Complicated

Κεφάλαιο 3ο

Έμεινα να τον κοιτάζω πολύ ώρα, ώσπου χτύπησε το κουδούνι.. Δεν το άκουσα, ήμουν αφοσιωμένη στις σκέψεις μου, δηλαδή κυρίως σε αυτόν, όμως με σκούντηξε να σηκωθώ και να πάμε μαζί στην τάξη. Ήμουν έτοιμη να του πω να μείνουμε μαζί έξω αλλά συνειδητοποίησα ότι 1ον δεν τον ήξερα καλά, και 2ον είμαι πολύ δειλή για να κάνω τέτοιο βήμα προς το παρόν. Πηγαίνοντας προς την αίθουσα της Χημείας, είδα την Έλενα να με κοιτάζει απειλητικά στη γωνία με το σνομπ υφάκι της που μισώ. Τότε άρχισα να σκέφτομαι ξανά ότι θα με βγάλει από τη μέση και όχι απλά δεν θα έχω μια σχέση μαζί του, αλλά ούτε παρέα δεν θα μπορούσαμε να κανουμε. Δεν θα την αφήσω όμως, δεν θα γίνει πάλι το δικό της. Έχω μάθει να είμαι δυνατή μπροστά της και έχω καταλάβει ότι η ομορφιά δεν είναι τον παν στον κόσμο όπως νομίζει αυτή. Δεν έχει γοητευτική ψυχή για τον Γιώργο και θα το προσέξει μόνος του. Στο διάλειμμα της 6ης ώρας είδα τον Γιώργο να κατευθύνεται προς το μέρος μου και προσπάθησα να φανώ αδιάφορη για να μην καρφωθώ όπως πριν.. Ωστόσο ήρθε και με ρώτησε που βρίσκεται το κυλικείο γιατί δεν έχει φάει από το πρωί. Ξεκινώντας να τον πάω προς το κυλικείο και γενικά να τον ξεναγήσω, πετάχτηκε από το πουθενά η Έλενα και ζήτησε από τον Γιώργο να μου μιλήσει για λίγο.

«Είδα ότι ξεκινήσατε να κάνετε παρέα με τον Γιώργο» είπε.

«Ναι» απάντησα εγώ με το γνωστό χαμηλωμένο βλέμμα που έχω πάντα όταν της μιλάω.

«Μπορείς να κάνεις παρέα μαζί του αν προσπεράσεις την προειδοποίηση μου. Ή θα σταματήσεις να του μιλάς, ή όπως ξέρεις μπορώ να σου καταστρέψω τη ζωή με μια απλή κίνηση.»

«Και γιατί να το κάνω αυτό είπαμε; Με φοβάσαι;» Απάντησα με ένα αυθόρμητο θάρρος που πετάχτηκε από μέσα μου. Δεν της έχω ξαναμιλήσει ποτέ έτσι, δεν ξέρω πως το τόλμησα, μάλλον η θέληση μου να συνεχίσω να του μιλάω ήταν πιο μεγάλη από τις απειλές της.

«Φυσικά και όχι. Τι είσαι εσύ μπροστά μου; Ένα καημένο κοριτσάκι από την Βουλγαρία με καμία εξουσία στα χέρια της εδώ μέσα.. Και σοβαρά τώρα. Κοιτάξου λίγο. Δεν θα του αρέσεις ποτέ και νομίζω πως το γνωρίζουμε και οι δύο αυτό. Τώρα φύγε από τη μέση πριν σε αναγκάσω.»

Προσπάθησα με πολύ δύναμη να συγκρατήσω τα δάκρυα μου όπως έφευγε. Πήγε στον Γιώργο και του είπε ότι αισθανόμουν λίγο άρρωστη, που σήμαινε ότι θα τον ξεναγούσε αυτή. Ήθελα πολύ να την σταματήσω και να μη με νοιάζει τι άλλο θα μου κάνει, αλλά ένιωθα αδύναμη εκεί μέσα. Δεν θα με υποστήριζε κανείς αργότερα. Κανείς δεν ήθελε να είναι φίλος/η μαζί μου.. Γι' αυτό βγήκα έξω κάθισα σε ένα παγκάκι που βρήκα και έκλαιγα.. Δεν μπήκα μέσα στο μάθημα, δεν ήθελα κανείς να με δει έτσι. Άχρηστη, αδύναμη, άσχημη.. Μόλις χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα, ενώ ήμουν βυθισμένη στη θλίψη μου, διέκρινα μια σκιά να έρχεται προς τα εμένα. Σήκωσα το βλέμμα μου και κατάλαβα ότι ήταν ο Γιώργος.