Tesadüf

Bölüm 9:Tanıdık Vampirler

Cece'nin kaçırıldığı gerçeğini öğrenince içimde doğan suçluluk duygusu beni parçalıyordu. Nick tekrar Edy'yi aradı vampirleri nerede bulabileceğimizi sordu ama Edy bir şey bilmediğini, beklememiz gerektiğini söyledi. Nick'le bir otele gidip 3 tane oda kiraladık. Cece'den haber alıncaya kadar bekleyip dinlenmemiz gerekiyormuş. Böyle bi durumda nasıl sakince oturup bekleyebilirim ki? Tanrım! Bu ne saçmalık? Odama gidip yatağa oturdum. Telefonumu yatağın yanında duran komidinin üstüne koydum. Yaklaşık 2 saat telefondan gözümü ayırmadım. Daha sonra uyuyakalmışım. Telefonuma gelen çağrıyla uyandım. Hemen telefonuma uzandım. Tam açacaktım ki arayan kapattı. Hemen ardından gizli numaradan mesaj geldi.

" Arkadaşın artık bir ölü."

Mesajı gördüğüm an vücudumdaki kanın çekildiğini hissettim. Sanki başımdan aşağı kaynar su dökülmüştü. Mesaja baka kalmıştım. O aptal telefona sadece bakıyordum. Gözümden yaşlar dökülmeye başladı. Şoktaydım. Çok geçmeden güçlükle ayağa kalkıp Nick'in odasına koştum. Nick'e telefonu uzattım. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Nick yüzüme baktı. O da en az benim kadar şaşırmıştı. Soğukkanlılığını korumaya çalışarak beni sakinleştirmeye çalıştı. O kadar şiddetli ağlıyordum ki Nick söyleyene kadar telefonun titrediğini farketmemiştim. Hemen yeni gelen mesaja baktım.

" Belki de hâla yaşıyordur. Atan nabzı karnımı acıktırmaya yetiyor. "

Gelen 2. Mesajdan sonra biraz olsun içim rahatlamıştı. Sabaha kadar yeni bir mesaj bekledim ama gelmedi. Nick vampirlerin oyun oynadığını söyledi. Ne yazık ki ben bu oyundan sıkılmıştım. Sabaha kadar bir saniye bile gözüme uyku girmemişti. Sabaha karşı Nick odama geldi ve kahvaltı etmek için hotelin kafesine indik. Nick kahvaltı tabağı söyledi. Ben yemek yiyecek halde olmadığım için sadece kahve içtim.

"Peki şimdi ne olacak? Yani Cece iyi, sanırım.."

"Merak etme Isabel , Cece iyi olacak."

"Umarım. Ama ne zaman haber gelecek. Böyle beklemek.. Beni korkutuyor."

"Şuan tek yapman gereken sakince bek-" Nick aklı sıra bana öğüt verirken telefonum çaldı. Hiç düşünmeden açtım.

"Evet?"

"Isabel? Seni çok yakından ilgilendiren bi hakkında konuşmamız gerek." Dedi telefonun karşısındaki ses. Sesi tanıdıktı ama bi o kadar da yabancı. Ufak bi sessizlikten sonra cevap verdim.

"Cece nerde?!"

"Ah, Isabel.. Konuyu hemen açman.. Sana şöyle anlatayım. Cece'yi bir daha görmek istiyorsan akşam 8'de yanına göndereceğimiz adamımızla geleceksin. Anladın mı?" O an ne diyeceğime karar erenedim. Dudağımdan kelimeler dökülüverdi.

"Evet.. Anladım. Tamam. Bekliyeceğim. Yeter ki Cece iyi olsun." Derken telefonu yüzüme kapattı. Hemen odama gittim. Nick'de benimle birlikte geldi. Akşam 8'e kadar odadan çıkmadık.

"Saat 8'e 5 var. Nerde kaldı bu şey.. Vampir?" Diye söylenmeye başladım.

"Birazdan burada olur." Derken kapı çaldı.

"Oh, ne yapacağım?" Telaşla dolanmaya başladım.

"Kapıyı açsana!" Diye bağırdı Nick.

"Oh evet." Diyerek gidip kapıyı açtım.

Kapının karşısında duran 'vampir' "Isabel?" Dedi. O an gelen mesajlardan sonra 3. Şokumu yaşıyordum.

"Eric?!" Evet. Karşımda duran kişi Eric'ti. Yani o bir vampir miydi?