DEĞİŞTİM BEN!

5 : "KARDEŞİMLE İLK GÜNÜM.."

Sabah.. yine ve yine kapı çalıyordu.YA Bİ KERE DE UYKUMLA BENİ BAŞBAŞA BIRAKIN NOLUR Kİİ!?

"Günaydın."

"Evimi nasıl buldun?"

"E sen koskoca İstanbul'da beni bulmuşsun ben de evini öğrendim çok mu?" Yanağımdan bir makas alıp yukarı doğru çıkmaya başladı.Benden daha enerjik olduğu kesindi..

"Odan nerede?.. Aha buldum.Hadi hemen valizini toparlayalım Recep Amca bizi bekliyor."

"Ya nasıl bu kadar enerjik olabiliyorsun bana biraz tüyo versene."

"Sporun çok faydasını gördüm.İstersen sen de yazılabilirsin."

"Bakalım.."

"Tarzını sevdim.Tam benlik."

"Neden acaba(!)?"

"Off hadi sallanma da üzerini değiştir." Kıyafetlerimi alarak banyoda üzerimi değiştirdim.Saçlarımı da at kutruğu yapıp banyodan çıktım.
Valizim çoktan hazırdı bile.

"Önce valizini yerleştirelim sonra beğenmezsen odanı yenileyelim.Sonra da biraz alışveriş tabii.Merak etme sadece 20.000 liracık harcarız."

"Oha.. " kelimesi çıkmıştı dişlerimin arasından istemsizce.Ne kadar az(!) Değil mi?

********

"Benim bildiğim çok güzel bir yer daha var oradan da ayakkabılarını alıp eve gidelim.Bugünlük bu kadar alışveriş maratonu yeter."

"Ayh,ayaklarım koptu benim.Galiba buna alışmam lazım."

"Aynen.."

Bin bir çeşit ayakkabıyı da aldıktan sonra eve gelmiştik.Cidden yorulmuştum.

"Biz geldiik."

"Hoşgeldiniz kızım.Nasıl geçti?"

"Harikaydı."

"Eylül,kızım al bu yeni kimliğin.Artık sen Eylül Seçkin'sin.Karan geride kaldı artık."
Ahmet Bey'in elinden kimliği alıp incelemeye başladım.Soyadım ve anne-baba adı değişmişti.

"Teşekkür ederim."

"Bu arada odana bir göz at beğenmediysen hemen yenileyelim."

"Peki,bir bakarım."

"Bak,hemen gazeteye çıkmışsın."Kumsal'ın elinden gazeteyi alıp manşet haberini okumaya başladım.

Ahmet SEÇKİN'in küçük kızı geri döndü!
Türkiye'nin ileri gelenlerinden olan Ahmet SEÇKİN,küçük kızının çeşitli nedenlerden dolayı Amerika'da kaldığını belirtti.Ancak şu an Türkiye'de.
Ahmet Bey'in ikinci bir kızı olmasına şaşırmadık değil doğrusu.

"Güzel olmuş bence." Diyen Kumsal'a onaylarcasına kafamı salladım.Eylül Seçkin'dim ben artık.Ne Cemre vardı ne aksiyon dolu bir hayat.Sevdim bunu..

Yeni odama çıkıp odada derin bir incelemeye koyuldum.Duvarlar zeytin yeşiliydi ve krem mobilyalarla uyum içindeydi.Yatağımın karşısında bir tuvalet masası,sağ tarafta da bir giyinme odası vardı.

"Oda zaten çok güzelmiş,böyle kalsın değiştirmeye gerek yok."

"Sen nasıl istersen.Ha yarın birlikte okula gideceğiz haberin olsun.Formaların giyinme odasında."

"Tamam,çok sağol yardımın için."

"Benim için bir zevkti." Kumsal odamdan çıktıktan sonra ben de giyinme odamı incelemeye başladım.Ben eskiden hep bu kıyafetleri giyenlere imrenerek bakardım Şimdi onların yerini ben almıştım.Artık başkaları bana imrenerek bakacaktı..

"Müsait misin?" Kapıdan seslenen Zehra Annem'e(alışmam lazım anne demek zorundayım zaten zorlanmıyorum kadın annem gibi davranıyor):

"Tabii." Diye cevap verince yanıma gelmişti.

"Ben böyle gösterişli giyinmek zorunda mıyım?"

"Tatlım,neden öyle söyledin şimdi?"

"Çünkü durumu kötü olup güzel giyinemeyenler var.Kendimi onlara karşı kibirlenmiş gibi hiisediyorum."

"Canım.. böyle düşünmen çok güzel,istersen bağış yapabilirsin.Ayrıca hayır giymek zorunda değilsin.Biz böyle giyinmeni tercih ederiz ama istemiyorsan giyme.Kimse sana karışamaz."

"Teşekkür ederim, beni öz evladınız gibi sahiplendiğiniz için."

"Aa o ne demek öyle,sen artık benim öz kızımsın.Öz olmanız için sizi doğurmama gerek yok,siz eğer hep yüreğimde bir yerde iseniz ben sizi hep severim.Ayrıca kızacağım artık eve geldiğinden beri bu kaçıncı teşekkürün." Dedi şakayla karışık.Daha fazla dayanamayıp sarılmıştım.Bu da benim zor imtihanımın en güzel sonucuydu..