Nour el (3)ayn.

Hoofdstuk 4

Nour:

Ik had slecht geslapen en werd met een naar gevoel wakker. Alles in mij zei dat ik het beste terug mijn bed in kon gaan en niet aan deze dag moest beginnen. Toch dwong ik mezelf een douchte te nemen en het knagende gevoel te negeren. Ik had de hele nacht niets van Imad gehoord en voelde woede in me opborrelen. Als zijn arme moeder wist hoe hij zich gedroeg zou ze hem niet meer aankijken. Waar was die jongen toch allemaal mee bezig? Ik besloot hem eens te laten zien dat ik het echt zat was en weigerde hem wat te sturen. Mooi niet, dacht ik bij mezelf. Ik verrichtte het gebed en maakte het huis grondig schoon. Vervolgens bedacht ik me om het winkelcentrum in te gaan om wat ingrediënten te kopen voor mijn ovenschotel vanavond. Ik zou mezelf flink verwennen!

Ik keek in de spiegel in mijn slaapkamer en liet mijn krullen los hangen zoals altijd. Ik was bleek, had wallen en zag er ziek uit. Langzaam trok ik een grijze trainingspak aan met daaronder mijn afgetrapte sneakers en een leren jasje. Ik  knipperde opkomende tranen weg en probeerde naar het meisje in de spiegel te lachen. Nour, wat is er toch van je geworden? Dit kon zo niet langer. Ik besloot dat ik voor het boodschappen doen, langs het uitzendbureau zou gaan. Ik had lang genoeg thuis gezeten en had me veel te afhankelijk van Imad opgesteld! Ik had een diploma! Eentje waar ik bloed, zweet en tranen in gestopt had en ik deed er niets mee. Vastbesloten en optimistisch verliet ik het huis en liep naar de bushalte.

Na een klein kwartiertje kwam ik aan bij het winkelcentrum. Ik liep meteen op mijn doel af en ademde diep in voor ik de deur opende. Een kalende meneer met een brilletje keek op en keek weg. Een andere meneer kwam echter direct op mij af. Hij stak zijn hand uit en ik legde hem uit  wat ik kwam doen. We gingen aan een wit tafeltje zitten en hij vroeg me naar mijn opleiding en ervaringen in het werkveld. 'Hmm' humde hij telkens. 'U hebt een maatschappelijke diploma, voor de dienstverlening..ik kan u zeker verder op pad helpen. Momenteel zijn er veel vacatures binnen dit werkgebied en dat komt u natuurlijk goed uit. We vullen even al uw gegevens in en dan zal ik na enkele dagen contact met u opnemen, zodra een vacature aan uw eisen voldoet.'  Ik schudde hem de hand en bedankte hem voor zijn tijd. Ik was oprecht blij dat ik eindelijk de stap genomen had! Imad wilde liever niet dat ik zou gaan werken met probleemjongeren of soms zelfs meiden en ook jongens van mijn eigen leeftijd. Maar Imad gaf niks meer om mij en ik moest voor mezelf gaan zorgen.

Neuriënd en vrolijker dan ik in tijden geweest was liep ik over het gezellige plein heen. Het begon te miezeren en ik maakte mijn haar vast in een knot en besloot mezelf te trakteren op een warme thee. Met mijn  boodschappen in de hand ging ik een plaatselijk restaurantje in en bestelde een punt worteltaart en een warme citroen thee. Heerlijk! Ik had nog niet eens werk en was al vrolijk. Ik peuzelde het taartje op en roerde gedachteloos in mijn thee. Plotseling viel een gedaante me op aan de tafel naast me. Twee jonge meiden die net plaats wilden nemen, toen 1 daarvan me aankeek. Haar eerst wat arrogante blik veranderde in een glimlach toen ze me herkende.

Het was Sara, de werkneemster van Imad. Ze liep op me af en begroette me met drie kusjes. Ik voelde me ongemakkelijk, maar deed mijn best dat te verbergen. Ze vroeg me hoe het ging en ik deed hetzelfde uit beleefdheid. Haar vrolijke blik werd toen plots raadselachtig en ik merkte dat ze wat wilde zeggen, maar niet durfde.
'Zijn jij en Imad nog wel samen'
vroeg ze uiteindelijk aarzelend. Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken en wist me geen houding te geven, 'ja..tuurlijk zijn we nog samen, waarom vraag je dat?'
Het meisje keek me met een rare blik aan, iets van medelijden?
'Nee, nee..niks laat maar!'
'Wat dan? Vertel het mij Sarah..' Ik moest weten wat ze achterhield voor me. Ze keek me even diep in mijn ogen aan en wenkte haar vriendin dat ze er zo aan zou komen. Die liep vast weg om te bestellen. Daarna nam ze plaats tegenover mij.

'Kijk, ik wil niet stoken ofzo en daarom weet ik niet of ik mijn mond moet openen...maar als het om mij ging zou ik het ook willen weten.' Het meisje wachtte even af en ging verder. 'Imad, is de laatste tijd anders. Iedereen merkt het, niet alleen ik. Zelfs Redouan. Hij stuurt ons vaak eerder weg en doet vaker de lounge diensten, terwijl Redouan daar leiding was.'
Ze pauzeerde even en toen ik niks zei ging ze verder.
'Laatst een tijd terug was ik aan het werk. In ene wilde hij sluiten en we mochten allemaal weg. Er is een wijf, ze komt vaak daar in de lounge. Hij praat vaak met haar. Maar als hij iedereen weg stuurt, stuurt hij haar niet weg..'
Ik voelde mijn hart zo hard kloppen dat ik bang was dat het hoorbaar zou zijn. Toch spoorde ik haar aan om verder te gaan. Ik moest weten wat er aan de hand is, waarom mijn huwelijk faalde ondanks al mijn pogingen. 'Hij' ze aarzelde even en zocht naar de juiste woorden 'hij is echt goed geweest tegenover me en ik wil mijn baantje echt niet kwijt..maar de eerste keer dat ik jou zag, je was zo aardig tegen ons en zo lief voor hem..ik weet niet wat er speelt, maar dat verdien je gewoon niet. Die slet weet dat hij getrouwd is, iedereen weet dat. Toch loopt ze te paraderen in korte rokjes en ik heb gehoord dat ze elkaar zien buiten werk om. Driss had ze laatst in Eindhoven gezien samen..Driss liegt echt niet over zoiets..'

Het meisje zuchtte en wilde verder gaan, maar ik trilde en voelde een vlaag van misselijkheid me overspoelen, ik kon bijna overgeven. Paniek maakte zich meester van me en ik excuseerde me, gooide een briefje van tien op tafel. Zo snel ik kon liep ik naar buiten en liet de koele regen mij wegvoeren. Even stond ik daar zo, voor ik me realiseerde wat mij net verteld was. Imad, ging vreemd. Mijn man ging vreemd. Ik voelde woede, pijn en tranen achter mijn ogen. Het meeste van al? Spijt, spijt dat ik mezelf zo lang had ontzien en voorgelogen, want ik wist het al die tijd al. Die klootzak ging vreemd.