5.Bölüm "Mutluluk Rüzgarları..."

79 6 0
                                    

"Sevdiğim kadın beni unuttu."

'Sevdiğim kadın' deyişinde kalbimin acıması normal miydi?

Bence değildi...

Elime damlayan bir damla yaş ile ağladığımı farkettim zaten artık ağlamak gelenek olmuştu.

"Ağlama."

"Ağlamayı seviyorum."

"Ağlamanı sevmiyorum." dediğinde daha fazla dayanamayıp ağlamaya son verdim. Aslında içim hala ağlıyordu ama dışıma akıtmıyordum.

Kafamı denize doğru çevirip yüzüne bakmadan "sevdiğin kadın kim?" diye sordum. Aslına bakarsak cevabın tekrardan kalbimi acıtacağından korkmuyor değildim.

"Cevap canını yakacak."

"Zaten yandı gökyüzü gözlü söyle hadi."

"Peki." deyip duraksadı acaba onunda mı kalbi acıyordu?

"Sensin." dediğinde nefes almayı unuttum. Ben olamazdım ki?

"Çok komik bir şaka." deyip güldüm.

"Emin ol gülmene gülmüyorsam bu şaka değil."

"Gülmeme gülüyor musun?"

"Gülmene gülüyorum çünkü gülmeni seviyorum." dediğinde kocaman güldüm. Demekki sebepsiz yere güldüğümde oda gülüyordu.

" Geçirdiğin kazada benide unuttun be deniz gözlüm."

"Kimdin ki sen?" dediğimde bakışlarını gökyüzüne çevirdi.

"Gökyüzündeki parlayan yıldızındım."

Yıldız demesiyle hüzünle güldüm. Acaba yıldızları bu yüzden mi bu kadar çok seviyordum?

"Sende benim denizimdeki sudan bıkmış balığımdın."

"Balık ne?"

Elimden tutup beni ayağa kaldırdı. Beraber denize doğru gittik.

"Bak orada yüzen küçük bir balık var." dediğinde işaret ettiği noktaya baktım.

Yüzen küçük bir canlı vardı. Ama canı sıkkın gibiydi acaba yalnız olduğu için mi üzülüyordu?

"Yalnız olduğu için mi üzgün?"

"Hayır yukarıya baktığında gökyüzünü siyah gördüğü için üzgün."

"Siyah?" dedim sorarcasına gökyüzü maviydi.

"Evet siyah çünkü gökyüzünü hissedemeyenler onu hep siyah görür."

"Sen benim mavilerimde öğrendin gökyüzünü." dediğinde her şey gibi bunuda unutmama lanet ettim.

"Hatırlamamak kötü."

"Biz seninle o günleri tekrar yaşayacağız."

"Ya sana aşık olamazsam?"

"Olacaksın." dedi kırgınlıkla

"Ben daha aşık olmanın kelime anlamını bile bilmiyorum." diye fısıldadım.

"Ama-" sözünü keserek araya girdim

"Ben sadece tek başıma intihar etmemişim baksana benle beraber anılarda intihar etmiş."

"Anılar intihar etmez." dediğinde sustum sadece biliyordum çünkü benim anılarım intihar etmişti.

EZİKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin