Child of Death - SURVIVE

10. Ik ga gezellig shoppen met de skeletten

Na een uurtje lopen zijn we in de stad aangekomen. Ik storm meteen de eerste de beste kledingwinkel in en Ravel loopt zuchtend achter me aan.

Ik let niet echt op de kleur of print van de kleren, maar grijp een jeans en een T-shirt in mijn maat. Ravel houd me tegen en wisselt het rode T-shirt voor een zwarte in.

"Minder opvallend." Zegt hij. Ik haal mijn schouders op en ga op zoek naar een vest en een jas. Het is dan wel zomer, maar in denk dat warme kleren overal wel van pas komen.

Ravels plan is namelijk dat we niet terug gaan naar Nederland. Dat zou te goed voorspelbaar zijn en is te gevaarlijk. Hij zegt dat we gewoon binnen Frankrijk blijven rondtouren tot dat we goed voorbereid zijn.

Op wat? Geen idee. Hij wou het niet zeggen. Ik snap nog steeds niet echt waarom ik me niet gewoon opoffer en het allemaal veel makkelijker maak. Maar ik weet ook dat ik daar veel te egoïstisch voor ben.

Ik vind een leren jack aan een kapstok en pak hem eraf. Die lijkt me wel goed. Wat heb ik nog nodig? Een pyjama! En een tas! Ik loop naar de andere afdeling en Ravel loopt achter me aan.

"Hohoho, kalm aan zusje." Zegt hij. Het ergert me dat hij me zusje noemt, maar waarschijnlijk zou ik het heel erg missen als hij het niet meer zou doen. "We gaan niet al ons geld hier uitgeven."

"Jou geld zul je bedoelen." Zeg ik terwijl ik gewoon verder zoek naar een leuke pyjama. Niet dat ik persé een leuke wil, maar tenminste geen totaal belachelijke.

"Nee. We delen. We hebben het toch van onze vader gekregen? Wat vind je van deze?" Ravel pakt een zwarte pyjama met allemaal doodshoofden erop. Ik werp hem een dodelijke blik toe. Ravel geeft me geen kans om te protesteren en neemt hem mee naar de omkledehokjes. Hulpeloos loop ik achter hem aan. Doodshoofden. Tsss.

"Ik zoek nog wat andere spullen, maar ik blijf in de buurt." Zegt Ravel en werpt de pyjama in de hoek van het hokje.

"Waag het niet naar binnen te komen!" dreig ik. Ravel draait zich om en loopt weg.

Ik pak snel de kleren en pas ze. Ze passen allemaal, en volgens mij heeft Ravel ermee geprutst, want mijn jeans is veel donkerder geworden. Maar mij maakt het niet zo veel uit. Ik zucht en kijk naar de pyjama. Ik trek hem aan en kijk in de spiegel.

Het ziet er best... leuk uit. Ik geef me over leg ze op een stapeltje. Opeens besef ik dat ik nauwelijks nog ondergoed heb. Gênant...

Ik trek snel mijn oude kleren aan en hang het bordje van mijn hokje op 'bezet' terwijl ik naar het ondergoed loop. Ik gris een set onderbroeken en sokken mee en ga dan weer naar mijn hokje toe. Ik heb een tas nodig. Mijn ogen flitsen naar de spiegel.

En een haarborstel.

Ik loop naar de ingang, waar ik verwacht dat Ravel is. Ik heb gelijk Daar staat hij, met twee tassen en nog heel wat spullen in zijn handen. Een ondeugende glinstering speelt in zijn ogen, terwijl hij probeert alles vast te houden.

Ik schiet in de lach. In zijn haar hangt een haarborstel. Ik loop naar hem toe en bevrijd de borstel uit zijn kluiterige haar.

"Heb je die voor jezelf gekocht?" Vraag ik, nog steeds lachend. Ik neem een paar van zijn spullen af, zodat we allebei even veel dragen.

"Deels." Geeft Ravel toe. "Laten we naar de kassa gaan."

Ik knik en we lopen samen naar de kassa. We rekenen af en Ravel legt een briefje van 100 op de tafel. Een beetje schuldig kijk ik naar mijn kleren. Ik heb niet eens naar de prijs gekeken.

"Maakt niks uit." Zegt Ravel zacht naast mij. Ik glimlach opgelucht en knik.

We lopen de winkel uit, met twee volle tassen. Vrijwel meteen word ik van de zijkant geslagen en val ik tegen Ravel aan, op de grond. Mijn hoofd slaat op de grond maar – onmogelijk! – ik verlies mijn bewustzijn niet. Mijn knie schaaft over de grond en begint pijnlijk te branden. Ook mijn hand is een halve schaafwond geworden. Ik kijk op om te zien wie ons aanviel.

Als ik ze zie kan ik geen gil meer onderdrukken. Achter me komt ook Ravel overeind, maar ik ben te geschokt om te kijken hoe het met hem gaat.

Voor me staan drie skeletten. Geen skeletten zoals in een biologie lokaal, maar echte, bewegende skeletten die zeker weten door De Dood gestuurd zijn. Hij heeft weer voor het special effect gezorgd: Zwarte rook om de voeten, lichtgevend rode ogen.

Ravel komt naast me staan – nee, wacht, voor me.

"Verdwijn." Zegt hij met zo veel prioriteit in zijn stem dat ik meteen zou gehoorzamen. Maar de skeletten lijkt het niet te deren.

Je bent onze meester niet meer, Vivere. Sissen ze. Hun kaken bewegen niet, dus ik neem aan dat ze een mentale manier van communiceren hebben. Maar ze hebben geen hersenen... Hoe kan dat?

Ik durf weer naar Ravels gezicht te kijken en schrik. Zijn gezicht is bleek. Bleker dan normaal. Een streep bloed loopt vanaf zijn slaap naar beneden, maar verder lijkt hij geen ernstige verwondingen te hebben.

Aangezien hij niet echt acties doet om ons te redden, begin ik maar te improviseren.

"Hey... Skeletten... Weet je... uhm..." shit. Wat ben ik hier slecht in. "Willen jullie niet een paar kleren kopen? Is het niet koud in je blootje?" Ik giechel hysterisch. O nee, ik mag nu niet hysterisch worden van de paniek.

Orcus... sissen de skeletten. Ze negeren mijn opmerking totaal. Weet je dat Orcus een andere naam was bij de Romeinen voor Pluto, de god van de onderwereld? Als Orcus strafte hij de mensen. hij stuurde ze naar het gedeelte van de onderwereld waar mensen heen gingen die zich slecht gedroegen in hun leven op aarde. Daar werden ze voor eeuwig gestraft. De skeletten maken enge sissende en krakende geluiden. Het duurt een tijdje voordat ik doorheb dat ze lachen. Maar je voornaam is Elysion. De plaats waar degene heengingen die goed geleefd hebben. Hemel Hel. Wat een mooie naam... Waar zal jij heen gaan?

"Nergens." Sist Ravel en gaat voor me staan.

Oh... Vivere... Jij hoeft niet te twijfelen. Jij zult voor altijd gestraft worden voor je zondes. Sissen ze. Ze komen steeds dichterbij en angstig grijp ik Ravels mouw vast.

Vaarwel wereld.

---------------------------------------------------

CLIFFHANGER MOEHAHAHAHAHAHAHAHAAAAAAA!

JA, ik moet gaan. En ik hou de spanning er op :)

Ik hou ook van jullie, hoor :D

xx ~ Fauna

PS: Wisten jullie dat over Orcus? Ik had het nooit geweten zonder Heroes of Olympus van Rick Riordan. Een heilig boek.