Gece saat 11'di , uyuyamadım evde sadece neneyle ikimiz vardık. Yatakta uyumaya çalışırken aşağı kattan sesler geldiğini fark ettim. Yataktan hızlıca kalkıp neneye baktığımda derin uykudaydı. Yavaş yavaş merdivenden indim her inişimde sesler daha çok yükseliyordu. Aşağıya indim fakat sesin nerden geldiğini bulamadım. Ses bir kat daha aşağıdan geliyordu ama oraya iniş yoktu.Halıların altına baktım belki bir kapı vardır diye ama yoktu.Karanlık olduğundan hiçbirşey gözükmüyordu. Tam merdivenlerden yukarı çıkacakken ayağım birşeye takıldı ve kendimi yerde buldum.Takıldığım şeyi ararken bir kapı kolu gibi bişe hissettim ordaki kalın dikişli halıyı kaldırıp baktım.Bu bir aşağıya inmek için kilitli bir kapıydı yan taraflarına baktım anahtar falan yoktu anlaşılan anahtar belirli bir yerdeydi.Üstünü geri kapatıp yukarı çıktım sesler yavaş yavaş duruyordu. Yatağa yattım ve sabah olmasını beklerken uyuya kaldım.
***
Sabah oldu. Hemen kalkmam lazımdı nenenin ilaçlarını verecektim.İlaçları hazırlayıp nenenin yanına gittim nene çoktan uyanmıştı.
-Nene sana bişe soracağım.
Nene şaşkın şaşkın bana baktı. Sanki ne var der gibi. Fakat sormaktan vazgeçtim bu işi kendim halletsem iyi olacaktı. Odadan çıktım kahvaltı hazırlamak için aşağıya indim. Kahvaltıyı felan yaptıktan sonra o kapının anahtarını bulmak için heryeri aramaya başladım. Heryeri aradım baktığım yere tekrardan 2-3 kere baktım. Hiçbiryerde yoktu. Aklıma nenenin odası geldi belki orda olabilirdi. Odaya çıktım nene uyanıktı onun uyumasını bekledim yarım saat sonra kendi kendine uyuya kalmıştı. Sessizce aradım ve yatağının altında bir sandık buldum sandığı açtığımda büyük bir anahtar vardı.Kapının anahtarıydı.
***
Kapıyı açmaya giderken Damon gelmişti.
-Selam Maria.
-Selam.Bişe mi oldu?
-Yok. Seni özledim geldim olamaz mı?
-Esprin hiç güzel değildi Damon.
Damon yiyecek birşeyler almıştı.Anahtarı arkamdan yavaşça alıp cebime koydum.
-Maria sende bişe mi var?
-Hayır yok.
-Peki.
Off Damon bi gidemedin sende git hadi. Damon oturdukça oturuyordu.
-Maria ben kalkim artık.
-Peki sen bilirsin.
-Kendine iyi bak hadi görüşürüz.
-Sende.
***
Damon hemen gittikten sonra anahtarı çıkartıp kapıyı açtım.
Merdivenden aşağıya indim, çok karanlıktı sadece geldiğim yerden ışık yansıyordu. Merdivenden aşağıya indiğimde kapı aniden kapandı heryeri karanlık sardı. Ne yapacağımı çok şaşırdım elim ayağıma dolandı. Merdivenlerden yukarı doğru çıkmaya çalışırken birşey beni aşağıya doğru çekti.
-İMDAAT! Bırak beni!
O kol boğazımı sardı bir an nefes alamadım sonra beni hızla duvara itti kafamı vurunca kanamaya başladı.
-Sen kimsin nolur bırak beni!
Aşırı derecede kalın bir sesiyle:
-Sen zaten beni tanıyorsun Gizli Tanık. Bende seni bekliyordum ölmeye hazır mısın?
***
O andan itibaren hiçbirşey hatırlamıyordum. Sadece gözümü açtığımda koltukta olduğumu fark ettim.Damonda yanımdaydı.
-Bana ne oldu Damon?
Damon çok sinirliydi.
-Oraya neden gittin!
-Ben.....
-Kes sesini. Senden bunu beklemezdim Maria sana bişe olabilirdi.
-Özür dilerim. Nasıl buldun beni?
-Eşyalarımı burda unutmuşum geri döndüğümde halı açıktı vurunca kapı kapanmıştı bak Maria oraya giren bidaha çıkamaz seni anca üstünde büyü olan kişi çıkarabilirdi neneden yardım alarak çıkardım seni.
-Orda ne vardı.?
-Sen ve nenenin lanetlisi.
***
O günden sonra kendimi toparlamaya çalışıyordum bide onun kulağıma söylediği son sözü çok iyi hatırlıyordum "Beni daha sonra çok iyi tanıyacaksın". Çok korkuyordum kaybolmuş bir çocuk gibi çok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümün Dehşeti
Misterio / Suspenso"Ben Maria " "Ölümün Acısını iliklerine kadar hisseeden Maria" "Sevdikleri elinden alınan Maria" "Hayatı tozpembe sanıp birden bire karatoza dönüşen hayat" "Ölmeyi bir insan bu kadar mi çok ister ?"
