Fotomodel

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Ik liep richting hem toe, je zag dat hij glimlachte. Diegene die daar stond zette een stapje naar voren, in het licht. Toen zag ik het, het was gewoon een jongen die ik niet kende. ‘O. Ik had eigenlijk met iemand anders afgesproken.’ Zei hij teleurgesteld. ‘Ik kan ook wel een gezellige avond met je maken.’ Zei ik met een glimlach ‘Ik ben Madison.’ Ik stook mijn hand uit en niet veel later had ik zijn hand vast. ‘Hallo Madison, ik ben Daniel.’ Zei Daniel met een glimlach, langzaam schudde we onze hand. Het was een best raar gevoel, want je kende diegene eigenlijk niet en dan ga je met hem uit. We besloten maar om verder te lopen. ‘Wacht, even.’ Zei ik en hij stopte even met lopen. ‘Wat?’ vroeg hij. ‘Waarom zou je met iemand anders hebben afgesproken terwijl op die brief mijn naam staat?’ vroeg ik dramatische. Daar had ik eigenlijk nog niet over na gedacht, wel slim van mij. Hij begon te blozen. ‘We zitten op dezelfde school maar ik zit in de vierde. En ik vind je al een tijdje leuk.’ Zijn hele gezicht werd rood, het was best wel schattig. ‘Awh..’ fluisterde ik. Hij haalde zijn hand door zijn haar. We begonnen weer te lopen. ‘Ik vind het ook zo zielig dat Megan zo tegen je doet enne Amy.’ Zei hij. Ik knikte begripvol, dit had ik al vaker gehoord maar oké. ‘Zullen we naar een café gaan? Kunnen we beetje praten en elkaar beter leren kennen.’ Stelde Daniel voor. ‘Is goed.’ Zei ik snel.

We kwamen aan bij een café ergens midden in een stad, ik wist niet waar we waren en hoelang we hadden gelopen. We gingen aan een tafeltje zitten en ik staarde naar hem. Niet dat ik hem leuk vond, hij was gewoon aardig. Ik dacht na over Dylan. Hij wist dat ik het niet leuk vond dat hij het Megan heeft, maar waarom zou hij dat dan doen? Het leven was soms echt lastig. Ik hoorde Daniel wat praten en knikte soms, zodat het leek alsof ik meeluisterde. ‘Je luistert niet, hee.’ Zei hij en hij grijsde. Ik haalde me schouders op.’Niet dus.’ Zei Daniel. Ik moest lachen om zijn toon.  ‘Sorry, ik was even met me gedachtes ergens anders.’ Zei ik en ik voelde me wangen gloeien en hij moest lachen om mijn rode wangen. ‘Maakt niet uit, kan iedereen overkomen. Maar ik vertel het wel even opnieuw.’ Zei Daniel.

Na een lang gesprek gingen we uit het café. ‘Hoe laat is het?’ vroeg hij aan mij en hij keek naar mijn horloge. ’11 uur geweest.’ Zei ik. ‘Dan kunnen we nog even naar het parkje.’ Zei hij glimlachend. Ik knikte, het was al uitgestorven op straat maar het maakte me niet veel uit. Ik vond het wel een goed idee, konden we een leuk einde aan onze ‘date’ maken. Het was echt heel gezellig. Daniel is een spontane jongen en met hem valt altijd wel te praten.

