Child of Death - SURVIVE

Epiloog

Ravel POV.

Ik leun met mijn schouder tegen de muur van het gebouw aan. Geërgerd kijk ik op mijn telefoon, die ik laatst met Elys heb gekocht. Ze zeurde als een klein kind om een eigen, maar die kreeg ze niet. Ik glimlach tevreden. Wat ben ik toch een gruwelijke broer.

Opeens komen Ronja en Elys de hoek om. Ik draai mijn hoofd naar ze toe, en begin te glimlachen. Maar mijn glimlach blijft staan en mijn adem stokt. Mijn blik wordt naar Elys getrokken. Ze draagt een zwarte jurk met een blote schouder. De jurk gaat tot iets over haar knieën en is bezaait met kleine kraaltjes en pareltjes. Elys' haar valt los over haar schouder, maar iemand – waarschijnlijk Ronja – heeft een paar plukjes naar achteren getrokken, waardoor je duidelijke haar zilveren pluk haar ziet. 

Mijn kleine Elys ziet er ongelooflijk uit. Het was me nooit opgevallen hoe mooi ze is. Hoewel ze me meteen opviel, toen ze de kamer binnenliep, bij onze eerste ontmoeting. Ze lijkt veel op mij, volgens mij. Toch denkt niemand dat we broer en zus zijn. Ik zal de wereld nooit begrijpen.

Elys kijkt blozend op de grond wanneer ze mijn blik ziet. Ze kijkt net zo als toen ze me kuste. De gedachte daaraan laat me glimlachen. Ze had me erg laten schrikken. Ik ben blij dat we nog steeds goed met elkaar overweg komen.

Ik frons terwijl ik denk aan die dag. Het is al bijna een maand geleden, en er is veel gebeurt. Twee dagen nadat we weer terug kwamen kregen we een bericht van haar moeder dat haar zusje op mysterieuze wijze was overleden. Dat had Elys erg geraakt. Ze had een week met niemand gesproken, en wanneer ik 's avonds naar haar toe ging, hoorde ik haar al van verre schreeuwen. Ze wou niemand vertellen wat er was gebeurt.

Na een tijdje leek ze een beetje beter te worden, voornamelijk door de hulp van haar vriend Felix. Ik weet niet wat ik van hem vind. Hij lijkt een goede vriend te zijn voor Elys, maar dat zegt niet dat ik hem mag. Hij maakte twee weken geleden bekend dat hij op zoek zou gaan naar de tweede raaf van Odin, Hugin. Als hij beide raven heeft wordt hij extreem machtig. Hij krijgt zijn geheugen terug, maar niet alleen dat. Hij zal ook de macht bezitten in de gedachten van anderen in te dringen. 

Jason loopt naar Ronja toe en geeft haar een korte kus. Felix wou niet komen, hij houdt niet van feestjes, zegt hij. Het maakt me niet zo veel uit. Het gaat er toch om dat Elys zo veel mogelijk kan meemaken zolang ze nog een mens is. Ik vraag me vaak af wat ik er aan kan bijdragen. Ik heb al kleine plannetjes, hoewel ik niet zeker weet of ze die wel fijn zal vinden.

Terwijl Elys blozend op me af komt wil ik steeds minder graag dat ze De Dood wordt. Want dat is onze enige optie. Maar daarvoor moeten we nog iets anders doen. 

Maar niet nu. Zeg ik tegen mezelf. Ik bied Elys mijn arm aan en glimlachend neemt ze hem aan. Ik leidt haar de dansvloer op. Het was haar wens geweest nog een keer naar een feest te gaan, en een beetje ongemakkelijk was ik er mee ingestemd. Ik ben geen grote fan van feesten, aangezien ik nooit op eentje ben geweest.

Terwijl ik Elys verder de dansvloer op leid hoor ik om me heen gefluister en zie ik hoe mensen naar ons kijken. Ik negeer ze en glimlach naar Elys.

"Mag ik deze dans van u?" Vraag ik en ik maak een buiging.

Elys grinnikt. "We leven in de eenentwintigste eeuw, Ravel. Maar ik denk van wel."

Ik pak haar hand en fluister in haar oor:

"Je ziet er mooi uit, zusje."