Senden Sonra

1.BÖLÜM- Eski Dostlar

Evde öylece oturuyordum. Çok sıkılmıştım. O sırada Asya aradı:
-"Alo Deniz, buluşalım mı?
-Tabii ki, neden olmasın . Hazırlanıp çıkarım. Her zaman ki yerde. "

Telefonu kapatır kapatmaz hazırlanıp evden çıktım. Her zaman buluştuğumuz yere doğru yürürken bana seslenen bir ses duydum.

-Deniz!

Arkamı döndüğümde Asya bana doğru geliyordu. Üzerine beyaz bir gömlek, altına siyah deri etek giyinmişti. Bu kızın giyim tarzı çok hoşuma gidiyor.

Asya yanıma geldi."Hadi eğlenmeye gidiyoruz" dedi neşeli bir sesle. Merakla "Nereye gidiyoruz? " dememle "Bizimkilerin yanına" diye cevap verdi.

Asya 'Bizimkilerin yanına' mı dedi? Heyecanla "Bizimkiler derken Ozan ve Mert'den mi bahsediyorsun?" dedim.

Sesini biraz kıstı ve "Iıı... Evet. İzmir'e taşınmışlar birkaç gün önce " diye yanıtladı.

Ozan ve Mert ile küçüklükten beri arkadaştım ama ikiside lise için İstanbul'a gitmişlerdi. Onlara bana geldiklerini söylemedikleri için kızmıştım. Ozan benim yıllardır en iyi arkadaşım.

Asya ile birlikte bir cafeye gittik ve dörtlü koltuklara oturduk. Birkaç dakika sonra Ozan kapıdan içeri girdi. Onu görür görmez bütün öfkem geçmişti. İki yıl ayrı kaldıktan sonra onu çok özlemiştim.

Yanımıza gelince hemen ona sarıldım. Ozan sarı saçlı, yeşil gözlüydü. Erkek olmasına rağmen beni çok iyi anlıyordu. Ozan benim doğmamış erkek kardeşim gibidir.

Sarılmamız bitince kapıdan Mert girdi. Mert koyu saçlı,kahverengi gözlüydü ve Ozan'dan biraz uzundu. Ama Ozan, Mert 'in aksine kolay hoşlanır zor bağlanırdı. Mert'le de sarıldıktan sonra hep birlikte kırmızı renkli koltuklara oturduk ve siparişleri verdik.

Siparişler gelince Ozan ve Mert İstanbul'da neler yaşadıklarını anlattılar. Ozan yine birisinden hoşlanmış. Hiç şaşırmadım. Bir saat sonra hesabı ödeyip cafeden çıktık. Çıkar çıkmaz cafenin bahçesinde sandalyede oturan bir tanıdığımı gördüm. Buray'dı.

Eski sevgilim,bir zamanlar her şeyden çok sevdiğim...

Onu görür görmez olduğum yerde dikili kaldım.Zaten onu zar zor unutmuştum,bir daha sevmek istemiyordum. Yanında bir kız vardı. Kızıl saçlı,mavi gözlüydü.

Buray kızın elini tutuyordu. ~Buray ile lise 1 de tanışmıştım. Çok iyi anlaşırdık. Bir gün Buray yanıma gelip SENİ SEVİYORUM demişti. O an çok mutlu olmuştum. Sevgili olmuştuk. Bir gün onunla buluşmak için sahile gittim. Onu bekledim,bekledim,bekledim...

Ama o gelmedi. Gelmeyince annesini aradım. Annesi çok samimi biriydi ve beni çok severdi. Telefonu açınca "Alo,Nilay teyze Buray evde mi? " diye sorduğumda"Canım Buray sana söylemedi mi? Buray Ankara'ya halasının yanına gitti. Bir süre dönmeyecek." O an şoka girmiştim. Beni çok sevdiğini söyleyen adam ,beni öylece bırakıp gitmişti. Gidişi canımı çok yaksada onu unutamıyordum. Birlikte çok güzel zamanlarımız olmuştu. Bizimkilerden sadece Ozan tanıyordu onu.~

Mert'ler ilerlemişti ama ben hâlâ olduğum yerde duruyordum. Asya beni farkedip Ozan'a "Deniz neden orada duruyor ve kime bakıyor?"deyişiyle Ozan başını bana doğru çevirdi ve yanıma geldi. Baktığım yere doğru bakınca Buray'ı gördü.

Kaşlarını çattı ve "Bu şerefsiz İzmir 'e mi gelmiş? Yüzsüz..."
Tam Buray'ın yanına gidecekti ki kolundan tutup "Ben hallederim " dedim. Buray'ın yanına gittim. Beni görünce şok olmuştu. Yanındaki kız başını bana doğru çevirerek "Bu kız kim aşkım ? '' dedi.