5 Months And 37 Minutes.

chapter 1.

Nandito ako sa kwarto ng kuya ko, he's lecturing me again. Gumawa nanaman kasi ako ng kung ano sa school na hindi nya nagustuhan. Damn! I'm always wrong, palagi nila yung pinupuna, pero bakit pag nakagawa ako ng tama hindi nila mapansin?

Anong ginawa ko? Sinagot sagot ko lang naman ang teacher namin. Masyado syang bida, hindi ko sya ginagalaw tapos galit na galit sya sakin. Crazy stupid. Curse her. “Youre making your own life suck! Hindi mo ba naisip na mas matanda yun sayo? Ha Ria!” I rolled my eyes, he always calls me ria even  my real name is Rea.

Hate that way he calls me. Tumayo ako. “I'm so sorry, but not sorry. Tayo ang may ari ng school, sesisantihin ko nalang yun. Aalis nako. Gusto ko matulog.” tumalikod ako at umirap. “Ria! Ugh! You spoiled brat!” napatigil ako. That hurts damn much. Huminga ako ng malalim, I bit my lower lip para mapigilan ko.

Akala nila, dahil ganito ako kumilos. Hindi ako nasasaktan? Ano ako manhid? Masisisi ba nila ako? Kung ang mom and dad ko ay palaging busy sa business and isang beses ko lang sila nakakausap at minsan hindi pa, magtataka pa sila kung bakit ganito ako? Rebelde na kung rebelde. Kung yan ang tingin nila then go. Walang pumipigil.

Dumiretso ako sa 3rd floor kung nasaan ang kwarto ko. Pinihit ko ang door knob at napa cross arms nalang ako sa nakita ko, inayos nanaman ng katulong ang kwarto. Hate it! Nangingialam! Dali dali akong pumasok at dinampot ang telepono. Agad namang sumagot ang kabilang linya.

“josie speaking! ” kumunot ang noo ko. “sinong naglinis?” tanong ko. “ng ano po ma'am?” she said shaking, halatang kinakabahan. “go on, pack your bags. Wala akong sinabing linisin mo pati kwarto ko.” tumaas ang kilay ko. “pero ma'am utos lang po ni---”

“I Don't care! Ipapahatid kita kay Ruben sa bahay nyo!” ibinaba ko ang telepono. Susunod kong pupuntahan si Ruben sa garden. “Ruben!” humarap sya saakin at ngumiti. Napairap ako. Bakit ba ang saya nya lagi? “ihatid mo si josie sa bahay nya.” hindi ko na hinintay ang sagot nya at tumalikod na ako.

Bwisit na Josie, nangingialam ng gamit. Umakyat na ulit ako sa kwarto ko at inilock ang pintuan, pati air con nalinis! Tss! Pakialamera talaga. Kinuha ko ang phone ko atsaka ako nag Facebook. Puro plastikan, lalo pa akong nainis sa nabasa ko.

I like 1 prayer.

Nag comment ako sa comment box. “ikaw na ang ipagdadasal ngayon. Hindi na yang nasa picture. ” natawa ako. Dapat lang yon sakanya. Bwisit sya. Napaka bida tsk tsk. Nakaramdam ako ng kalam sa tyan kaya naman tumayo ako kumuha sa mini refrigerator ko sa kwarto. Pag silip ko ang daming desserts. Puro matatamis. Kaya lalo akong ginanahan.

Tumawag ako sa telepono. Agad namang sumagot ang kabilang linya. “ma'am?” panimula nya. “sabihin mo kay Rebecca pengeng tinidor.” sabi ko. “ma'am wala na po si Rebecca, nasesante nyo po sya ng umuwi kayong lasing.” napakunot ang noo ko, wala kasi akong maalala. “Si jane nalang.” saad ko. “wala na po si ja--” pinutol ko ang sasabihin nya.

