Multi : Alse Uzay Güngör
İnsanlar normal ve anormal insanlar olarak iki gruba ayrılır . Ben hangi grupta olduğumu bilmiyorum . Ne normal insanlar gibi bir hayatım , benliğim var . Ne de anormal insanlar gibi çıldırmışlığım .
Aslında ben iki gruptan da değildim . Ben kendimi bile çözemeyen , soğuk bakışlı garip bir kişiliğe sahiptim . İnsanlarda korku oluşturuyordum . Bana bakarken ne yapacağımı kestiremiyor , korkuyorlardı . Ben böyle olsun istememiştim . Aslında ben korkulan olmayı kendim seçmemiştim . Korka korka korkulan olmak . Tam anlamıyla bu .
Hayata eksilerde başlayan biriydim . Annem yoktu , babam olmasa da olurdu . Ailem yoktu . Hiçbir şeyim , hiç kimsem yoktu .
Derler ya ' hayatta kime ne yaparsan , onu çekersin ' diye . Ben kime ne yapmıştım ki bu kadar çekiyordum ? Daha da değişiği bana yapılanları çekecekler miydi ? Benim kadar çaresiz kalacaklar mıydı ? Ciğerleri sökülene kadar ağlayıp sabah kalktığında hiçbir şey olmamış gibi yapabilecekler miydi ?
Bilmiyordum . Bilmiyorum . Bilemem de .
Yine bir gün babam beni dövdükten sonra bodruma kilitlemişti . O gün yani 14 yaşındayken kendi kendime söz vermiştim . Yardıma muhtaç herhangi bir insan , kim olursa olsun ona yardım edeceğime dair bir söz .
O günden sonra çalışmaya başladım . Önceleri az para kazanıyordum ama bana yetiyordu . Babamın verdiği harçlıkları ise biriktirip her ay oyuncaklar alıp çocuk yetiştirme yurduna götürüyordum .
Ben çocuklara yardım etmek için çırpınırken çocuktum !
16 yaşındayken şarkı söylemeye başladım . Onların gözünde ben gençtim , sesim yetişkindi . Bilmiyorlardı ki benim ruhum yaşlıydı .
Şarkı söyleye söyleye çok para biriktirdim . Babamın verdiklerini de sayarsak 100.000 i geçiyordu .
Şuan yani 17 yaşımda ise yeni evimdeyim . Bunun sebebi ise babamın evlenmesi . Yüzünü bile görmeyip nefret ettiğim annemin ardından yeni bir evlilik . Aslında üzülmüyorum . İşime bile geldi açıkçası .
Madem tüm dövüş kollarını biliyorsun niye karşı çıkmadın demeyin . Denedim . Onlarca kez sakinleştirici iğne yapıp bodruma kilitledi . Bizimkide böyle bir baba işte .
İşte Eris ' e yardım etmemin sebebi de bu . Kendime verdiğim söz .
Yatakta dönüp duruyor , uyuyamıyordum . Sabahtan beri aklımda bu düşünceler vardı . Okuldaki çocuğun dedikleri ise aklımdan bir an olsun çıkmıyordu .
Saat gecenin 3 ' ü olmasına rağmen hala düşüncelerle boğuşuyordum zihnimde . Kafayı yiyecektim . Böyle bir yorumu nasıl yapabiliyordu . Aklım almıyor , her an sinirim artıyordu . Bu böyle olmayacak deyip Ankara ' dan eski bir arkadaşımı aradım .
Telefon 3. çalışında açıldı . Uykudan uyanmış mahmur sesini duymayı bekledim .
" Alo ? "
" Fırat benim . Alse . Bana acilen bi maç bul . Yarım saate adresi mesaj at . Sağol . İyi geceler . " deyip yüzüne kapattım .
Aradan yarım saat geçmiş siyah bir tayt , siyah bir t-shirt , siyah kapşonlu hırka ve siyah adidas ayakkabılarımı giyip Fırat'tan adresi almıştım . Koşarak adrese gelmiştim . Şimdi ise sıramı bekliyordum .
Sıram gelince kalabalığın içinden ringe çıktım . Kapşonlu hırkamı çıkarıp ringin yan tarafına attım . Topuz olan saçlarımdan bir kaç tutam önüme dökülmüştü ama pek önemsediğim söylenemezdi . Kahküllerimi sağ tarafıma doğru attırırken hafiften karşımdaki adama baktım .

ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAYDAKİ GİZLER
Teen FictionSevgiden mahrum kalanların ruhlarında çok yara olur ve bu yaralar asla kapanmazlar. Hep bi yanın eksik kalır. Görüyordum, yaralarımı sarmaya çalıştığını. Ama ona anlatamıyordum ; bendeki yaralar çoktu, kapatmakla bitmezdi. İçimdeki minik Uzayın ka...