Unexpected Love

The Beginning

AUTHOR'S NOTE:

LIKE WHAT JUST I SAID MY READERS, THE ED IS JUST A BEGINNING. THIS CHAPTER IS A BEGINNING YOU WANTED TO READ. DON'T FORGET TO VOTE,COMMENT,SHARE AND ADD THIS STORY IN YOUR READING LIST! LOVE LOTS! XOXO. 

I DEDICATE THIS CHAPTER TO MY BESTFRIEND,  TRISHASANTOS27. THANK YOU! I LOVE YAHH BESTFRIEND.

=======================================================================

Marissa's POV

after 3 years......

One year na pala ang nakakalipas. Ang bilis ng panahon! 

"mommy" Paglalambing sakin ng anak ko. Siya si Mereith Xander Sandoval. Oo,tama kayo ng basa pinangalanan ko ang baby ko at ang pangalang kinuha ko ay galing sa first and second name ni Alexander Keith Cordova. 

Siya ang ama ni Xander. Si Xander ang bunga ng kababuyan na ginawa sakin ni Keith. Pero hindi ako nagtanim ng galit sa anak ko na si Xander, in fact, ang saya saya ko nung una ko siyang nakita dahil tumibok ng mabilis ang puso ko nung una kong nakita ang baby ko.

"Gutom ka na ba baby? Mommy will make pancakes for you with extra maple syrup. You want baby?" Tanong ko sa anak ko. Nakita kong nagningning ang mga mata ng anak ko dahil sa lahat ng pagkain na niluluto ko paras a breakfast ay pancakes ang favorite niya and ang gusto niya sa pancakes ay maraming butter and maple syrup. Manang mana siya sa akin at sa Tita Stacey niya.

"Yes mommy, yes! And oh! Do not forget the extra butter and please make me a drink,mommy" Sabi ng anak ko habang nagniningning ang mga mata. "Hahahaha sure baby! Anything for you. First day mo sa school ngayon diba? Bibilisan lang natin ang breakfas ah?" Tumango naman siya.

First day na ng anak ko sa school kaya gusto ko ako ang maghahatid sundo. Tapos na akong magluto ng pancakes at magtimpla ng milk and coffee. Kumain na ami ng ana ko ng may biglang dumating.

"Hello Philippines!!!" Sigaw ni Stacey. Oo si stacey ang sumigaw. Siya kasi ang laging narito sa bahay. Siya rin ang tumulong sa akin habang nagbubuntis ako at nagdedesign.

 Oo, tama kayo ng basa nagdedesign na ako dahil isa na ako sa top 5 ng Philippine's most great designers and top 8 sa world's great designers. Hindi ko magagawa yun kung hindi dahil sa tulong ni Stacey at Sofia. 

Natatandaan niyo pa ba ung Conjugal Property nila mommy and daddy? Naisipan ko na doon na ako gagawa ng fashion studio. Maganda naman kasi ang lupa and it fits on my theme in designing. At remember yung house namin? I sold it to one of our neighbors and 6,000 lang ang bigay ko doon.

"Stacey, aga mo ata?" Bumeso sakin si Stacey. "Syempre sasama ako sa inyo na ihatid si Xander noh! And titingnan ko sana studio mo eh, is it okay?" Ngumiti naman ako kasi para na akong ate niya pero matatanong pa siya hahaha. "sure why not!' Nakita ko naman na ngumiti si Stacey. 

Natapos ng maligo si Xander kaya pumasok na ako sa kotse nasa shotgun seat si Stacey at nasa likod naman ang anak ko. Oo marunong na ako magdrive natutunan ko 2 years ago. 

"Baby remember, be friendly. Don't talk to strangers and don't you ever come when a stranger invites you okay?" Paalala ko sa anak ko. Ayoko kasi na sumasama siya kahit kanino eh gusto ko sakin lang, kay Stacey, Sofia, Charles at sa mga personal maids niya. 

"Copy!" Masiglang sagot ng anak ko. In a 3 year old child? I can say that he's intelligent and fluent in english. Siguro yun ang namana niya sa daddy niya at ang kulay ng mata at ang lips. 

