moordvrouw : ik heb je nodig

Evert krijgt slecht nieuws

Het was een korte nacht geweest voor het ganse rechercheteam. Evert was pas om 1 u. 's nachts thuis gekomen. Opgelucht was hij in zijn bed gekropen, Fenna en de meisjes waren terecht en die bende vrouwenhandelaars was definitief opgedoekt. Hij had nog voorgesteld om Fenna naar huis te brengen maar ze was nog steeds boos op hem geweest en uiteindelijk had één van de politieagentes haar thuis gebracht.
Intussen was het 9u voorbij. Evert werd wakker, keek naar zijn wekker en begon prompt te vloeken "fuck, fuck, ik ben al een uur te laat."
Na een snelle douche en een tas zwarte koffie kwam hij op politiekantoor aan. Er zou serieus aan de verslagen over die vrouwenhandel moeten gewerkt worden. Hopelijk was Fenna al wat beter gezind na een nachtje rust. Toen hij aan zijn bureel kwam, zag hij dat Fenna er nog niet was, meer nog, haar bureel was helemaal leeg. Hij kreeg de tijd niet om uitleg te vragen, Carla riep hem al naar haar bureau. Evert excuseerde zich dadelijk bij het binnenkomen "sorry dat ik zo laat ben, Carla, ik heb me overslapen."
Carla gebaarde hem om te gaan zitten.
"Het is niet daarvoor dat ik je binnen geroepen heb, Evert, het gaat over Fenna."
Evert bekeek haar verwonderd. "Fenna ? Wat is er met haar ?"
Carla keek triest toen ze terugdacht aan het gesprek met Fenna van die ochtend.
"Fenna heeft vanmorgen haar ontslag ingediend, Evert"
Evert geloofde haar niet. "Wat...?, hoe...?, dat meen je toch niet ?"
Carla knikte "ik vrees van wel, ik ben er zelf niet goed van."
"M...m....maar waarom dan ?" Vroeg Evert na een lange minuut stilte.
"Ze wou gewoon even haar gedachten op orde brengen, wat er gisteren gebeurd is, heeft haar enorm aangegrepen" antwoordde Carla.
"Wat hebben ze met haar gedaan eigenlijk ?" Vroeg Evert nieuwsgierig.
"Ze vertelde me dat ze verkracht is door een klant van die vrouwenhandelaar maar dat is niet de enige reden, Evert."
Evert keek Carla verbaasd aan "wat kan er nog meer zijn ?"
"Ze is die ruzies met jou beu, ze wil niet meer verder werken met iemand die haar steeds opmerkingen geeft en haar werk steeds afkeurt."
Evert reageerde verongelijkt "dus is het mijn schuld dat ze weggegaan is"
Carla merkte dat Evert boos werd, ze had nu echt geen zin in ruzie, ze probeerde hem te kalmeren. "het is niemands fout !" zei ze ferm, "Fenna wil gewoon iets anders doen met haar leven, een andere richting inslaan en wij moeten dat nu eenmaal respecteren."
"Ze komt dus niet meer terug ?" Probeerde Evert nog.
Carla schudde haar hoofd "Daar lijkt het inderdaad op."
Evert staarde voor zich uit, zijn blik was leeg, hij stond op en ging terug naar zijn bureel, nagekeken door een bezorgde Carla.
De dag verliep als in een waas. Evert kon het nieuws gewoon niet vatten. Hij had Fenna proberen op te bellen maar zoals te verwachten, had ze niet opgenomen. Hij had dan maar intensief aan de verslagen doorgewerkt om zijn gedachten wat te verzetten.
Toen hij 's avonds zijn pc afsloot en opstond, keek hij weer naar het lege bureel van Fenna. Waarom miste hij haar nu zo, ze werkte de laatste tijd meer op zijn zenuwen dan wat anders.
Evert besloot om langs haar woning te gaan. Hij hoopte dat hij haar kon ompraten opdat ze terug zou komen. Maar haar huis lag er verlaten bij. Hier was ze ook al niet.
Van pure miserie reed hij naar een bar. Hij belde een oude schoolmakker op om hem te vergezellen, hij had nu echt een goede vriend nodig. Even later zaten de twee mannen wat bij te praten over wat er allemaal in hun leven gebeurde.
Evert vertelde over zijn woelige werkrelatie met Fenna, over de gebeurtenissen die er dan uiteindelijk toe geleid hadden dat ze haar ontslag ingediend had.
Zijn schoolmakker, Jan, luisterde aandachtig naar zijn relaas.
Toen Evert opperde dat hij haar wou ompraten, deed Jan hem een voorstel. "Wel Evert, doe alsof ik Fenna ben en probeer me te overtuigen om terug te komen, wat ga je tegen haar zeggen ?"
Evert keek hem even verwonderd aan, maar nam toch het voorstel aan.
Hij begon :"Fenna, wil je alsjeblief terug bij ons komen werken, ik beloof je dat ik me beter zal gedragen."
"Niet goed, opnieuw", riep Jan.
Evert zuchtte en herbegon zijn openingszin :"Fenna, zonder jou is het minder leuk en stil op bureau, ik mis mijn werkmaatje."
Jan sloeg zijn hand voor zijn ogen "Het is erger dan ik dacht, het is zelfs heel triestig"
"Ben je me nu aan het uitlachen, Jan ?" vroeg Evert kwaad.
Jan schudde het hoofd "ik zou eerder moeten wenen, Evert, jij kan zelfs de juiste woorden niet over je lippen krijgen."
Evert keek hem niet-begrijpend aan "welke woorden dan ?"
Jan keek zijn vriend recht in de ogen en antwoordde bloedserieus op zijn vraag : "de woorden :  Ik heb je nodig, Fenna "