moordvrouw : ik heb je nodig

Fenna en drank

Evert en Fenna hadden nog navraag gedaan bij de bewoners van het kleine flatgebouw maar ook daar bleken er geen getuigen te zijn van het drama, dat zich de avond ervoor had afgespeeld.

Na een zwijgzame autorit kwamen de twee rechercheurs moedeloos terug op kantoor aan. Zelfs de vrolijke "Yo, whats' up" van Bram kon hen niet opmonteren. Fenna begon in het foto-archief van haar PC te graven maar vond geen match. Weer niets, ze sloeg met haar vuist op haar bureel. "Hoe kan dit nu ?" jammerde ze.
Evert kwam achter haar staan en tikte even haar schouder aan. "Kop op", bemoedigde hij haar, "morgen werken we voort aan deze zaak, misschien brengt de nacht raad."
"Misschien is het dan al te laat voor Louise en Lucy, Evert", zei ze radeloos, "ik heb het gevoel dat we hier zo snel mogelijk moeten zien door te komen."
"Als die meisjes ontvoerd zijn voor vrouwenhandel, worden ze misschien deze avond al naar het buitenland getransporteerd" besloot ze nog.
Evert ging terug zitten. "Wat stel je dan voor ?"
"Misschien moeten we een val uitzetten ?" stelde Fenna strijdlustig voor.
"Hoe bedoel je, Fenna ?" Dit idee zinde Evert allerminst. Fenna kende nu eenmaal geen gevaren.
"Nou gewoon, ik ga naar enkele cafés deze avond, probeer die jongen te vinden en dan zie ik wel verder."
Evert protesteerde : "geen sprake van, als jij naar die cafés gaat, ga ik gewoon mee."
"Zoals je wil ",gaf Fenna toe.
Een uurtje later reden ze terug, richting kust. Fenna had zich mooi opgemaakt en voor één keer een kleedje aangetrokken. Het was tenslotte de bedoeling een vrouwenspotter te lokken. Ze gingen eerst naar het café waar de meisjes herkend waren. Fenna nam sierlijk plaats op een barkruk en bestelde zich een cocktail. Evert bleef verderop aan een tafeltje zitten en kon zo het hele café overzien. Na twee lange uren en twee cocktails voor Fenna, stond Evert op, dit werd niets. Hij liep naar Fenna en zag al van ver dat haar gezichtsuitdrukking niet normaal was. Ze zag er zelfs nogal dronken uit. Hij tikte haar aan, wenkte om hem te volgen maar draaide zich snel terug om toen hij hoorde hoe ze languit op de grond viel. "Fenna, wat doe je nu ?"
Fenna krabbelde recht met de helpende handen en armen van Evert. Ze sloeg haar armen rond Everts' nek :"jij hebt prachtige blauwe ogen, weet je ?".
Evert werd al misselijk van de alcoholwalm uit haar mond en wendde zijn hoofd af. Dat was buiten Fenna gerekend, ze legde een hand op zijn wang en dwong hem terug in haar richting te kijken :"krijg ik een kusje ? Ik ben een heel braaf meisje hoor." Nu moest Evert lachen, "wacht maar tot ze terug nuchter is", dacht hij. Bij een volgende ruzie zou hij deze sappige details zeker kunnen gebruiken.
Evert ondersteunde Fenna zo goed en zo kwaad mogelijk, hij was opgelucht toen hij haar eindelijk op de passagierszetel kon droppen. Hij had nog maar net de auto gestart of hij hoorde aan zijn rechterkant al een zacht gesnurk opstijgen. "Dit hou je toch niet voor mogelijk", lachte hij luidop, "onze koele Fenna, compleet lazarus."
De enige optie was om haar mee te nemen naar zijn eigen woonst. Hij tilde haar uit de auto -ze werd zelfs niet wakker- legde haar in zijn bed en deed zachtjes haar schoenen uit. Ze kreunde lichtjes toen hij haar toedekte. Evert ging naast haar zitten en bekeek haar. Ze zag er zo mooi en tegelijkertijd zo breekbaar uit. Het was de eerste maal dat hij Fenna zag als een mooie vrouw, niet meer als die hatelijke concurrente. Hij verwijderde enkele losse plukjes haar uit haar gezicht en stak ze liefdevol achter haar oor.
Daarna stond hij hoofdschuddend op, kleedde zich -op een boxershort na-volledig uit, legde zich op de andere kant van het bed en ging slapen.

De volgende ochtend werd Fenna met barstende hoofdpijn wakker. Ze zag meteen de onbekende muur en deur naast het bed en vroeg zich, al half in paniek, af waar ze was. Ze sprong onmiddellijk recht, keek rondom zich en merkte de nog slapende Evert op. "WTF, wat is er gebeurd ?" Ze herinnerde zich wel nog losse flarden van de avond in het café maar wist niets meer van de terugrit.
Ze sprong uit bed, zocht haar schoenen bij elkaar en vluchtte naar de badkamer. Toen ze zich wat opgefrist had en terug in de kamer kwam,
stond Evert haar met een grote smile aan te kijken. Het maakte Fenna alleen maar ongeruster. "Wat is er gebeurd, Evert, hoe ben ik in jouw bed terecht gekomen ?"
Evert grijnsde zijn tanden bloot. "Weet je dan echt niets meer, Fenna ?"
Fenna schudde hulpeloos haar hoofd. "Ik weet alleen nog dat ik twee lekkere cocktails gedronken, die cafébaas stond erop om mij te trakteren, maar daarna weet ik niets meer."
Evert zette zijn handen in zijn zij en keek haar onderzoekend aan. "Je hebt waarschijnlijk meer dan twee cocktails geledigd, Fenna, ik heb je ver naar de auto moeten dragen."
Fenna sloeg haar hand voor haar mond. "Geen wonder dat ik zo'n hoofdpijn heb."
Evert overliep de avond in gedachten en begon terug te lachen.
"Wat ?" Vroeg Fenna half boos. Ze was vooral boos op zichzelf, waarom had ze zoveel gedronken ?
"Je wou me kussen", antwoordde Evert met een fiere grimas.
Fenna's ogen puilden uit. "Oh nee". Toen dacht ze weer aan het feit dat ze in zijn bed wakker geworden was, ze werd terug boos. "Laat me raden, jij als man hebt daar natuurlijk goed van geprofiteerd. Was het lekker om me te kussen, Evert ?"
Evert lachte haar boosheid gewoon weg. "Je weet echt niets meer, hé Fenna ?"
Fenna verstond zijn reactie echter compleet verkeerd, ze begon hem nog meer te verwijten. "Wat moet het leuk geweest zijn een weerloze, welwillende vrouw in je bed te hebben. Je hebt je vast kunnen uitleven. Ik hoop dat je ervan genoten hebt."
Everts' gezicht betrok nu, hij keek Fenna bloedserieus aan. "primo, ik heb je niet gekust, secundo, als ik werkelijk seks met jou gehad zou hebben, zou je je het zeker nog wel herinneren, geloof me."
Fenna keek verschrikt, ze besefte dat ze over de streep gegaan was. "Sorry, Evert" , zei ze met een beteuterd gezicht.
Evert stak zijn hand op. "Het is al ok, denk in het vervolg gewoon na voor je iets zegt, ja. Denk je nu echt dat ik een weerloze vrouw zou misbruiken, tsss."
Hij ging haar voor naar de keuken om samen nog snel een ontbijtje te nemen en toen reden ze samen terug naar politiekantoor.
"Hopelijk vinden we die arme meisjes snel", zuchtte Fenna toen ze naar binnen gingen.