Ben Aşık Olmam

8

Medyada Elif var. Diğer medya da ise Adele-Someone like you var. Benden size gelsin canlar 😎

Kapımın önünden gelen bağırışları duymamla kapıya doğru yöneldim. Geldiğimde ise gördüğüm şeyle yaşadığım şok, korku, öfke birleşip başımı döndürdü. Elif tam mermerin olduğu yerde yatıyordu. Gözleri açıktı. Kapının olduğu yerde iki adam vardı. Biri ne çok yaşlı ne orta yaşlarda böyle tam arası yaşta bir adamdı. Kır saçlıydı. Diğeri ise ona nazaran gençti. Bi 30 vardı büyük ihtimal. Kumraldı. Yaşadığım şok,korku,öfke üçlemesi beni olduğum yerde tutarken gözüm tekrar Elife kayınca kendime geldim.

"Ne oluyor burada !!"

Bağırdığım sırada Elifin gözlerinin kapandığını gördüm. Koşarak yanına gidip yavaşca başını kaldırdım. Elime gelen kanla elim ayağım birbirine karıştı ve bedenimi tümüyle bir korku sardı. Başını mermere çarpmış olmalı ki kanamıştı. Belki bir kaç dikişle hallolacak bir yarıktı. Yinede korkuma engel olamıyordum. Çünkü bir küçük yaradan beyin kanaması geçirip ölen yada aldığı darbeyle başka büyük hasarlarla karşılaşan insanlarda vardı. Umarım Elif iyi olur.

Elifi kucakladığım gibi kapıya döndüm. Hastaneye getirecektim. Fakat arkamı dönmemle iki adamla karşılaşmam bir oldu. Onları çoktan unutmuştum. Nereye der gibi suratıma bakıyorlardı. Önemsemedim. Kapıya döndüm ve bir adım attım ki durdurulmam çok zaman almadı.

"Nereye gittiğini sanıyosun sen ?!"

Kır saçlı olan adam sormuştu.

"Hastaneye ! Görmüyo musunuz başı kanıyor büyük bir hasar alabilir. Üstelik baygın. Çekilin"

Adamları takmayarak tekrar kapıya bir adım attım. Fakat yine durduruldum.

"Hiç bir yere gidemezsin! Bırak kızımı eve gidecez biz. Bi yarıktan bir şey olmaz. Zaten orosbuluk yapacaksa böyle gebersin daha iyi!"

Duyduklarımla kan beynime sıçradı. Anlaşılan babasıydı Elifin. Peki bir baba nasıl bu kadar gaddar olabilirdi.

"Söylediklerinize dikkat edin. Ayrıca hemen bu evi terkedin. Elif çocuk değil! Ve şuan kötü durumda. Kimseye hesap vermek zorunda değiliz!! Çekilin şimdi daha fazla zaman kaybedemem sizinle!"

Bu sefer genç olan önüme geçti ve beni itikledi.

"Sen kendini ne sanıyosun lan!"

Artık kendime de sinirlerime hakim olamıyordum. Belliki Elifin ailesiydi. Ama artık aile kavramı bile saygımı kaybetmeme engel olanıyordu. Çünkü bunlar bırak aileyi insan bile olamazdı.

"Sizle mi uğraşcam ya ! Çekilin artık çıkın gidin evimden! Ne biçim ailesiniz siz!!"

Genç olan konuştu.

"Sözlümü burada bırakacak değilim hacı! Sen bırak gir evine biz götürürüz !"

Sözlüm mü dedi o piç ?

"Nereden sözlün oluyor lan ibne ! Elif hiç bahsetmedi bana sözden felan! Kendini kandırma siktirin gidin şimdi evimden! Daha fazla dinleyecek değilim"

Elif bahsederdi öyle bir şey olsa. Hem sözlü olsalar görüşme konuşma felan yaparlardı. Elifin hiç bunları yaptığını görmedim. Babası olacak adam konuştu bu sefer. Kükredi desem daha yerinde olur aslında.

" Bırak lan kızımı ! Yeter be! Sözlüler tabi ! Ben verdim kızımı sana ne oluyor! "

Cebinden çıkardığı tomar tomar paraları gösterdi havaya kaldırarak.