merhabalaar uzun bir aradan sonra yine sizlerleyim yazasım gelmemişti ve açıkçası silmeyi de düşündüm ama sonra vazgeçtim belki hikayem büyür belli olmaz diye :) her neyse iyi okumalar diliyorum! bu arada medyaya ölünür <3 https://www.wattpad.com/myworks/68604330/write/246197094
Oturup bana tekrar baktığında hiçbir tepki vermeden karşıya bakıyordum diğerlerinin aksine net gelen sesin kaynağına baktım.
"Merhaba niall." imalı konuşmuştu kafamı çevirip ona baktığımda derin bi nefes aldım. Eskiden yani ilk okuldan beri tanışmışlığımız vardı ilk günden beri takmıştım harry'e bilmiyorum. O zamandan beri anlamıştım hayatımda büyük rol oynayacağını . Fazla bekletmeden cevap verdim ''Merhaba harry''
önüne döndü cevap gelmeyince bende önüme döndüm. Liam kolumdan tutup beni koridora sürükledi " ne işi var burda biliyo muydun?" "hayır bilmiyodum" "senin üzülmeni istemiyorum"
liam harry'e ne kadar çektirdiğimi bilmesine rağmen hala beni düşünüyordu bu ince davranış olmasına rağmen yanlış bir davranıştı da. sınıfa tekrar girdik harry gözlüklerini çıkarmış çizimle ilgili kitaplar okuyodu yanına gittim ve hiçbişi olmamış gibi okumaya devam etti tabi kii eder çok da önemli biri değilim sonuçta. Bana doğru geliyodu siyah bişiler bana doğru geliyodu çığlık atarak sınıftan çıktım koşuyorudum ama onlar etrafımı sarmıştı bahçede kısılı kalmıştım herkes bana bakıyordu anlamsız bakıyolardı beni kurtarmak yerine sadece aval aval bakıyolardı. Üstüme geliyorlardı korkuyordum fazlasıyla ağlamaya başladım tam gözlerimi kapatırken harry'i ve liam'ı bana doğru koşarken gördüm siyah karanlık şeyler ortadan kayboldular ben ise hala ağlıyordum liam beni kaldırırken. Sakinleşmem zaman aldı. Sadece gözümü kapatıp biraz dinlenmek istedim. Biraz sonra birinin elimi tuttuğunu hissettim ve ''korkma, biz burdayız,yanındayız'' dediğini duydum. Ses Harry'nin sesiydi. En azından uzun zaman sonra her şeye rağmen beni önemsemesi hoşuma gitmişti ve zamanla ben de sakinleşmiştim. Liam'dan bizi yalnız bırakmasını istedim. İstemeye istemeye de olsa bizi yalnız bırakmayı kabul etti. Bir süre sessizce sadece yere baktı, ben ise onu izledim. Sormak istediğim çok soru, söylemek istediğim çok şey varmış gibime geliyordu ama o an her şey gidiverdi aklımdan. Harry'e yeterince rezil olduğumu düşünüp teşekkür ettim. Tam kalkacakken kolumdan tuttu ve ''biz dostuz, bunu sakın unutma'' dedi. Nedendir bilmem ama kendimi biraz kötü hissettim. Biraz utanmıştım. Ona yaptıklarımdan sonra ''biz dostuz'' demesi beni hem şaşırtmıştı hem de biraz üzülmeme sebep olmuştu. İleriki günlerde neler olacağını merak ederek yanından kalktım ve tekrar okula gittim.
