moordvrouw : ik heb je nodig

De veiling

Fenna werd voor de tweede maal vandaag wakker met barstende hoofdpijn. Dit keer was anders, ze had nu overal pijn en ze voelde hoe haar handen achter haar rug vastgegespt zaten. Ze lag op een betonnen, vuile vloer in een grote, lege loods. In de verte hoorde ze een deur open en dicht gaan, voetstappen kwamen haar richting uit. Fenna besloot snel om haar ogen terug dicht te doen, zo leek het alsof ze nog sliep en dan zouden haar ontvoerders misschien iets loslaten. Eén van de mannen knielde naast haar neer, hij zette zijn hand onder haar kin om haar gezicht beter te bekijken. "Mmm, niet slecht, mooi exemplaar"
De andere man plaatste zijn hand schaamteloos op haar borsten. "Een prachtexemplaar, wat een lichaam heeft die meid."
"Te mooi om af te knallen, alleszins", zei de eerste man weer, "breng ze naar de anderen en zeg aan Agnes dat ze haar moet klaarstomen voor vanavond."
De tweede man lachte en Fenna moest een huivering onderdrukken. Ze voelde hoe ze werd opgetild en in de koffer van een auto werd gelegd. Fenna's hersenen werkten op volle toeren "waar gaan ze met me naartoe ?", "wat bedoelt die gast met vanavond ?" en "zou Evert iets gezien hebben ?"
Na een oncomfortabel ritje merkte ze dat de wagen insloeg en over een zanderige oprit reed. De oprit leek lang, dit moest wel een grote villa of kasteel zijn. De auto stopte en de koffer werd opengemaakt. Fenna had snel haar ogen terug dicht gedaan en voelde hoe ze naar binnen gedragen werd, de trappen op en een lange gang door. Ze hoorde hoe een zekere Agnes erbij werd geroepen : "Agnes, deze mag je ook nog klaarmaken voor onze VIP avond, begin er maar aan." Agnes kwam naast Fenna staan, streek met haar hand over haar lichaam en opende toen een deur. Fenna hoorde nu het geluid van snikkende meisjes. Eentje riep naar haar ontvoerder :"wat zijn jullie met ons van plan ?" De man reageerde niet, hij legde Fenna neer op een matras en verliet terug de kamer. Toen Fenna de sleutel in het slot hoorde draaien, deed ze snel haar ogen open. Ze keek in het gezicht van Lucy en Louise, die haar met een betraand gezicht observeerden. "Je bent wakker", snikte Lucy.
Fenna ging snel rechtzitten. "Ik ben Fenna Kremer, recherche", stelde ze zich voor. Louise glimlachte hoopvol "kom je ons redden ?"
Fenna wou haar hoop niet meteen de kop indrukken. "We doen ons best, Louise, mijn collega's zijn ons vast al aan het zoeken."
-——————————
Op het politiekantoor werden Jeroen en Gert al uren ondervraagd. Het was intussen al duidelijk geworden dat de cafébaas effectief gewoon de boodschapper was. Hij verwittigde Jeroen als er mooie meisjes in zijn café zaten en daarmee zat zijn taak erop. Hij kreeg een mooie som geld bij elk meisje dat hij aanbracht maar mocht geen vragen stellen, zo was de afspraak.
Jeroen wist meer, dat was wel zeker, maar die liet niets los. Evert boog zich over de tafel van de verhoorkamer en bekeek hem recht in de ogen. "We kunnen hier nog een ganse nacht zitten als jij dat wil, begrepen." Het plan was hem te breken maar Jeroen was een volhouder en hield zijn lippen stijf op elkaar. Bram en Evert werden er horendol van. Ze lieten hem een tijdje alleen zitten en bespraken hun alternatieven. "De nummerplaat van die grijze bestelwagen is gestolen," begon Bram, "onze mannen hebben gezocht in de wijde omtrek van het café maar ze hebben totnogtoe nog niets gevonden."
