Annem ölmeden önce bir en yakın arkadaşı vardı, Sarah. Sarah annem hakkındaki her şeyi biliyordu. Annemin her sırrını. Babamınsa hiç arkadaşı yoktu. Sadece birlikte içtiği insanlar vardı. Eğer bir kardeşim varsa bunu bilebilecek ve ona sorabileceğim tek kişi Sarahtı. O yüzden bugün Sarah'nın evine gidecektim. Hem belki yemek de verirdi, açlıktan ölüyordum. Sarah'nın evi bulunduğum yerden yarım saat uzaklıktaydı. Yürümekten başka seçeneğim de yoktu.
Evinin önünde dikiliyordum. Acaba bu iyi bir fikir miydi? Ya Sarah beni ciddiye almazsa? Nasıl olsa bir deliydim, eğer beni umursamazsa bunun için onu suçlayamazdım. Her neyse, öğrenmenin tek bir yolu vardı. Kapıyı çaldım. Sarah kırklı yaşlarının ortasında hafif balıketli, kısa ve esmer bir kadındı.
''Hoşgeldin Niall! Aman tanrım annene ne kadar çok benziyorsun! Hadi içeri geç.'' Annemden bahsetmesi beni duygulandırmıştı. Daha gideli çok olmamıştı ama onu çok özlemiştim. İçeri geçtim. Salon beyaz ağırlıklıydı. Sade görünüyordu. Sarah bana poğaça ve kahve getirmişti. Yemekleri görünce gözlerimden yemek işareti çıktığını tahmin edebiliyordum çünkü gerçekten çok açtım. Ama artık konuya girme vaktiydi.
''Umm.. Aslında buraya gelme sebebim sana bir şeyler sormaktı. Sana bir takım şeyler sormak istiyorum.'' Yutkundum. Şimdiden heyecanlanmıştım bile.
''Biliyorsun ki sen annemin en yakın arkadaşıydın.'' Yüzünde hüzünlü bir gülümseme belirmişti, başını devam et anlamında salladı.
''Annemin benden sakladığı bir çocuğu var mı biliyor musun? Bugün parkta çocukları izlerken aklıma geldi ve sen sorabileceğim en iyi insansın. Babama soramam çünkü duymuşsundur, aramız baya kötü. Umarım sen bana en doğru cevabı verebilirsin.'' Derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Oysa sorduğum soru üzerine şaşırmıştı ve yüzünden kararsızlık okunuyordu. Beklentiyle yüzüne bakmaya başladım. Sonunda anlatmaya karar vermiş gibiydi.
''Aslında sen doğmadan iki yıl önce Maura ve Markın bir ilişkisi vardı. Maura başlarda Mark'a çok aşıktı. Ancak Mark zamanla Mauraya kötü davranmaya başladı. Mark kumar ve uyuşturucuya bağımlı olmuştu, Maurayı aldatmaya başlamıştı ve çocukları Louis'in tüm ihtiyaçları için olan parayı kumara ve o tarz şeylere veriyordu. Küçük bir bebek olan Louis'in bu yüzden sağlığı kötüleşmişti. Maura bu duruma dayanamadı, Marktan boşandı ve kısa bir süre sonra babanla evlendi. Louis ortada kalmıştı çünkü baban Louis'i istememişti. Louis'i ben evlatlık almak istedim ama Maura izin vermedi çünkü benimde üç çocuğum var ve kocam kanserdi. Maddi durumumuz sda kötüydü böylece Louis'i yetimhaneye gönderdik. Bir arkadaşımızın yetimhanesi vardı ve arada Louis'i görüp fotoğraflarını çekiyorduk. Ancak Louis yetimhaneden çıktıktan sonra onu hiç görmedik.'' Duyuduğum hikaye beni şaşırtmıştı ve heyecanlanmıştım. Gerçekten bir kardeşim mi vardı? Sanırım bu sefer şans benden yanaydı. Onun fotoğrafını görüp soyadını öğrenebilirsem onu bulabilirdim. Sonraysa belki onun yanında kalabilirdim. Belki bu yalnız hayatımda o beni isterdi.
''Fotoğrafları sende var mı peki? Varsa gösterir misin birde soyadını biliyorsan söyler misin? Onu bulmak istiyorum.''
''Tabii ki Niall. Ancak Louis'in biraz serseri olduğunu duymuştum. Dikkat et.'' Fotoğraf albümünü almaya gitti. Geldiğinde elinde bir fotoğraf albümüyle geri dönmüştü. Yanımda oturdu ve göstermeye başladı.
''Bu arada soyadı da Tomlinson.'' Teşekkür ettim ve fotoğraflara bakmaya başladım.
Bu, bu bu.... İnanamıyordum parkta gördüğüm çocuktu bu. Parlak mavi gözleri dağınık kahverengi saçları beyaz teni ve zayıf bir vücudu vardı. Çocukluk fotoğraflarında bile somurtmuştu. Acaba her gün o parka gidiyor muydu ki? Her gün o parka gitmekten başka onu nasıl bulabilirdim?
''Peki babamın bir çocuğu var mı biliyor musun?''
''Annenden önce Bobby de Amelia Hill ile evliymiş ama çocukları var mı bilmiyorum.'' Bunu öğrenmenin tek yolu ya babama ya da Amelia'ya sormaktı. Ama en önemlisi Louis'i bulmaktı. Amelia bekleyebilirdi.
Sarah'ya teşekkür ettim, biraz poğaça aldım ve kafam darmadağınık bir halde evi terk ettim.
