Het verhaal van een meisje dat verliefd werd op de verkeerde. (COMPLETED)

Deel 5

Wauw!! Mijn reads, votes en reacties schieten ineens omhoog! Ik was super verrast en heel blij!

Daarom nu snel het volgende stuk. Ik ben nu ongeveer op de helft van mijn verhaal, hij is niet super lang. Ik hoop dat jullie het leuk blijven vinden!

***

Die maandag lukte het me vreemd genoeg, hoe moeilijk ik het ook vond, om Bonno te negeren. Het laatste lesuur kwam hij naast me zitten.

‘Nou, vertel op, waarom kijk je me de hele dag al niet aan?’

Ik ontplofte bijna toen ik de zelfvoldane grijns op zijn gezicht zag.

‘Haal die grijns van je smoel.’

Bonno grijnsde eerst nog breder, maar toen hij zag dat ik het meende, keek hij verbaasd.

‘Wat is er toch?’ vroeg hij.  Ik negeerde hem en keek uit het raam, in een poging mijn tranen tegen te houden. Ik hoorde hem zuchten en opstaan, toen ik omkeek zat hij weer op zijn eigen plek en begon de les.

Na het laatste uur, terwijl ik alle boeken in mijn kluisje aan het proppen was, stond hij ineens weer naast me.

‘En nu ga je me vertellen waarom je me negeert.’ Hij pakte mijn schouders en ik moest hem wel aankijken. Zijn bruine ogen stonden serieus en oprecht verbaasd.

‘Ik was ook in Luna’s zolder, zaterdagavond’, fluisterde ik. Ik verwachtte dat hij zou schrikken, maar hij keek alleen nog maar verwarder.

‘Ik heb je gezien, daar’, hintte ik. Maar hij leek het nog steeds niet te begrijpen.

‘Ik heb je verdomme zien zoenen met die blonde tuthola!’ schreeuwde ik. Meteen keek ik om me heen of niemand me gehoord had, maar iedereen was bezig zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Toen ik weer naar Bonno keek zag ik dat hij eindelijk begreep waar ik het over had, althans, hij zag er geschrokken uit, dus ik dacht dat hij het begrepen had… Ik rukte me los uit zijn handen, sloeg met een klap mijn kluisje dicht en liep naar de uitgang van school.

Ik stak net mijn sleutel in mijn slot, toen ik zag dat mijn band zo plat als een velletje papier was. Ik zuchtte. Hier had ik dus absoluut geen zin in. Ik had net de langste, saaiste en vermoeiendste schooldag in mijn leven gehad en ik wilde naar huis en in bed. Het was ook vet koud en ik zat hier met een lekke band… Ik bukte en zag dat er een enorme scheur in mijn band zat, dit had zeker weten iemand met opzet gedaan.

‘Ha Rooie, lift nodig?’ Ik schrok me een ongeluk toen Bonno’s fiets ineens vlak naast me stond, met hem erop!

‘Nee, ik red me wel.’ Ik had bijna drie weken ontzettend hard mijn best gedaan om hem te negeren, maar nu was dat helaas niet mogelijk omdat er behalve wij tweeën niemand meer op school was.

‘Nou, zo ziet het er niet uit. Laat eens kijken? Nee, die kun je echt niet zomaar weer oppompen hoor…’ Hij sprong weer op zijn fiets en keek me vragend aan. Ik stond daar, met mijn tas in mijn hand naar zijn mooie ogen te kijken en ik wist niet wat ik moest zeggen.

‘Nou, spring achterop.’

Ik keek naar zijn bagagedrager, die er niet was.

‘Eeh, hoe?’

‘Grapje, je mag op de stang, als je durft.’ Hij trok zijn wenkbrauwen uitdagend op. Met een zucht gaf ik hem mijn tas en ging voorop de stang zitten.

‘Zit je goed?’

‘Ja, fiets nu maar’,  ik probeerde kortaf tegen hem te doen, maar hij had allang door dat hij me veel te makkelijk voor zich kon winnen.