Bizim Hikayemiz(TAMAMLANDI.)

XI.Bölüm

Bölüm şarkısı: Toygar Işıklı-Pera ~unut

3 yıl önce

İnsan kendini bir uçurumun kenarından atmaya yaklaşıp son adımda vazgeçirten insanlara ihtiyaç duyardı. Bir daha uçuruma gitmemeye söz verirdi hayatına geri dönerdi.

Bende uçuruma sürükleyen Ataydı. Aslında tam o değildi. Bendim sebebi.... Bu aşkı yaşamamlıydım. Onu hayatımda en büyük yere koyardım herşey ona bağlıydı. Beni bırakıp gitmesi ile beni uçuruma sürüklemişti. Hayatımı yapboz gibi bozup tamir ediyordu. Onun açtığı yaraları sadece o tamir ediyordu.Artık eksik kalmaya alışmıştım. Onun bana bıraktığı can kırıklıklarını bir yerde bırakıyordum. Evet günlüğüm bugün bunları yazıp yeni hayatıma başlangıç yapacağım. Hissettiğim aşkı unutamam ama artık o aşk yaşanmayacak. Kendime geldim.

Bugün alışveriş yapmaya zorlamıştı Beyza. Oldum olası alışveriş yapmaktan nefret etmişimdir ne kadar işe yaramaz bir insan olduğumu hatırlatıyordu bana.  Evde oturup dinlenmek varken bunları yapmak çok saçmaydı. Beyzaya göre ben dün partisini çok güzel hazırlayıp mahvetmiştim. Haklıydı bu yüzden alışveriş yapmaya katlanıyordum. Dün ağlamaktan kafam ağrıyordu ve birkaç şey içmemde buna eklenince uyumak isteğim artıyordu. Alışveriş yaparken Beyza dolaştı bende bir yer bulup gözlerimi dinlendirdim. Gözlerimi açtığımda onu görüyordum dün onun beni aradığını hatırlıyordum ama ne yaptığını hatırlamıyordum. Şimdi de o geliyordu  gözümün önüne.  Beyza ne kadar yanımda olsada kafamı ona veremiyordum o da bunu  anlayıp birkaç mağazaya girmişti sadece. Şimdi o mağazaların birinde gökkuşağı renklerini barındıran dar kesim bir bahar elbisesi deniyordu gerçekten güzel bir elbiseydi. Onu alıp eve doğru yürüdük aslında yürümezdik ama kafamızı dağıtmak için yürümek iyi gelirdi.

Hava bulutlu gözüksede güneş kendini gösteriyordu. Yürümek için ideal bir havaydı.

Yorulma sinyali alınca eve az kalmıştı. Eve girmemle odama geçmem bir oldu.  Kafamın ağrısı gitmişti ama yırulmuştym fazlasıyla. Skinny jeanımı çıkarıp evde rahatlıkla giydiğim eşofmanlarımı polarımı ve pufuduk terliklerimi giyip yatağıma geçtim. Kulaklıklarımı alıp yattım. Bu aralar fazlasıyla dinlediğim model ve pera yı açtım. Bu şarkılardan vazgeçemiyordum. Yavaş yavaş kendimi uykuya bıraktım.

Gözlerimi açtığımda karşımda acele içinde biriyle konuşan Beyzayı görmem bir oldu. Ne oldu diye merak ettim. Ona sorardım ama önce uyanmamı fark etmesi gerekiyordu. Sonunda konuşması bitince bana döndü biraz sinirli gözüküyordu eski telaş hali bitmişti. Ne olduğunu anlayamamıştım. Onu sinirlendirecek şeyler benim ilgi alanım değildi onu tüm mağazaları alt üst edip son bir umutla aradığını bulup onu da son  anda birine kaptırmasıydı çok saçmada olsa başka sebep olarak dedikodu olabilirdi.

Karşıma geçtiğinde yavaş yavaş sakinleşmişti.

Bana bunu nasıl söylemezsin?

Neyi?

Furkan'ın Aralı sevmesini...

Sen nasıl öğrendin?

Furkan arayıp ne yapması gerektiğini sordu.

Sen ne söyledin?

Birşeyler dedim. Önemli değil.

Niye bana kızgın boğa gibi bakıyordun?

Bu kadar önemli meseleyi benden sakladığın için.

Önemli değil. Kendi  başına halleder bu aralar onunla uğraşamam.

