Bizim Hikayemiz(TAMAMLANDI.)

Hastane

Bölüm şarkısı: Son feci bisiklet~ Bikinisinde astronomi

Bu bölümü Purplefatmanur a ithaf ediyorum yeni kapağım onun emegi inşallah beğenirsiniz bölümü

Keyifli okumalar

İnsan en yakınları için kendini feda eder yeter ki onlara birşey olmasın diye. Onlar mutlu ise kendi de mutlu olurdu.  Bir dost her zaman iyi gelirdi. Kendini umutsuz bir vaka veya son umudunu da kaybetmiş bir insan olarak görünce tek istediğin sana destek olabilecek bir dost omzunda ağlayabilecek bir kardeşin olması. Bazen kan bağına bile gerek kalmaz kardeş olmak için çünkü öyle dostların olur ki hayatta onlar için allahın aynı aileden yaratmadığı kardeşlerin dersin. Benim için de Aral öyleydi Beyza kadar kardeşimdi o hep kırılmış bir haldeyken bana yardım eder yaralarımı sarardı.

Şimdi hastane koridorlarında bir o yana bir bu  yana ilerliyordum aldığım haberle buraya bile nasıl geldiğimi bile bilmiyordum.

İlerleyen saatle güneş yavaş yavaş kayboluyordu yerini hızlı bir şekilde karanlığa bırakıyordu. Hava yavaş yavaş karanlığa bırakıyordu kendini ama karanlık bizi daha hızlı kucaklıyordu. Öyle hızlı kendine çekiyordu ki  karanlık güneşle saklanmış mutsuzluklarımızı ortaya çıkarıyordu   karanlık bizi avutuyordu kimsenin görmemesi kendini rahat hissettiriyordu.

Hava nın kararması ile bahçeye bile çıkamıyordum tek başıma loş ışık veren bir aydınlatmanın olduğu koridorda arabada yaptıklarımı düşünüyordum. Kendi kendime kızıyordum nasıl kardeşimin telefonuna cevap vermedim diye. Şimdi yanımda olmasını ve şımarıklıklarına devam etmesini ne kadar çok isterdim. Ama o kendisini bağlayan bir çok anlamsız kablolarla yoğun bakım ünitesindeydi. Eve gelirken bana haber vermeden Aralın yanına gitmiş onu hazırlamıştı. İnsanları süslenmeyi süslenmeyi çok seviyordu yine rahat durmayıp gitmiş kızı hazırlamıştı. Hazırlıklarını tamamladıktan sonra dışarı çıkıp kafeye gelmeye kalkmıştılar. Yolda benimle konuşurken bir kaza olmuş ve Beyza ile Aral yaralanmıştı. Beni de onları kurtarmaya gelen kişi aramıştı. Aral ve Beyza nın bu hale geldiğini görmek gerçekten kalbimi acıtmıştı. Hep etrafına mutluluk saçan iki genç şimdi insanları üzüyordu. Onlar için ne kadar üzülsem de doktorların yaptıkları sadece etkiliyordu. Zaten onları bulan çocuk kendini suçlu hisseddiği için bu hastaneye getirmese durumları bu kadar iyi olmazdı bayağı lüx bir hastaneydi burası. Buraya getirmesi onların sağlığına iyi etki veriyordu.

Emre;

Böyle bir kazayı hiç düşünemiyordum biraz öfkemi atıp rahatlıyacaktım ama sonuçları ağır bir kaza oldu. Şuan bir yoğun bakım ünitesinin bekleme sandalyelerin de oturuyordum. Bir an önce iyileşmelerini istiyordum. Burada iki insanın iyileşmelerini bekliyordum. Bunu yapmam bir kaç sene hapis yatmam veya hayatımın mahvolması ile alakalı değildi. Onlar ayağa kalktıklarında da cezamı çekebilirdim. Asla bir insanı öldüremezdim şu dünyada tek yapmamam gereken şey benim için buydu.

Ölüm....
Bu dört harf benim için  tehlikeliydi. Hayatımdan almaması gereken kişileri  almıştı. Başkasının hayatından da alamazdım. Keşke bu kadar hız yapmasaydım.

Olay anı

Aral'ın ağzından;

Ne giyinsem bilemiyordum beyza olmasa nasıl hazırlanacaktım geldi hemencecik hazırladı beni. Ben onlara gidip Larayı alıp kafeye gidecektim. Beyzayla dışarı çıktık. Hava soğuk olduğu için biraz daha kalın giyinmeye özen göstererek kıyafetlerimi seçtik. Hava biraz soğuktu ne kadar ilkbahar gelmiş olsada.

Arabam tamirde olduğu için taksi durağına kadar yürümeye karar verdik. Beyza yürümek istedi aslında bana kalsa taksiyi çağırıp giderdik. Evden çıkıp yolun karşısındaki taksi durağına doğru gittik. Karşı tarafa geçmemiz gerekiyordu. Bize doğru bir araba geliyordu ama o gelene kadar geçeriz diye düşündük. Tam geçereken araba hızlandı ve bir anda her yer karanlık oldu.

Beyza;

Aral'ın hazırlanmasına yardım etmek istiyordum. Çünkü Furkanla karşılaşınca çok güzel olmasını istedim. Onun hazırlığını tamamlayıp dışarı çıktık. Aral taksi çağırıyım dedi ama ben bu mutlulukta yürümek istedim. Onu ayarlayıp dışarı çıktık. Hava da güzeldi şansıma. Biraz yürüdükten sonra karşıya geçmemiz gerekiyordu. Aral benim biraz önümde yürüyordu. O katşıya doğru adım atınca bende karşıya geçmek için onu takip ettim. Ben biraz yavaş yürüyüp telefonumla uğraşıyordum. Bir anda bir çarpma sesi duydum ve sonra her yer karanlığa kayboldu.