"Verdomme" vloekte Evert, "we staan gewoon nergens, Bram. Zolang die Jeroen niet praat, hebben we geen enkel spoor om die meisjes en Fenna terug te vinden." Hij sloeg radeloos zijn vuist op het waterreservoir "ik hoop gewoon dat het nog niet te laat is."
————————————
Fenna was druk in gesprek met de meisjes om meer te weten te komen. Ze was echter nog niet veel wijzer geworden. Net zoals zij hadden ze ook horen spreken over de VIP avond en over Agnes, die hun maten was komen opmeten maar niemand had hun tekst en uitleg gegeven. Fenna begon stilaan een vermoeden te hebben, ze wou de meisjes echter niet bang maken en zweeg. Als deze mannen aan vrouwenhandel deden, zouden ze deze avond waarschijnlijk verkocht worden aan de hoogste bieder. Achteraf zouden ze dan als handelswaar meegenomen worden. "Hopelijk zijn Evert en de anderen hier op tijd", dacht ze, eens de grens over zou het heel moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk, worden om hen terug te vinden.
Ze hoorden alledrie hoe de sleutel werd omgedraaid, ze keken met ingehouden adem naar de deur. Agnes trad binnen. Fenna bekeek haar van kop tot teen. Ze zag er meer dan vijftig uit, haar lippen vormden twee dunne lijntjes in haar bleke gezicht, haar bruine haren waren strak vastgebonden in een knot op haar achterhoofd. Ze droeg een lang, zwart kleed en het was duidelijk te zien dat ze al in jaren niet meer gelachen had. Ze wees in Fenna's richting "jij, meekomen, nu". Fenna keek nog snel om naar de meisjes, die haar radeloos aanstaarden en volgde toen de verbitterde vrouw. Fenna probeerde met haar te praten "kan je mijn handen losmaken, die gespen snijden in mijn polsen." Agnes reageerde niet. Ze duwde Fenna richting een grote badkamer en begon haar kleren van haar lichaam te knippen. Fenna sputterde tegen "hey, wat denk je wel, stop daarmee." Een harde klap in haar gezicht was haar antwoord. Fenna moest machteloos toezien hoe haar kleren in stukken op de grond vielen. Vervolgens werd ze in de douchecabine geduwd, de kraan werd opengedraaid en Agnes zeepte haar volledig in. Fenna liet het allemaal gebeuren, het had geen zin meer om zich te verzetten, ze kon toch niet ontsnappen. Na het afdrogen, moest ze plaatsnemen op een stoel. Agnes trok haar zwarte kousen met een zwart lijntje aan, hechtte deze vast aan een aangebrachte, zwarte, kanten jaretellegordel en gespte toen een zwarte kanten bustier rond haar bovenlichaam. Fenna's haren werden strak gestyled en op haar rug gelegd. Agnes bekeek haar vanop een afstand en zag dat het goed was -ze glimlachte zelfs een beetje- ze verplichtte Fenna om schoenen met hele hoge hakken aan te doen en leidde haar toen naar een andere kamer. Het leek een kleine kleedkamer zoals in theaters. "Zitten" zei Agnes ruw, terwijl ze naar een kruk wees. Fenna ging zitten. Agnes nam een fotocamera van de kast en begon haar van alle kanten te fotograferen. Ze liep achteraf terug naar de deur en zei nog bij het verlaten van de kamer. "Even geduld, straks is het showtime voor jou." Fenna hoorde de deur weer in het slot vallen. Ze stond op van de kruk en begon de ruimte te verkennen. Ze zag zichzelf voor het eerst in de spiegel en haar mond viel open. "Oh Evert, waar ben je nu ?" jammerde ze stilletjes. Ze wist wat er ging gebeuren en dat maakte haar onnoemelijk bang.
Na een uurtje kreeg Fenna het gezelschap van Louise en Lucy. Ze waren, net zoals zij, in kanten lingerie en hoge hakken gekleed. De drie vrouwen zeiden niet veel meer, ze begrepen wat er van hen verwacht werd deze avond.
