Het verhaal van een meisje dat verliefd werd op de verkeerde. (COMPLETED)

Deel 4

Oh wauw! Ik word echt heel blij van al die lezers en ook nog weer votes en reacties erbij! Dit had ik nooit verwacht. Hier is dan het volgende deel.

p.s. Het plaatje dat bij het verhaal hoort is getekend door mijn zusje, dankje zus!

***

Ik was die vrijdagavond erna alleen thuis en toen Bonno ineens weer voor het raam stond schrok ik me dood. Natuurlijk had het idee dat hij misschien wel echt kwam de hele week door mijn hoofd gespookt, maar eigenlijk had ik het niet verwacht. Ik duwde Lexie opzij, die uitgeput na een potje stoeien met mij in slaap was gevallen en rende naar de gang. Toen ik de deur opendeed en hij daar breed grijnzend en tegelijkertijd een beetje verlegen met zijn handen in zijn zakken stond, moest ik moeite doen om me niet net zoals vorige week in zijn armen te gooien. Hij nam me brutaal op met zijn bruine ogen en lachte.

‘Heb je weer met je hond liggen vrijen?’

‘Als jij dat zo wil noemen, ja, hoezo?’ vroeg ik verbaasd. Bonno gaf een knikje richting mijn hoofd en ineens herinnerde ik me dat ik net had liggen stoeien met Lexie. Snel rende ik de trap op naar de badkamer en keek in de spiegel. Mijn haar zag eruit alsof ik net uit bed kwam! Ik kon wel door de grond zakken, had ik zo de deur opengedaan voor Bonno? Ik bedacht me dat ik de deur nog open had laten staat en dat Bonno nog buiten stond. Snel pakte ik een kam en borstelde mijn haar weer een beetje stijl. Toen ik klaar was hoorde ik voetstappen op de trap en Bonno verscheen bovenaan de trap.

‘Ach jammer, ik vond het je wel leuk staan’, grinnikte hij. Ik stak mijn tong uit.

‘Wat is jouw kamer?’ vroeg Bonno terwijl hij de deuren in de hal bestudeerde. Ik ging razendsnel in mijn hoofd na of ik nog onderbroeken of bh’s op mijn kamer had rondslingeren, maar volgens mij was het veilig, dus wees ik hem de deur van mijn kamer aan. Bonno keek bewonderend mijn kamer rond. Ik heb geen grote kamer, eigenlijk is hij best wel klein en vierkant. Maar Roosmarijn, met haar goede ideeën, stelde voor om de muur te behangen met posters en plaatjes in plaats van verf. We zijn er de hele middag druk mee geweest en het resultaat is geweldig. Twee van de vier muren zitten vol met foto’s van mij met mijn vriendinnen en van Romeo en Lexie, en met plaatjes van mooie landschappen, bloemen, piano’s, gitaren en andere leuke dingen. Er is geen centimeter meer vrij.

‘Wat een leuke foto’s’. Bonno bleef lachend staan bij een foto van afgelopen zomer, waar Roosmarijn en ik in ons bikini’s opstaan nadat we elkaar helemaal hadden ingesmeerd met modder. Ik vond dat het tijd werd om weer naar beneden te gaan.

Romeo en Lexie kwamen Bonno vrolijk kwispelend begroeten en gelukkig nam hij even de tijd om ze te aaien, als hij niet van honden zou houden… Dan wist ik nog niet wat ik gedaan zou hebben.

‘Ze moeten nog even naar buiten, ga je mee?’

Even later liepen we naast elkaar de oprit af. Hij liep zo dicht naast me dat onze schouders elkaar raakten bij elke stap. En ineens pakte hij heel voorzichtig, bijna verlegen, mijn hand vast. De kriebels in mijn buik welden op en ik moest me concentreren op de stoep om door te blijven lopen. De ene voet na de andere, rechtuit, Lexie en Romeo volgen… Ik liep hier gewoon hand in hand met Bonno! We zwegen bijna de hele weg en ik haalde met tegenzin mijn hand uit de zijne toen ik de voordeur open moest maken. Binnen keek Bonno bewonderend naar mijn piano.

 ‘Is dat jouw piano? Ga je nog wat voor me zingen?’

Ik keek hem aan en wilde weigeren, maar hij daagde me uit met zijn ogen en glimlachte zo lief, dat ik niets anders kon dan naar de piano lopen en me op de kruk laten zakken. Lexie trippelde meteen achter me aan en kwam enthousiast naast mijn kruk zitten. Dat doet ze vaker. In tegenstelling tot Romeo, die altijd ligt te janken in z’n mand als ik pianospeel, geniet Lexie van elke noot. Ik probeerde met te concentreren op de witte en zwarte toetsen en niet naar Bonno te kijken en het lukte me om de eerste akkoorden te vinden. Toen ik eenmaal begonnen was, ging het vanzelf. Ik ging op in de muziek en voelde me heerlijk. Ik durfde zelf te gaan zingen, terwijl Bonno naast de piano stond! Het ging prima, tot Bonno naast mij op de pianokruk kwam zitten en een hand op mijn been legde. Mijn vingers trilden en ik pakte het verkeerde akkoord. Ik probeerde het weer op te pakken, maar hij streelde met zijn neus langs mijn wang en ik raakte volledig de kluts kwijt.