"1...2...3...4...5...6...7...7ရုပ္ေတာင္ရွိသြားပီပဲ..."
ဒါသိေနပီးသားကိစၥ။ဒီ၀က္၀ံရုပ္ေတြကိုငယ္စဥ္ၾကီးလိုက္စီလိုက္၊ၾကီးစဥ္ငယ္လိုက္ျပန္စီလိုက္နဲ႔ေရေနတာအခါေပါင္းမွမနည္းေတာ့တာ။ဒါေပမယ့္ခုခ်ိန္မွာထပ္မငိုမိေအာင္ထိန္းခ်ဴပ္ဖို႔သူတို႔ေလးေတြကပဲတတ္နိုင္တာေလ...
"ငါမင္းတို႔အတြက္စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ေနာက္ထပ္အေဖာ္ေတြေခၚမလာေပးနိုင္ေတာ့ဘူးေလ...ဒါေပမယ့္ဒါလည္းေကာင္းပါတယ္ကြ...မင္းတို႔ေဆာ့ဖို႔ေနရာအက်ယ္ၾကီးရတာေပါ့...ဟုတ္ဘူးလား...hak...hak...အာ...ဒီမ်က္ရည္ကလည္းက်လာျပန္ပီ..."
ဒီမ်က္ရည္ေတြကိုဘယ္လိုပဲဥေပကၡာျပဳထားသလိုဟန္ေဆာင္ေနေပမယ့္ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္နာက်င္ေနရတာကေတာ့အမွန္ပဲမို႔မက်ခ်င္လည္းက်ေနရတာပဲေလ...
"ငါတစ္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...မင္းတို႔ကိုအဆံုးထိမေစာင့္ေရွာက္နိုင္တဲ့အတြက္ငါရင္ထဲကေနအေလးအနက္ကိုေတာင္းပန္တာပါ...အမွန္တကယ္မင္းတို႔ကိုငါမထားခဲ့ခ်င္ပါဘူး...တစ္ကယ္ပါ...ဒါေပမယ့္ဒါေတြကအဆံုးသတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ေလ...ဒါ...ဒါေၾကာင့္ပါ..."
သူတို႔ေလးေတြကေတာ့ကိုယ္ဘာေျပာေျပာမလႈပ္မယွက္ျငိမ္သက္လို႔။ကိုယ္ကသာစိတ္လြတ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္လိုဂေယာင္ေျခာက္ျခားေတြေျပာေနမိတာ...
"မင္း...သားနဲ႔ေ၀းရာကိုထြက္သြားတာအေကာင္းဆံုးပဲ...ဒီလိုသာမင္းနဲ႔ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရရင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာသားအတိတ္ကိုျပန္သတိရလာနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္မင္းအေ၀းဆံုးကိုထြက္သြားပါ...အစစအရာရာအတြက္ငါအားလံုးတာ၀န္ယူတယ္..."
အဲ့ေန႕ကခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႕အတူသူ႕အေမျပတ္ျပတ္သားသားေျပာလာခဲ့တဲ့စကား။ဒီလိုပိုက္ဆံနဲ႕ပစ္ေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ကိုယ့္ဖက္ကနည္းနည္းေလးမွစိတ္မဆိုးမိပါဘူး။၀မ္းနည္းတာ။ပိုက္ဆံဆိုတဲ့အရာကကိုယ့္အတြက္အေရးပါတဲ့အရာတစ္ခုလို႔သူမထင္ေနတာကိုပဲ၀မ္းနည္းတာ...
"hyungေလာက္အေရးပါတဲ့အရာက်ြန္ေတာ့္ဘ၀မွာမရွိဘူး...ခင္မ်ားသိထားဖို႔ကက်ြန္ေတာ္သာခ်မ္းသာမႈကိုမက္ေမာတဲ့ေကာင္ဆိုရင္အစကတည္းကhyungေနရာမွာက်ြန္ေတာ္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္..."
YOU ARE READING
Teddy bear
Romanceလက္၀ါးသာသာအရြယ္သာရွိတဲ့အျဖဴေရာင္၀က္၀ံရုပ္ေလးဟာတျဖည္းျဖည္းနဲ႔အရြယ္ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ယံုမလား.... အထီးက်န္အားငယ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာသူ႔ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရြင္လာရသလိုခ်စ္တတ္လာတယ္ဆိုရင္... သူဟာဘယ္လို၀က္၀ံရုပ္မ်ိဳးမို႔လဲ... ္
