Child of Death - SURVIVE

14. Ik zit midden in een gedicht.

Terwijl ik daar huilde in de kou, zelfs zonder kampvuur, aangezien ze dat uit hadden gedaan, vroeg ik me af waarom Ravel zo boos was. De wind ruiste door de bomen, blies dwars door mijn zwarte vest heen en bezorgde me rillingen over mijn hele lijf. Ik huilde al het verdriet en alle schok van de afgelopen dagen eruit, maar er bleef maar meer komen.

"Ze zeggen dat huilen helpt." Zei een stem uit de duisternis. Ik kromp ineen, ik had niet verwacht dat er nog iemand zou zijn. Maar blijkbaar had ik het mis.

Felix kwam naast me op de grond zitten en ik probeerde mijn snikken in te houden. In het zwakke schijnsel van de maan zag ik dat hij zijn hoofd schudde. "Ik weet het niet." zei hij.

Ik fronste en vergat even om verder te huilen. "Wat weet je niet?"

"Of het helpt." Hij aaide over Munins schouder. "Maar het kan nooit kwaad om het te proberen, niet waar?" 

Ik nam het op als een teken dat ik verder moest huilen, dus dat deed ik dan ook. Na een tijdje voelde ik een aarzelende hand op mijn schouder. 

"Vertel me nou eens precies waarom je huilt." Zei Felix. Misschien had ik het mis. Misschien mocht hij me wel, waarom zou hij me anders troosten?

Ik haalde diep adem en probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen, aangezien ik al zat te hikken als een paard. Kan een paard de hik hebben?

"Ravel is boos op me. Dat had je toch wel door?" Zeg ik met een trillende stem. Ik slik en probeer een opkomende snik te onderdrukken. Het mislukt hopeloos. 

"Maar waarom is hij boos op je?" Hij vroeg het alsof hij het antwoord al wist, maar het maakte me niets uit. Ik vond het best. Misschien hielp het wel, en als niet zou het toch geen groot verschil maken.

"Ik zei dat hij creepy was." Wat ook waar is. Maar het is geen belediging. 

"Dat heb je al vaker gezegd." Merkte Felix op. Ik keek hem verbaast aan. "Hoe weet je dat?"

"Jason en ik volgden jullie al een tijdje." Vandaar dat ze zo snel in de buurt waren en als superman en spiderman ons leven konden redden. Felix vervolgde zijn vragenrij. Kom op zeg, ik zat niet in een verhoor! 

"Wat was er deze keer anders aan?" Vroeg hij. Ik dacht na. De laatste keer had ik het gewoon opgemerkt. Het was een constatering, geen belediging. Ik haalde mijn schouders op. 

"Denk er maar over na." Zei Felix en stond op. "En nu ga je slapen. Morgen is alles beter."

Ik luisterde naar hem en terwijl ik naar de tent liep bedacht ik hoe volwassen Felix was. Anders dan Ravel, die al zeventien leek door zijn zelfstandigheid. Felix wist hoe je iemand moest troosten, net zo als mijn vader.

Ik kroop de tent van Ravel en mij binnen en ging in mijn slaapzak naast Ravel liggen. Hij lag op zijn zij, met zijn gezicht op de tentwand gericht. Ik wist dat hij wakker is. Alles aan hem verraadde het: Zijn gespannen houding, zijn onregelmatige ademhaling en natuurlijk het feit dat zijn ogen open waren.

"Ravel?" Fluisterde ik zacht.

Hij reageerde niet. Ik wist honderd procent zeker dat hij me had gehoord.

Met precies dezelfde zekerheid wist ik ook dat deze 'ruzie' niet zo snel voorbij zou zijn.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd was Ravel al wakker. Ik had geen idee hoe laat het was, maar ik was uitgeslapen. Hoe uitgeslapen je tenminste kon zijn als je de hele nacht door nachtmerries geplaagd werd.

Ik opende de rits van de tent en liep volledig aangekleed (ik had me de vorige avond niet omgekleed) mijn tent uit en de grote tent in. 

Ik zag Ravel bij de ingang met Jason praten, die heel wat meer op zijn gemak leek dan de vorige dag. Ik dacht erover na om naar hen toe te lopen. Ik wou het wel, maar ik durfde het niet. Ik was zó bang dat Ravel me niet zou accepteren. Dat hij nog steeds boos was.

Als ik het niet probeer, lukt het in ieder geval niet. Dacht ik en na één keer diep inademen liep ik naar de twee jongens toe. Toen ik dichterbij kwam draaide Ravel zijn hoofd naar me om, alsof hij me had horen komen. Voorzichtig glimlachte ik vol schuldgevoel.

Ravel zei iets tegen Jason en liep weg.

Een krop vormde zich in mijn keel. Ik keek Ravel achterna terwijl hij uit de tent liep. Ik liep niet achter hem aan. Ik bleef staan waar ik stond en probeerde tegen de tranen te vechten.

Tevergeefs.

Eén eenzame traan biggelde over mijn wang, naar mijn kin, op de grond. Ik sloot mijn ogen en probeerde te kalmeren. Ik weet niet hoeveel tijd er voorbij ging voordat ik mijn ogen weer opende. Het schouwspel had zich totaal veranderd. Jason was weg, in plaats daarvan liep Felix de tent uit. Ik dacht aan wat hij gisteren had gezegd.

Denk er maar over na. Dat ging ik doen. Ik liep naar de uitgang van de tent en liep het zonlicht in. Ik knipperde verbaast met mijn ogen. In Nederland was het zelfs in de zomer nooit zo warm als het hier was in de lente. Zuid-Frankrijk, natuurlijk is het daar warmer. Dacht ik.

Ik liep naar het bos, ook heel anders dan in Nederland. De bladeren hadden meer de kleur van olijfbomen, niet het diepe groen als in Nederland. Hoewel sommige ook heel licht waren. 

Ik liep door het bos terwijl de vlekken zonlicht over mijn gezicht dansten. Ik volgde het geluid van het kabbelen van een beek. Na een tijdje vond ik wat ik zocht. Een beek van ongeveer drie meter breed kabbelde, met allemaal stenen er in. In stapte op een steen aan de rand, terwijl het water als kleine golfjes tegen mijn voeten opsprong. Alsof ik een reuzin was. 

Ik stapte van steen naar steen tot ik bij een grote steen in het midden van de beek was aangekomen. Ik ging erop zitten en trok mijn knieën op terwijl ik naar het water keek dat langs me stroomde. Langzaam verloor ik me in het stromen van het water, het dansende zonlicht op mijn haar, het ruisen van de wind in de bladeren.

Ik staarde naar het water en liet mijn tranen stromen.

--------------------------------------------------------

Zooooo! Wat heb ik een poëtische bui! Ik lees 'Ik geef je de zon', een aanrader van een vriendin. Dat is zo poetisch geschreven. Ik hoop dat het niet stoort ;-)

Heeft iemand al een idee waar ik op vakantie ben? Ik ben trouwens OVERGELUKKIG!!!! IK HEB DE 200 READS BEHAAAAAALD!!!!! WOOOOOOH!!!! 

Ik wou jullie vragen of jullie zo Jason-awesome kunnen zijn en vragen kunnen bedenken en opschrijven voor de Q&A die ik wil doen als dit boek (ooit) af wordt. Hoewel ik het gevoel heb dat dat wel gaat lukken.

xoxoxoxoxxxx ~ Fauna :) :-) :D :-D