“ugh! Sino pa ang natira?” inis kong sabi. “ako nalang ho saka si Ruben.” nanayo ang balahibo ko, ang bilis maubos ng mga katulong, nasesante ko na ang mahigit dalampu sakanila. Siguradong masusurpresa si kuya at papagalitan nanaman ako. “A-aba! Lumakad ka na! Nag iintay ako!” utal kong sabi. Sumang ayon sya saka ko ibinaba ang telepono.

Maya maya lang may kumatok na sa kwarto. Binuksan ko ang pinto at bumungad saakin ang mukha ni mommy. Oh glad, gusto kong umalis dito sa bahay. “what did you do hija?” sabi nya sa mahinahong boses. “saan nanaman?” taas kilay kong tanong. Nagbuntong hininga sya at hinila ako papunta sa baba. Saan nanaman kaya ako dadalhin nito?

“where are we going? Tsaka pede ba get your hands off!” pero hindi nya ako sinunod naglakad lang kami papunta sa garden. Pinaupo nya ako sa siso kaya napaupo na ako. “tomorrow is your birthday, anong plano mo?” oh wow. “Oh wow ma, nakalimutan ko kasi. Thank you for reminding me.”

Napailing nalang sya. “ano? Anong plano mo?” umirap ako. “wala, let me go back. Gusto ko kumain.” tumayo ako pero pinigilan nya kaya napaupo ulit ako. “Don't change your life because of us. Don't use it to make your life suck” tiningnan ko sya at saka ako tumayo. “talking to you makes my life cursed. Not suck.” inirapan ko sya at umalis na ako.

“Rihanna!” pagtawag nya. “What!” napatigil ako. “rea or ria, mas okay. Don't call me rihanna!” at saka ako tumalikod at naglakad ng mabilis. Tinatawag nya pa ako pero hindi ko sya pinapansin. I hate that name! Lalo na kapag nagsusulat ako ng pangalan sa papel. Rihanna Collins.

Mas nakakainis ang pangalan ko kesa sa mga magulang ko na wala nang ginawa kundi mag negosyo. Naglalakad ako sa hallway ng tawagin ako ni kuya. “Ria.” tumalikod ako at hinarap sya. “sorry kuya! Baka may nagawa na akong masama kaya advanced sorry!” tumalikod ako at humakbang sa hagdan. “Ria! Hindi 'yon.” natigilan ako.

“whatever it is I don't care” pagmamatigas ko. “Ria! It's about your check up last week.” nilingon ko sya. “what about it?” nagbago ang timpla ng mukha nya. “it's... Its fine.” napairap ako. “then why do you have to say that to me?” dahan dahan syang umiling at ako naman nalungkot bigla. I bit my lower lip, lalabas na kasi ang luha kong matitigas ang ulo.

Dali dali kong binuksan ang pinto ng kwarto, nagsisinungaling nanaman si kuya saakin, tinatago nanaman nya ang problema ko, pano ako makakamove on doon, lumabas ako sa terrace ng kwarto ko. Damn this tears. Hindi ko mapigilan. “pa?” sambit ko sa basag na boses. Tumingin ako sa langit na puro bituwin. “I miss you, papa.”

Pinunasan ko ang luha ko. “papa, I'm so sorry.” duon na ako humagulgol ng patago, ayokong makita nila ang pag iyak ko. “i'm so sorry.” paulit ulit kong sabi. Sa pagiyak ko naubo ako. Heto na lalabas nasya. Kailangan ko ng panyo.

Tumayo ako at nagmadaling kumuha ng panyo sa cabinet at doon ako umubo. Pagtanggal ko noon lalo akong napaiyak. Mas marami ang dugong lumabas ngayon kumpara noon. This is one of the reasons kung bakit ako laging spoiled. Pinunasan ko ang bibig ko at idinura ko ang dugo sa basurahan at saka pumunta sa CR para hugasan yon.

Pagatapos non ay itinabi ko na ang basurahan. Nadapo ang tingin ko sa kama. Nandoon na ang tinidor at dessert ko. Umupo ako doon at kumain