Anladım. Hadi kahvaltıya inelim.

Bence de. Bu saatte beni bu yüzden uyandırabilirdin sadece.

Beraber odamdan çıkıp merdivenlerin olduğu koridorda yürüdük. Genelde mutfak da kahvaltı yapardık ama haftasonu klasiği olarak balkonda yapıyorduk kahvaltıyı.

...

Kahvaltı bitince  işde giyindiğim kalem eteğim ve gömleğimle hafif bir makyaj yapıp aşağı indim.  Artık kendi işimde çalışıyordum çünkü babam ilerleyen birkaç yıl içinde işlerin başına benim geçmemi doğru buluyordu. Kardeşim pek ofise uğramadığı için ben işlerin başına geçicektim. Sorun değildi benim için oldukça hırslı ve işimi severek yapardım her zaman. Patron olunca biraz daha zor olucaktı bunlara dayanabilirdim. Kendimi işime adamak benim için çok güzeldi hep dersler ve ofis arasında bir hayat  geçirdim.

Anahtarlıklarımı alıp bu hafta hiç gitmediğim ofisime doğru arabayı sürdüm.

Ofis her zamanki hali ile beni birçok iş için bekliyordu.  İlk olarak Alisanı çağırıp bir kahve istettim. Ofisimde kahvem gelene kadar birkaç dosyaya göz attım. Gelmediğim günler birikmiş olan imzaları atıp kahvemi içtim. Aslında çok dosya yoktu ama çok küçük puntoda yazıldığı için bayağı tuttu bunları halletmem saate baktığımda çoktan öğle arası gelmişti.  Telefonumu alıp aşağıdaki büfeye indim.

Tamam.  Haklısın söylemem gerekiyordu. Artık susacak mısın?

Büfeye inerken Beyza arayıp yemeği beraber yemek istediğini söylediği için onunla beraber bir kafeye gelmiştim. O gelmeden önce kafeyi incelemiştim. Kafe gayet sakin bir dizayna sahip sıradan bir kafeydi. Burasının işlek olmasını istiklal caddesinin üstünde olmuş olması sağlıyordu.  Beyza gelince yemeklerimizi yiyip kahve içmeye gittik. Kahve içerken de birazcık konuşuyorduk. Sabahki olayı hala kafasına takıyordu. Olayı ona söylemediğim için özür dileyerek kapatmak istiyorum ama şuan ben Aralla Furkan'ı akşam buluşmak için ikna ediyordum.  Sonunda ikna edebilmiştim akşam 5de buluşcaktık. Gerçekten bu kız onun istediği herşeyi yaptırabiliyordu. İşlerimi halledip ofisten ayrıldım. Akşam için hazırlanmak için birkaç mağazaya girdim. Benim alışverişim o kadar uzun  sürmüyordu.  Şuan nasıl giyineceğimi bilmiyordum. Bir kafede buluşacağımız için klasik rahat giyimimden bir şeyler seçip giyindim.  Alışveriş boşu boşuna zaman kaybıydı. Herşeyimi hazırlayıp Aralın beni beklediği lafeye gitmek için arabama indim.  Babam bana siyah bir bmw almıştı. Eski arabamda güzeldi ama bu benim en sevdiğim arabalardandı. Arabama bindiğimde yine benim ikizim rahat bırakmadı evde olmadığı için ne yaptığımı merak etmiştir. Bu sefer onu daha fazla merak ettirdiğim için açmayıp yola doğru çıktım. Yolun belli bir kısmını gittikten sonra yine beyza aramalara devam ediyordu. Artık açmaya karar verdim. Ne kadar inatçı bir kızdı bu? Arabayı bir kenara çekip açtığımda duyduklarımla şok oldum. Hemen arabayı çalıştırıp beyzanın yanına gittim. Kendime daha önce açmadığım için saydırıyordum. Hızımı en üst seviyeye alıp bir an önce yetişmeye çalıştım. 5 dakika sonra varabilmiştim. Bu araba olmasa daha geç gelirdim. Gördüğüm manzara ile olduğum yerde kaldım. Adım atamıyordum.

Arkadaşlar,
Hikayeme verdiğiniz destek için çok teşekkür ederim. Uzun zamandır bölüm atamıyordum. Bu sefer uzun bir bölümle telafi ettim. Daha hızlı bölüm atacağım. Okuyup votelerseniz sevinirim...😘😘😘