Naihatid ko na sa school si Xander at kinausap na si Stacey dahil alam kong di lang ito ang gusto niya. Kilala ko si Stacey at hindi siya pupunta sa mansion ko ng walang mabigat na dahilan. "What is it?" Diretsong tanong ko sa kanya.

"Miguel is here in the Philippines. They are in here. Natatakot ako na baka bumalik sila dito dahil baka alam na nila ang tungkol kay Xander. Natatakot ako sa posibleng mangyari, Jane." Bigla rin akong natakot sa pweddeng mangyari. Baka nga pumunta sila dito dahil alam na nila ung tungkol sa anak ko. Kilala ko ang Cordova Magpapainvestigate siya kung gusto niya. 

Shit! Hindi ako makapagconcentrate sa pagdedesign. Napagpasyahan ko na pumunta na sa school ni Xander para sunduin siya. Tutal hindi rin ako makapagtrabaho sa kakaisip kung paano kng makuha niya sa akin ang anak ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Someone's POV

Nandito ako sa school kung saan sinabi ng investigator na hinire ko na nandito raw ang anak ko. Oo alam kong may anak ako sa kanya pero binigyan ko siya ng sapat na oras para malimutan ang ginawa ko dati. PInagsisihan ko na iyon pero minsan dumadating sa punto na binabangungot ako ng nakaraan.

Nagbell na sa school kung nasaan ako kaya alam kong uwian na nila. I saw a kid that makes my heart melt. I approached the kid immediately,

 "Little boy, is your name Mereith Xander Cordova?" I asked the kid. Hindi ko alam kung bakit ang gaan ng loob ko sa batang ito. Kaso ikinalungkot ko ang sinabi nito, 

"No. But, my name is Mereith Xander but my surname is not Cordova." Hindi niya sakin pinangalan ang anak namin. Kinuha lang niya sa pangalan ko ang first and second name ng anak namin but she didn't use my surname. Ang sakit isipin pero kailangan kong tanggapin.

"Little boy, is your surname is Sandoval?" Tanong ko sa anak ko. Tumango naman siya na dahilan upang yakapin ko ang anak ko. Ganito pala ang feeling ng isang ama. Pero may nagalis sa akin sa pagkakayakap ko sa kanya. 

"Don't be near to MY son." Diin niya sa MY. Kiniclaim niya na sa kanya lang ang anak namin. I looked at her face. The innocent and kind face of her faded. I knew that it is all because of me. Ako ang dahilan kung bakit hindi na siya inosente. Binaboy ko siya. Binaboy ko ang taong Mahal ko na pero pinakawalan ko pa. Oo mahal ko si Marissa noong i let her go. I want to say it but when I saw Kathrine, my first love pregnant, I couldn't help myself but to release my anger. Sad to say that I release it to Marissa. 

"But Xander is also my son, Marissa." Niyakap ko si Marissa habang sinasabi ko iyon, inaasahan ko na itutulak niya ako pero hindi ko naman akalain na ibabagsak niya ako sa sahig. "Don't freakin' touch me you HEARTLESS, MONSTER!!" Nandidiring sigaw niya sa harap ko at hindi lang doon nagtatapos yun sinampal na niya ako that I know that I deserve it.

"And I will never forget what you did to me, we are not yet done, Alexander, not yet. Do you think that I will forgive you that easy? You are very wrong. Get my son from me, ako mismo ang papatay sayo. Makulong na kung makulong but fortunately, you deserve it. You deserve to die!" 

Huling litanya niya na parang saksak ng kutsilyo na ang sakit sakit. Tinayo na ako ni Miguel. Hindi ko na namalaan na nandito na siya eh.

You deserve to die.

 Ako ang papatay sayo. 

You deserve to die. 

Napasigaw nalang ako sa frustration. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya napasandal nalang ako sa sandalan ng kotse att hinayaan ko na si Miguel na ang magdrive. Bukas na bukas, I will get my girl's and my son's  heart and trust. Not physically but emotionally. I will let them know how much I love them both and I will do everything to prove it.

=====================================================================

OKAY READERS! THIS CHAPTER IS A NEW BEGINNING... NEW BEGINNING TO LOVE, TO TRUST, TO MOVE ON AND A NEW BEGINNING TO BE HURT AND A NEW BEGINNING TO HURT.