Bazen durup düşünüyorum da, acaba her şey benim bilinçaltımın bir ürünü müydü? Harry, Liam ve diğerleri sadece benim psikopat beynimin getirisi olabilir miydi?
Harry evine doğru ilerlemeye karar verdi. Bende yolun ortasında bir süre bekledim. Neden bekledim bilmiyordum. İnsanları izledim öylece. Bir süre sonra ilerlemeye karar verdim. Serserilerin uyuşturucu satıp sigara içtiği, çocuk parkı olduğuna dair tüm belirtilerin olmadığı bir park gördüm.
Yapacak bir şeyim ve şimdilik gidecek bir yerim yoktu. O boktan pansiyona hemen gitmek istemiyordum. Böylece bende parktaki banklardan birine oturdum. Sigara içen, üstünde yırtık pantolon ve siyah bir tişört olan kahverengi saçlı aramızdaki yakın olmayan, ama uzak da olmayan, mesafeden bile mavi gözlerini net olarak gördüğüm çocuk beni durmadan izliyordu. Siması tanıdık gelse de pek umursamadım, çünkü yanımda değerli sayılabilecek tek telefonum vardı ve eğer benden bir şeyler çalmaya kalkışsa o zararlı çıkardı. Telefonum da şu an piyasadaki en boktan dokunmatik telefondandı zaten. Bir süre oturup karşımdaki yıkık bankı izledim. Acıkmıştım. Çantamdaki çubuk krakerin yarısını bitirdim. Bu beni sabaha kadar idare etmezdi ama zorundaydım. Düşüncelere daldım.
Acaba bu dünyada benim hiç kardeşim var mıydı? Annemle ayrıldıktan sonra babam hep başka kadınlarla yatıyordu. O kadınlardan birinin hamile kalma olasılığı bence vardı. Aklıma izlediğim dizilerden delice bir fikir gelmişti.