We  kwamen aan in het parkje, over was het donker. De enige lichtstralen kwamen van de lantaarnpalen. ‘Zullen we gaan zitten?’ vroeg hij toen we bij een bankje stonden. Ik ging meteen zitten als teken dat we gingen zitten. ‘Het was echt een gezellige avond.’ Zei ik glimlachend, hij knikte. ‘Vond ik ook!’ zei hij vrolijk ‘Knuffel? We zijn toch vrienden?’ Hij zette een prullip op.  Ik knikte overdreven en knuffelde hem. Ik weet niet maar het voelde wel vertrouwd.  Hij trok zich terug en hij had een hele grote glimlach. Daniel had zin mond wagenwijd open. Ik drukte zijn lippen weer op elkaar en moest lachen. Hij kwam langzaam naar voren, en niet later hadden we onze lippen tegen elkaar. Even moest ik weer denken aan Dylan, onze zoen ging precies hetzelfde. Het leek wel of ik bij Dylan zat, maar dat was niet. Maar toch voelde het gewoon fijn. Ik wilde mij eigen terug trekken van de zoen alleen Daniel hield me tegen, ik voelde zijn adem in mijn oor. ‘Tot later.’ Fluisterde hij op een raar toontje. ‘Doei.’ Zei ik en ik liep richting huis.

--

De volgende dag werd ik wakker door mijn irritante wekker. Ik sloeg er op maar het werkte niet echt. Ik besloot om op te staan en goed uit te zetten. Het was nu stil. Ik keek op mijn klok en het was nog maar kwart voor zeven. Ik pakte een paar kleren die leuk matchen. Daarna ging ik even douchen om me op te frissen.

Na een tijdje ging ik naar beneden en smeerde een boterham. Ondertussen toen ik dat deed keek ik op de klok. ‘Half 8.’ Zei ik in mezelf. Ik had dus nog driekwartier om me klaar te maken. Dat zou best gaan lukken want ik hoefde alleen nog maar te eten. Ik voelde me nog steeds raar sinds die zoen gisteravond. Maar dat hoefde niet te zijn, het was gewoon zo fijn, zo veilig gevoel, maar tegelijk ook raar.

Ik kwam aan op school en zag iedereen weer in zijn groepje staan. Dylan zag ik nog niet, misschien kwam hij vandaag niet omdat hij dat niet aankon, van gisteren. Ineens zag ik het. Nicole kwam aanlopen toen ze mij zag begon ze te rennen en spreidde haar armen. Toen ze wat dichterbij was vloog ze om mij hals. ‘Hee Madison! Ik zit vanaf vandaag ook hier op school. Is dat niet geweldig?’ zei ze vrolijk ‘Ik had ook gevraagd of we in dezelfde klas kon zitten.’ Iedereen keek Nicole aan omdat ze rare bewegingen maakte en nieuw was. ‘En? Kon het.’ Vroeg ik benieuwd meteen knikte ze overdreven. Ik glimlachte. Ik zag Dylan het schoolplein oplopen en we hadden weer oogcontact. Hij keek snel weer weg naar Megan en toen hij bij Megan stond gaf hij haar een kus. Meteen draaide hij zich om en wijste onze richting in. Ik zuchtte. ‘Vind je hem knap?’ vroeg Nicole serieus. In zulke soort zaken was ze echt heel erg serieus. Ik schudde me hoofd. ‘Nee.’ Zei ik droog. Voordat ik het wist stond Dylan voor me neus met Megan, Amy en nog andere mensen. ‘Wie is die nerd naast je?’ zei Megan met een gemene lach. ‘Noem je mij een nerd?’ riep Nicole. Ze kon er echt niet tegen als iemand haar beledigde.  ‘Kijk maar zelf wie hier de nerd is, wat dat shirt is echt van vorig jaar.’ Riep Nicole, bijna schreeuwend. Megan keek beledigend en ik moest lachen maar hield het in. ‘Zo praat je niet tegen haar.’ Zei Amy op een rustige toon. ‘Zal wel.’ Zei Nicole boeiend en ze trok me mee naar een andere plek.

------------ 

Oké, ik schrijf niet elke keer een blogstukje maar echt als ze terug is van school, snap je? Oké, fijn! 

Maar Nicole heeft ruzie, zou ze hier ooit onderuit komen? Wie weet.. Maar met Megan en Amy weet je het nooit..

Vinden jullie het nog een beetje leukk?

xoxox Louise