Complicated

Κεφάλαιο 8ο

Το πρωί μου ξαναέβαλαν λίγο αίμα, για σιγουριά μου είπαν. Έφαγα το πρωινό μου, και μόλις άρχισε το επισκεπτήριο κάθισα και περίμενα να έρθει ο Γιώργος και η Κατερίνα. Πρώτη μπήκε μέσα η Κατερίνα, με αγκάλιασε κάθισε δίπλα μου, και είχε βάλει ένα πολύ ωραίο κόκκινο φόρεμα χαμογελαστή.

"Γιατί τόση χαρά;" Ρώτησα εγώ ανταποδίδοντας το χαμόγελο.

"Θα βγω με τον Νίκο!" άρχισε να χοροπηδάει σε όλο το δωμάτιο με τακούνια που ειλικρινά δεν έχω ιδέα πως το καταφέρνει. "Ξέχασα να σου πω τι έχει γίνει γενικά, δεν πρόλαβα με όλα αυτάπου έγιναν. Λοιπόν" είπε και ξανακάθισε, "Με γύρισε σπίτι και του έδωσα το τηλέφωνο μου και αυτός το δικό του.. Με πήρε την επόμενη μέρα και με ρώτησε αν θέλω να βγούμε, μόνοι μας. Φυσικά, αυτομάτως είπα ναι και δεν είχα ιδέα τι να φορέσω, αλλά μόλις έφυγα από 'δω χθες έτρεξα και πήρα αυτά, νόμιζω σ' αρέσουν." Σηκώθηκε και έκανε σβούρα για να την δω ολόκληρη.

Ήταν ένα πολύ όμορφο κοντό φόρεμα που κολλούσε απίθανα πάνω στο καλλίγραμμο σώμα της, με κάπως ανοιχτή πλάτη, συνδυασμένο με ψηλά ανοιχτά ασημί τακούνια και τα νύχια της βαμμένα κόκκινα. Είναι καστανομάλλα και της πήγαιναν τόσο πολύ.

Ήθελα και εγώ ένα τόσο όμορφο φόρεμα για να πάω στο χορό που από ότι φαίνεται τελικά δεν θα πάω.. Δεν με πειράζει όμως, δεν θα χάσω και τίποτα.

"Είναι υπέροχα, καλά να περάσετε. Και αν γίνει κάτι, περιμένω τηλέφωνο αύριο.. Και.. Φρόνιμα." Την πείραξα, μου χαμογέλασε και έφυγε.

Αναρωτιέμαι γιατί δεν ήρθαν ο πατέρας μου με την μητριά μου. Περίμενα να έρθουν πρώτοι-πρώτοι και να καθίσουν μαζί μου πολύ ώρα. Η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα λίγο, αλλά δεν θα τους ανάγκαζα να έρθουν. Ότι θέλουν κάνουν, δεν ήμουν και καμιά προτεραιότητα ούτως ή άλλως. 

Μετά μπήκε μέσα ο Γιώργος με ένα άσπρο τριαντάφυλλο στο χέρι. Με αγκάλιασε, μου το έδωσε και είπε "Το είδα καθώς ερχόμουν και ήξερα ότι το θες."

"Πως ξες ότι μ' αρέσουν τα τριαντάφυλλα;"

"Όλο το σπίτι και η αυλή είναι γεμάτη τριαντάφυλλα και δεν περίμενα να τα έχει βάλει ο πατέρας σου εκεί."

"Η μητέρα μου τα πότιζε και τα φρόντιζε. Έτσι, το συνεχίσαμε και εμείς, σαν να είναι μαζί μας. Μ' αρέσουν και μένα πάρα πολύ, είναι όμορφα και μου θυμίζουν εκείνη."

"Θα σου έλεγα ότι καταλαβαίνω, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πως νιώθεις και λυπάμαι."

"Το ξέρω και ευχαριστώ που είσαι ειλικρινής."