Een uurtje later was het zover. Twee mannen kwamen Fenna als eerste halen. Ze werd geblinddoekt op een podium geleid. Daar voelde ze hoe ze op een kruk geplaatst werd. Haar blinddoek werd afgenomen maar Fenna kon niets zien door de verblindende spot, die op haar gericht stond. Ze rook de lucht van sigaren en whisky. Vanuit de donkere ruimte hoorde ze een mannenstem roepen "2000". Een andere stem volgde meteen "2500". De veiling ging door en bij '10500' werd er uiteindelijk afgeklopt. "U mag haar komen halen, ze is van u", hoorde ze een man zeggen. Fenna voelde hoe een sterke mannenhand haar arm vastgreep en haar van het podium trok. Een andere man, de koper, sloeg zijn arm rond haar schouders. "Kan ik mijn koopwaar al ergens testen ?" vroeg hij triomferend terwijl hij met een vinger haar bustier naar beneden trok. Fenna huiverde bij het zien van de lust in zijn zwarte ogen. Hij was kaal, had een serieuze bierbuik en droeg een gouden ring aan elke vinger. Een andere man kwam bij hen staan en begeleidde hun naar één van de slaapkamers. Fenna werd ruw op het bed geduwd en moest machteloos toekijken hoe de kale man zijn broek liet zakken. Ze moest lijdzaam zijn strelingen en kusjes over haar borsten ondergaan en voelde toen hoe hij krachtig haar benen spreidde. In één stoot nam hij bezit van haar lichaam. Fenna begon stilletjes te huilen toen hij ruw in haar stootte. Elke keer kreunde hij luid. Na enkele eindeloze minuten bereikte hij zijn hoogtepunt. Hij kwam diep in haar klaar, trok zich terug en deed zijn broek terug aan. Fenna voelde zich enorm vernederd en vuil. "Meekomen" hoorde ze de man zeggen. Hij trok haar aan één arm recht, legde een capemantel over haar schouders en duwde haar voor zich uit, de gang op. Toen hoorden ze opeens schoten en een stem uit een megafoon, die riep "politie, het huis is omsingeld, geef jullie over." Fenna herkende de stem van Evert, ze maakte gebruik van de algemene verwarring om zich los te trekken en liep snel de trappen af. De politie viel op dat moment juist binnen, Evert zag Fenna meteen. Hij liep opgelucht naar haar toe en probeerde haar te omhelzen. Fenna werd echter boos. "maak mijn handen los" beval ze. Evert nam zijn zakmes en sneed de plastic gesp door. Fenna gaf hem dadelijk een klap in zijn gezicht. "Aaaaauw" riep Evert verbaasd, hij bracht zijn hand naar zijn gloeiende wang, "waarom doe je dat nou ?"
Fenna barstte in tranen uit, de hele vernedering haalde de bovenhand op de opluchting. "Waarom hebben jullie zo lang gewacht ?" snikte ze woedend.
Evert reageerde gefrustreerd. "Had die Jeroen sneller gepraat, dan hadden we hier vroeger kunnen zijn, het is onze fout niet." Hij bekeek Fenna van kop tot teen, zag haar outfit onder de capemantel en hoefde al niet verder na te denken waarom ze zo boos en verdrietig was. Hij had nu medelijden met haar. Hij sloeg zijn arm rond haar schouders om haar te troosten maar Fenna sloeg zijn arm dadelijk weg. "laat me gerust" gilde ze.
Evert wou net reageren toen twee meisjesstemmen weerklonken "Fenna, daar ben je !" Het waren Lucy en Louise, die net op tijd uit de handen van hun 'kopers' bevrijd waren. Ze liepen naar Fenna toe, omhelsden haar en begonnen terug te huilen. Evert bekeek vanop een veilige afstand de drie vrouwen, die snikkend mekander aan het opmonteren waren. "Ik laat jullie maar" mompelde hij stilletjes en toen stapte hij naar zijn collega's toe voor een stand van zaken.
"Fenna zal dit wel te boven komen", dacht hij terwijl hij nog even omkeek, "ze is sterk genoeg."
De volgende dag beloofde echter heel anders uit te draaien dan Evert verwachtte....