Me and the Rest of the Guys

10. PTA

Chapter 10

Daine's POV

I was constantly hearing a beeping sound. I opened my eyes and notice I was in a white room. May mga wires na nakakabit sa akin at hindi ako makagalaw. Ano ba ang nangyari? Pagtingin ko sa gild ay my lalakeng natutulog. Sinilip ko ito at pucha, si Blake pala. Bat andito to? Nasan sina Mommy at Daddy? Ang mga kateammates ko? Ugh! Sakit pa ng ulo at ang katawan ko. "Psst! Oy blake!" nagulat siya sa pagtawag ko at nagising siya. "Thank you Lord! Gising ka na! Okay ka na ba? May masakit ba sayo? Gutom ka na? Sabihin mo lang Daine. Nurse!" he held my hand at makikita mo sa mga mata niya na nag-aalala siya. "Bakit nandito ako? Ano na ang nangyari Blake?" tanong ko sa kanya. "Nasagasaan ka Daine" Ha? Ano?! Wait, I took my blanket off at nakita kong my mga galos ang mga paa at katawan ko. Pero ang mga paa ko, hindi ko maigalaw. Naiyak ako. "Blake, I need explanations from the doctor now!" Di ko na mapigilan ang pag-iyak ko. Hindi pwede to, Championship na eh, I can't disappoint my parents dahil sa pagiging careless ko. Gusto kong maglaro, I can't stand this situation. Iyak pa rin ako ng iyak and then he hugged me. "Daine, everything will be okay. darating na ang doctor maya-maya. So don't cry okay?" at pinunasan niya ang mukha ko. I can't believe that I am showing my weak side kay Blake. "Nasan sina Mom at Dad?" I asked him. "Paparating na sila, wag kang mag-aalala Daine. Just have faith." he guaranteed me with a smile. "Wait lang Daine, bibili lang ako ng pagkain sa labas."

Bubuksan niya na sana yung pintuan pero bumukas ito at may dalang suntok galing ky Vaid. I was still in state of shock sa nakikita ko. Binubugbog ni Vaid si Blake. Di ko kinaya ang nakikita ko. Napaiyak ako at pinatigil sila. I can't handle things like this right now. I'm at my weakest, pero pilit kong hindi ipakita sa kanila. "Stop it!" sigaw ko habang umiyak. Dumating sina Neil at Trick at nakita nila ang rambolan ay agad nilang pinigilan ang dalawa. "Tarantado ka! What the fuck did you do to D?! Di kita mapapatawad kung magkakapilay siya!" sigaw ni Vaid na puno ng galit. Hindi ko to kaya. Gulat parin ako sa nangyayari. "Vaid! Stop! Wala siyang kasalanan!" I cried out. Vaid, please listen to me. I don't have any strength to explain. "What is this D?! Now you are taking sides?! Di ka nakinig sa akin D eh! Sinabihan na kita na wag kang lumapit sa tarantado na to!" tinuro niya si Blake. Nakayuko lang si Blake na hinahawakan ni Trick. "Wala akong ginawa sa kanya." yan lang ang nasabi ni Blake sa mga pinagsisigaw ni Vaid. "Wala kang ginawa?! Wala?! Sagutin mo ako, kung wala kang ginawa eh bakit si D nakahiga ngayon sa lintek na kama ng ospital na to?! Sagutin mo ako! Tangina!" Hindi ko talaga kaya ito. "Vaid, stop." yan na lang ang nasabi ko dahil umiiyak na ako. "I'm so sorry D, di ko sinasadya na ganun ang magiging reaksyon ko. Una na ko." aalis na sana siya and a single snap, nakahiga na si Vaid sa sahig.

"Problema mo Myrr!?" tumayo siya at pinunasan ang dugo sa kanyang labi. "Gago mo talaga Vaid kahit kailan, di mo pa nga alam ang nagyari nang aakusa ka na ng tao." Wait, so alam niya ang anngyari? Thank you Myrr na dumating ka. "What are you trying to say Myrr?" nagtataka si Vaid at ang iba pa. "Walang kasalanan si Blake." straight forward niyang sabi. "Pano mo nasabi?" at kumalma na si Vaid pero napakaseryosos ang mukha. "I was there when the accident happened. Sinundan ko si D papunta sa said cafe she was going to. Napakalayo ko sa kanya nun, ng my biglang sumagasa sa kanya. I tried to run as fast as I could pero naunahan ako ni Blake. He was also the one brought D here." he explained at mukhang malungkot siya. "Nakonsensya nga ako na hindi ko siya pinuntahan at pinabayaan ko lang siya kay Blake at nang alam ko na safe na siya, agad ko kayong kinontak isa-isa. Tita nad Tito will be here in a minute." He approached me at niyakap niya ako. "Thank God you are safe D." and he kissed my forehead, parang kuya ko na talaga si Myrr. I saw how Vaid was shocked sa sinabi ni Myrr at umupo siya and he covered his face with his hands. Si Blake naman ay umupo na rin sa gilid ko and nagsmile ng pilit and he mouthed 'Don't worry, I'm okay'.