Fotomodel

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6

‘Laat me los!’ zei ik terwijl ik rondkeek. Niemand mocht dit zien, niemand mocht zien dat ik nu bij Josh stond. Want dan zou ik een steek in me lichaam krijgen. ‘Ik ben het maar, het vriendinnetje van Olivia, jou vriendin.’ Zei hij en hij glimlachte. Hij snapte volgens mij niet wat er aan de hand was. Ik legde hem alles uit wat er gebeurd was, maar hij bleef gewoon staan. Ik hoorde niemand komen dus dacht ik dat we wel even konden kletsen. ‘Waarom ben jij niet op school?’ vroeg ik aan hem. Hij zuchtte, volgens mij was die vraag al heel vaak gesteld. ‘Ik had geen zin.’ Mompelde hij ‘En jij?’ Ik had deze vraag kunnen verwachten. ‘Megan heeft met Dylan gezoend waar ik bij stond.  En dan kwam hij net nog eens slijmen bij me.’ Zei ik terwijl ik zijn blik probeerde te ontwijken. Soms keek ik hem even aan, hij knikte begripvol mee. ‘Vind je hem leuk?’ vroeg hij terwijl hij met grote ogen naar me keek. Het bleef even stil. Wat moest ik zeggen? Aan iemand iets vertellen die ik nog niet eens ken of vertrouw. Ik hoorde wat geritsel achter de bosjes. Ik schrok, ik was bang dat iemand van onze school ons had afgeluisterd en het nu aan Megan, Amy of Dylan gaat vertellen. ‘Ik moet gaan!’ zei ik en ik rende het steegje uit. Ik pakte me mobiel eruit en keek erop. Het was al 3 uur. Ik had daar gewoon 2 uur gezeten, dat had ik niet gedacht. Ik dacht echt dat ik niet zo lang met Josh zou praten. Ik besloot om het laatste uurtje school maar thuis door te brengen, door huiswerk te maken.

---

Toen ik thuiskwam zag ik me moeder nergens. Ze zou vast wel ergens in het ziekenhuis rondlopen. Ik voelde me mobiel een paar keer trillen. Meteen schoot mijn reflex er op los en bekeek de berichtjes, die ik dus binnen had gekregen.

---

Van Dylan

Voor Madison

 VERTEL WAT ER IS!

---

Van Dylan

Voor Madison

Waar ben je?!

---

En van die sms’jes had ik er nog duizenden. Ik had even geen zin meer in hem. Ik gooide mijn mobiel op de grond, van kwaadheid, van woede. Ik haatte hem ook al had hij niet zo veel gedaan. Ik dacht terug aan gisteravond? Misschien had Megan hem toen ook al gezoend? Geen idee. Misschien had Megan wel verkering met hem om mij makkelijker te pakken. Ik zuchtte, ik dacht echt altijd negatief. Ik kon er met niemand over praten. Ik besloot maar op het internet te gaan. Ik had toch niets anders te doen. Misschien wel huiswerk maken zoals ik had beloofd, aan mezelf. Maar school boeide me helemaal niets meer. Ik keek op youtube een paar filmpjes van cimorelli, hun konden echt goed zingen! Ineens stond er in de zijbalk toen ik een filmpje aan het kijken was: Hoe maak je een goede blog? Wat was nou weer een blog? Ik besloot er maar op te klikken. Toen het filmpje af gelopen was dacht ik na. Een blog, waar bijna iedereen kon zien wat je meemaakte. Dus dat iedereen wist hoe het nu met mij ging? Maar dadelijk las Amy of Megan het. Ik moest mijn blog anoniem houden maar toch een beetje van mij maken.

Ik kwam uit op blogspot.com. Het was een handige site waarmee je de mooiste blogs kon maken. Ik was benieuwd wat heel de wereld over mijn verhaal had te vertellen. Ik wist geen naam dus koos de naam: maddies.blogspot.com. Zelf vond ik het wel een leuke naam. Ik klikte op doorgaan, en zag dat ik nog een lelijke lay-out had dus had de site binnen 15 minuten een andere lay-out gegeven. Toen vond ik het helemaal af en besloot maar verder te lezen hoe het werkte. Ik was heel erg opgewonden, want ik kon eindelijk iemand mijn verhaal laten lezen. Echt bijzonder. En het leukste was niemand uit mijn school wist het! En het bleef dus een geheim voor mij. Ik moest lachen toen ik wist dat iedereen zou weten hoe Megan en Amy tegen mij deden.