen. Iets klopte niet. Het meisje genaamd Sara, was daarna nooit meer ter sprake gekomen. Ik bleef woelen in bed en viel pas tegen vier uur in slaap. Imad kwam die nacht niet thuis.