Life In Middle Earth

8

Eindelijk zijn we op het land aangekomen. Ik help de kinderen uit het bootje stappen en hun aandacht is al snel door iets anders aangetrokken.
'Papa!'

Ze rennen naar Bard toe en omhelzen hem. Ik lach naar ze en Legolas komt naast me staan. Bard en de kinderen lachen terug naar ons. Legolas pakt mijn hand en we gaan ergens zitten. Onze aandacht word al snel getrokken als alle mensen bij elkaar staan te juichen. We staan op om te kijken wat het is.

We draaien ons weer om als we hoefgetrappel horen. Er komt een elf aan op een paard, het is een elf van Mirkwood.

'Legolas, je vader vraagt je om terug te keren. Hij is bezorgd.'

Legolas kijkt even naar mij.

'Er is geen plek in Mirkwood voor Marwa.'

Zegt hij dan. Ik slik en Legolas kijkt boos naar de elf.

'Als er geen plek is voor Marwa, kom ik ook niet meer terug. Zeg dat maar tegen hem.'

'Zoals u wilt.'

Antwoord de elf dan. Hij draait zich om en galopeerd weer weg. Legolas komt naar mij toe lopen en drukt me een kus op mijn hoofd.

'Je hoeft dit niet te doen hè?'

Zeg ik tegen Legolas. Hij kijkt me aan.

'Ik doe dit voor jou. Ik wil geen leven leiden zonder jou!'

Ik lach naar hem en geef hem een knuffel. We draaien ons om en zien de dwergen weer weg varen. Legolas keert zich tot Bard en praat met hem. Ik zwaai de dwergen uit en maak daarna mijn zwaard en messen schoon. Even later komt Legolas naast me zitten.

'Ze willen naar Dale gaan. Waarschijnlijk zullen er meerdere volkeren naartoe trekken als ze weten dat de draak gedood is.'

Ik knik en sta op.

'En wat doen wij?'

Legolas pakt zijn zadel en legt hem over het rug van zijn paard.

'Ik heb nog wat af te rekenen met een van die orks. Bolg. Ga je mee?'

Ik knik en help hem met het opzadelen van zijn paard. Ik geef hem nog een appel en geef Legolas nog een stukje lembas. Daarna stappen we op en rijden we weg.

'Waar gaan we heen?'

Vraag ik na een tijdje.

'We gaan naar Angmar.'

Antwoord hij. Bij het laatste woord hou ik hem beter vast.

Het landschap begint te veranderen van bomen en groen, naar bergen en kaal. Bij de laatste boom zet Legolas zijn paard neer en gaan we te voet verder.

We zijn een berg op gelopen en kijken van achter een stuk rots naar Angmar.

'Mijn moeder is hier overleden.'

Zegt hij dan. Ik kijk hem met schrik in mijn ogen aan. Voor de eerste keer zie ik verdriet in zijn ogen.

Ons moment wordt plotseling gestoort door een grote groep vleermuizen die over ons heen komen vliegen. We bukken om ons niet te laten zien. Als we weer omhoog komen zien we allemaal orks uit gaten in de grond komen.

'Ze hebben aardwurmen. We moeten snel zijn, kom we gaan.'

Ik kijk nog een laatste keer naar de orks en daarna ren ik achter Legolas aan. We rennen naar zijn paard toe en maken hem los. We stappen snel op en rijden richting Erebor.

❤

Bedankt voor het lezen van dit deel! X